► Υπομνήστηκε στον Ρουσόπουλο (καθημερινή προπαγάνδα, Ζάππειο, 4.9.07), ότι στις προηγούμενες εκλογές ο ίδιος ζητούσε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να γίνει debate Καραμανλή-Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ απέρριψε το αίτημα και έλεγε τότε ότι το ΠΑΣΟΚ φοβάται την αντιπαράθεση των δύο. «Να υποθέσουμε τώρα ότι ο κύριος Καραμανλής φοβάται την αντιπαράθεση με τον κ. Παπανδρέου;», ήταν το ερώτημα-καρφί που ακολούθησε. «Αφού δεν δέχτηκαν τότε, δεν ήθελα να τους ξαναφέρω σε δύσκολη θέση», απάντησε τάχαμου άνετα ο Γκέμπελς της κυβέρνησης. «Ναι αλλά τώρα έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι, τώρα δεν δέχεστε εσείς», επέμεινε ο δημοσιογράφος, για να εισπράξει την… αυτοκρατορικού τύπου απάντηση: «Ο,τι είχα να πω για το debate το είπα. Καλό απόγευμα». Πρέπει να αισθάνεται πολύ στριμωγμένη η κυβέρνηση, για να φοβάται ο Καραμανλής να βγει στο γυαλί παρέα με τον Γιωργάκη. Βλέπετε, άμα ο τελευταίος αρχίσει να αραδιάζει (έστω και με… σπαστά ελληνικά) τα σκάνδαλα και τα συναφή, δεν τον σώνουν τον Καραμανλή η ευγλωττία και τα καλά ελληνικά του. Οταν είσαι στην αντιπολίτευση, αισθάνεσαι άνετα. Τα ζόρια αρχίζουν όταν είσαι στην κυβέρνηση.
► Πασχίζει ο Σημίτης να αποδείξει ότι ήταν και παραμένει «πολιτικό μέγεθος» (αυτό το άγχος κατέτρωγε πάντοτε τον «κύριο καθηγητή»). Εγραψε άρθρο στο «Βήμα», έδωσε συνέντευξη στο «Εθνος», αλλά –φευ!- ουδείς ασχολήθηκε μαζί του, ουδείς μπήκε στον κόπο να σχολιάσει τα όσα είπε. Στο ντούκου τα πέρασαν ακόμα και οι σύντροφοί του, ακόμα και τα πάλαι ποτέ παπαγαλάκια του εκσυγχρονισμού, που από καιρό έχουν βρει άλλη αυλή για να σιτίζονται (ο Λαλιώτης, κεντρικό πρόσωπο στην προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ, παίρνει τώρα την εκδίκησή του – κι ως γνωστόν πρόκειται για άκρως εκδικητικό άνθρωπο). Το μόνο που καταφέρνει ο Σημίτης με τις φαιδρές και άσφαιρες παρεμβάσεις του είναι να επιβεβαιώνει αυτό που σε ανύποπτο χρόνο είχε επισημάνει ο Πάγκαλος: υπήρξε ο πρώτος «αναλώσιμος» πρωθυπουργός στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Στο εξωτερικό οι φίλοι του κάνουν πως δεν τον ξέρουν (μάταια προσπάθησε να πάρει κάποιο ευρωπαϊκό πόστο) και στο εσωτερικό είναι σαν να μην υπάρχει ακόμα και για το κόμμα του.
► Ας αποφασίσει επιτέλους ο Γιωργάκης τι έγινε: «δικαστικό πραξικόπημα», όπως είπε ο Λαλιώτης και επαναλαμβάνει ο ίδιος όταν βρίσκεται στα προεκλογικά μπαλκόνια, ή «απαράδεκτη παρέμβαση», όπως είπε, όταν τον ρώτησε η Τρέμη (συνέντευξη στο MEGA, 4.9.07), αν υιοθετεί το χαρακτηρισμό «δικαστικό πραξικόπημα»; Πάντως, μετά την «Ελευθεροτυπία», που τον «άδειασε» από την πρώτη μέρα, «άδειασμα» έφαγε και από τον Πρετεντεράκο στο «Βήμα».
► Γελάμε με την Εφη Σαρρή, γελάμε με την στάρλετ-δικηγόρο Μαίρη Ακριβοπούλου και τις γυμνές φωτογραφίσεις της, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη Βίκυ Λέανδρος, πρώην βαρόνη φον Στούφεν (ή κάπως έτσι), η οποία εκτός των άλλων έκανε και τη βαρυσήμαντη δήλωση «ευτυχώς τα Καμίνια δεν κάηκαν». Είναι τόσο τέλεια τα ελληνικά της που προς στιγμήν νόμισε ότι Καμίνια σημαίνει καμένα. Ευτυχώς πέρασε από τη γειτονιά, την είδε στη θέση της και ησύχασε. Γιατί η πρώην βαρόνη, νυν δημοτική σύμβουλος και φιλοδοξούσα να σώσει τον τόπο ως αντιπρόσωπος του έθνους ανησυχεί και για τα καμένα και για τα Καμίνια.
► Και πολύ άντεξε η Στάη στο δελτίο ειδήσεων του Alpha παρέα με τη… Γκεμπελίσκη. Επαγγελματίας είναι, το παιχνίδι το ξέρει, τις ίσες αποστάσεις θα μπορούσε να τις κρατήσει, όχι όμως και να χρησιμοποιείται χοντροειδώς σαν γλάστρα για την προπαγάνδα του Ρουσόπουλου (μέσω της συμβίας του). Δε μπορούσε ν’ ακούει τη Ζαχαρέα ν’ ανοίγει το δελτίο με τη φράση «η Ελλάδα περνάει τη δική της 11η Σεπτεμβρίου» και να κάθεται σοβαρή και αγέλαστη. Την έκανε, λοιπόν, με ελαφρά πηδηματάκια από το δελτίο ειδήσεων και μετά τις εκλογές θα δει τι θα κάνει.
► «Δεν έχω καμιά σχέση, ούτε ιδεολογική, ούτε ηθική, ούτε πνευματική, ούτε πολιτική με τον κ. Καρατζαφέρη. Εχουμε διαφορετική προέλευση, διαφορετική πολιτική διαδρομή και διαφορετικές πεποιθήσεις», δήλωσε ο Παπαθεμελής στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ζάππειο. Κι αμέσως μετά ανακοίνωσε τα ονόματα 17 στελεχών του… ΛΑΟΣ, που προσχώρησαν στη ΔΗΜΑΝ! Τόσο πολύ δεν έχει σχέση με τον Καρατζαφέρη και το κόμμα του…
► Φυσικά και δεν θα άφηνε ο Περισσός ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να απευθυνθεί προεκλογικά και να ζητήσει την ψήφο των μπάτσων. Οπως έλεγαν οι παλαιοί κοινοβουλευτικοί, η ψήφος δεν έχει χρώμα (ακόμα κι όταν αυτό είναι το κόκκινο του αίματος των δολοφονημένων μεταναστών, των ξυλοκοπημένων φοιτητών κ.λπ.). Εστειλαν, λοιπόν, το μέλος της ΚΕ Γ. Νάκη να παραστεί στο γενικό συμβούλιο του μπατσοσυνδικάτου, για να τους πει, αφενός ότι «το ΚΚΕ στηρίζει τα αιτήματα που βελτιώνουν το εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας» (ο λαός τους αποκαλεί, μπάτσους, μπασκίνες, καρακόλια) και, αφετέρου, για να τονίσει ότι «το ΚΚΕ αντιστέκεται στην ένταση του αυταρχισμού και στη χρήση των Σωμάτων Ασφαλείας για την παρακολούθηση και καταστολή των εργατικών και άλλων λαϊκών κινητοποιήσεων». Και οι μπάτσοι τον άκουσαν με χαρά για το πρώτο και με συγκαταβατικό χαμόγελο για το δεύτερο. Γιατί αυτοί ξέρουν πως αν δεν υπήρχε καταστολή, θα ήταν τώρα… άνεργοι. Διότι άλλη η δουλειά του μπάτσου και άλλη του τραυματιοφορέα.
► Γραμμή Γιάννας, διατυπωμένη στο κύριο άρθρο του «Ελ. Τύπου» (4.9.07): «Τι θα συνέβαινε σε αυτή τη χώρα την επόμενη μέρα της αναμέτρησης η οποία δε θα έδινε αυτοδυναμία σε κανέναν. Θα καλούνταν οι μονομάχοι να τα βρουν. Δε χρειάζεται πολλή φαντασία. Η χώρα θα έχανε χρόνο. Το τελικό δίλημμα δεν είναι, λοιπόν, μεταξύ κυβέρνησης και ακυβερνησίας. Το ερώτημα είναι: “Θέλουμε να χάσουμε χρόνο;”». Γραμμή δικομματισμού, λοιπόν, γιατί τα αφεντικά γουστάρουν να «παίζουν» μόνο με ένα κόμμα εξουσίας (όποιο από τα δυο μεγάλα) και όχι με ασταθείς κομματικούς γαλαξίες.
► Τι δείχνει το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, που κατήρτισε ο Γιωργάκης; Οτι μετά τις εκλογές αναμένει και ο ίδιος «σφαγή» (εκτός αν κερδίσει, προοπτική κάπως -για να μην πούμε εξαιρετικά- χλομή), γι’ αυτό και ετοιμάζει τις συμμαχίες του. Τότε είναι που θα γελάσει κάθε πικραμένος.
► Κάποτε ο Λαλιώτης απολογήθηκε σε δημοσιογραφική συντροφιά για την προεκλογική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ το 1989, που είχε σαν βασικό μοτίβο της ένα κοριτσάκι που έτρεχε σ’ ένα λιβάδι με λουλουδάκια. Τι θέλατε να κάνω, ρε παιδιά -είπε- αφού δεν είχαμε πολιτική γραμμή και δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσουμε; Η φετινή διαφημιστική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ έχει πάλι χαρούμενα κοριτσάκια, χωρίς ανθισμένα λιβάδια, αλλά με καμένα δάση. Οσο για την πρώτη δημόσια εμφάνιση του Λαλιώτη, ήταν γεμάτη από σαπουνόφουσκες και παπαριές, χωρίς τίποτα το συγκεκριμένο. Λέτε μετά από μερικά χρόνια να βγει και να πει, τι να σχεδίαζα, ρε παιδιά, αφού ο Γιωργάκης δεν τραβούσε και το καράβι έμπαζε από παντού;
► Από τη συνέντευξη Γιωργάκη στο MEGA το μόνο που αξίζει να κρατήσει κανείς είναι η πεισματική εμμονή του να απορρίψει την προοπτική του γερμανικού μοντέλου, σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία στις 16 Σεπτέμβρη. Τον πίεζαν συνεχώς Τρέμη και Πρετεντέρης, από δω το ‘φερνε, από κει το πήγαινε, κατηγορηματική θέση δεν πήρε. Γιατί; Γιατί όχι στο γερμανικό μοντέλο σημαίνει νέες εκλογές, που δεν τις θέλει με τίποτα η κεφαλαιοκρατία.
