Πολιτικό κρυφτό

Ρωτήθηκε ο Τσίπρας (συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής»), αν στο πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «θα δούμε εκεί κάποια ανοίγματα προς υποψηφίους του Κέντρου και ευρύτερα συμμαχικά σχήματα;». Και απάντησε αμέσως και με σαφήνεια (δείγμα του ότι οι συνεργάτες του μάλλον έγραψαν και την ερώτηση και την απάντηση): «Αυτή είναι η εκτίμησή μου για τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά αυτά θα τα αποφασίσουμε συλλογικά όταν έρθει η ώρα».
 
Για τη συλλογική απόφαση, μολονότι δεν μας πέφτει λόγος, μπορούμε να καγχάσουμε. Αυτό που θα αποφασίσει το κογκλάβιο του Μαξίμου αυτό θα γίνει. Οι υπόλοιποι θα «γκρινιάξουν» και μετά θα το βουλώσουν, αφού μετρήσουν κάποιες υποψηφιότητες δικών τους ανθρώπων. Ετσι γίνεται πάντοτε στα αστικά κόμματα εξουσίας. Αλλωστε, στο «περιφερειακό συνέδριο» της Κρήτης, ο Τσίπρας πρόσφερε δημόσια το «χρίσμα» στον πασόκο νυν περιφερειάρχη Σταύρο Αρναουτάκη, χωρίς να ρωτήσει ούτε καν τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έμειναν «παγωτά», καθώς τόσα χρόνια έχουν ξεσκιστεί να βγάζουν ανακοινώσεις κατά του  Αρναουτάκη.
 
Από άποψη αστικής πολιτικής, ο Τσίπρας κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, εφαρμόζοντας ένα χυδαίο πραγματισμό, με τη λογική που πάντοτε ακολουθούν σ' αυτές τις περιπτώσεις οι αστοί πολιτικοί: «Θα μου πουν ότι φοβάμαι και δεν κατεβάζω δικούς μου υποψήφιους, όμως στον τελικό απολογισμό όλα αυτά θα ξεχαστούν. Τότε θα μετρήσει το πόσοι εκλέχτηκαν με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε σπουδαία πράγματα στο επίπεδο των τοπικών διοικήσεων (δημοτικών και περιφερειακών) το 2014, που ήταν σε τροχιά ανόδου. Πάλι καλά που πήρε την Περιφέρεια Αττικής και ψιλοκουκούλωσε την ήττα. Δεν μπορεί, λοιπόν, να ελπίζει σε κάτι καλύτερο το 2019, μετά από τέσσερα χρόνια εξουσίας. Αν μάλιστα δεν έχουν γίνει μέχρι τότε βουλευτικές εκλογές, μια ήττα στο τοπικό επίπεδο (ειδικά αν χάσει και η Δούρου, που είναι πιθανό) θα επιδράσει αρνητικά και στο επίπεδο των βουλευτικών εκλογών.
 
Επιλέγουν λοιπόν οι Τσιπραίοι να στηρίξουν κάποιους «κεντρώους», σαν τον Αρναουτάκη, ώστε να μπορούν να πανηγυρίζουν για την… αυτοδιοικητική τους αντίληψη. Πέρα από το κρύψιμο της γύμνιας τους, φιλοδοξούν να δημιουργήσουν και ένα «θετικό κλίμα» στις σχέσεις με το ΚΙΝΑΛ, που θα τους χρειαστεί στο μέλλον, αφού ξέρουν ότι μόνοι τους δεν μπορούν να κυβερνήσουν, ενώ ο Καμμένος «τελειώνει», είτε μπει στη Βουλή είτε όχι.