Εμείς σας το ‘χουμε πει, ότι ο Ιερώνυμος θ’ αφήσει εποχή στην ιστορία του δεσποταριού. Γιατί, εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του που είχε πολιτικές φιλοδοξίες και ήθελε να το παίξει εθνάρχης (τρομάρα του), ενώ «ψοφούσε» για δημοσιότητα και αυτοπροβολή, αυτός περιορίζεται αυστηρά στα καθήκοντα της διοίκησης ενός τεράστιου επιχειρηματικού ομίλου που εδώ και αιώνες κάνει μπίζνες με το χρυσοφόρο εμπόρευμα «πίστη». Ολες τις δουλειές του ο Ιερώνυμος τις κανονίζει στα μουλωχτά, μακριά από τα φώτα τις δημοσιότητας, χωρίς να επιδιώκει πολιτικές συγκρούσεις. Ως κανονικός επιχειρηματίας-μάνατζερ και όχι σαν πολιτικό πρόσωπο.
Μόλις ακούστηκαν οι πρώτες φωνές για φορολόγηση των εκκλησιαστικών μπίζνες, ο Ιερώνυμος επεδίωξε συνάντηση με τον Παπαθανασίου και στη συνέχεια με τον Καραμανλή. Σαν καλός μπίζνεσμαν έριξε στο τραπέζι αιτήματα, για να μπορεί στη συνέχεια να παζαρέψει. Ποια ήταν τα αιτήματα; Να «προσεχτούν» περισσότερο οι «άγιες» μπίζνες, διότι οι δεσποτάδες θεωρούν πως είναι ριγμένοι, πως δεν παίρνουν από τα διάφορα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα αυτά που τους αναλογούν. Τι απέσπασε; Την υπόσχεση ότι θα προωθηθούν όλα τα «άγια» επιχειρηματικά σχέδια στο πλαίσιο του επόμενου ΚΠΣ και πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά έκτακτη φορολόγηση των «ιερών» μπίζνες.
Ο Παπαθανασίου το ξέκοψε: η Εκκλησία έχει υποχρέωση να πληρώσει μόνο το ΕΤΑΚ για τα ακίνητά της. Τίποτ’ άλλο. Μολονότι ρωτήθηκε επίμονα, έκανε σαν να μην καταλάβαινε και πήγαινε τη συζήτηση στις μητροπόλεις που δεν έχουν υποβάλει ΕΤΑΚ, στις οποίες ζήτησε από τον αρχιεπίσκοπο να παρέμβει για να υποβάλουν. Γιατί, όμως, να παρέμβει ο αρχιεπίσκοπος που στο κάτω-κάτω δεν έχει καμιά δικαιοδοσία στις μητροπόλεις, οι οποίες είναι αυτόνομες; Δεν έχει το κράτος ελεγκτικά όργανα; Γιατί δεν επεμβαίνουν αυτά; Αν οι δεσποτάδες αρνούνται να υποβάλουν δηλώσεις για την τεράστια ακίνητη περιουσία τους, υπάρχουν διαδικασίες που προβλέπονται από το νόμο κι αυτές έπρεπε ήδη να έχουν ξεκινήσει. Η εφαρμογή του νόμου δεν είναι ζήτημα πολιτικού παζαριού (ή μήπως είναι;).
Εκείνο που κρύβει ο Παπαθανασίου είναι πως όλες οι άλλες μπίζνες των δεσποτάδων είναι αφορολόγητες, με διαδοχικές ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μιλάμε για μπίζνες που απλώνονται σε μια τεράστια γκάμα δραστηριοτήτων. Τις έχουν βαφτίσει «άγιες», «φιλανθρωπικές», «μη κερδοσκοπικές» και δε δίνουν δεκάρα στο κράτος. Ούτε τώρα που η κρίση εξανεμίζει τα δημόσια έσοδα. Αυτό πήγε να κουβεντιάσει με τον Καραμανλή ο Ιερώνυμος: μη διανοηθείτε να μας επιβάλετε καμιά έκτακτη εισφορά, επειδή σας πιέζει μερίδα του Τύπου. Και εισέπραξε τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι κανένας δεν θα πειράξει τα κέρδη τους. Μπορεί να παγώνουν οι μισθοί των δημόσιων υπαλλήλων και οι συντάξεις, μπορεί το οικονομικό επιτελείο να σχεδιάζει νέα αντιλαϊκά μέτρα, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι τα έως τώρα δεν αρκούν, όμως οι σαπιοκοιλιές θα μείνουν ανέγγιχτες. Είτε πρόκειται για βιομήχανους και τραπεζίτες είτε πρόκειται για δεσποτάδες και καλόγερους.
ΥΓ: Το θέμα του Παντελεήμονα μάλλον δεν απασχόλησε τη συνάντηση Ιερώνυμου-Καραμανλη. Ο αρχιεπίσκοπος είχε φροντίσει από την πρώτη στιγμή να καταστήσει σαφές –και μάλιστα με δυναμικό τρόπο– ότι το «μίνι πραξικόπημα» που επιχείρησαν κάποιοι δεσποτάδες δεν πρόκειται να περάσει και να διαταράξει τις σχέσεις Εκκλησίας-κράτους. Ο Παντελεήμονας είναι τελειωμένος και το ιερατείο έχει τη δυνατότητα να του το επιβάλει.
