«Δυστυχώς, τα άλλα λεφτά δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, τα λεφτά, δηλαδή, που δόθηκαν σε διεθνείς οργανισμούς, σε ΜΚΟ. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Το έχουμε θέσει επανειλημμένως. Όσο κι αν συνεργαζόμαστε πολύ καλά και με τον κ. Αβραμόπουλο και με τον κ. Στυλιανίδη, εκεί πέρα υπάρχουν τεράστια ποσά που δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε (…) Από τα 210 εκατομμύρια ευρώ τα 59,82 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν στο κράτος και τα 150,62 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν σε διεθνείς οργανισμούς, τους οποίους πάλι δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Αυτοί όλοι θα ελεγχθούν αργότερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εμείς δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε (…) Για το 2016 από τα έκτακτα η Ελλάδα πήρε 210,44 εκατομμύρια, χώρια αυτά που πήγαν απευθείας στις ΜΚΟ. Από τα 210,44 εκατομμύρια ευρώ τα 59,82 εκατομμύρια ευρώ πήγαν σε κρατικούς φορείς και τα 150,62 εκατομμύρια ευρώ σε διεθνείς οργανισμούς. Εννοώ τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ».
Με το γνώριμο στιλάκι του και την κουτοπονηριά που τον διακρίνει, ο αναπληρωτής υπουργός Ι. Μουζάλας έφερε τους βουλευτές της ΝΔ μπροστά στο δίλημμα: τα θέλουμε τα λεφτά για τη διαχείριση του προσφυγικού ή δεν τα θέλουμε; Αν τα θέλουμε, αυτός είναι ο τρόπος για να τα πάρουμε. Ενα τμήμα θα πάρει το κράτος και το μεγαλύτερο τμήμα θα πάει στις ΜΚΟ, που δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τις ελέγξουμε! Και οι δεξιοί, που προηγουμένως πήγαν να σπεκουλάρουν, εκφράζοντας συμφωνία ακόμα και με τις αντι-ΜΚΟ απόψεις του Περισσού, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Ετσι, η συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης που είχαν υποβάλει, εξελίχθηκε κυρίως σε αντιπαράθεση με τον Σταθάκη σχετικά με το αν απορροφήθηκαν όλα τα κονδύλια ή όχι. Το κρίσιμο θέμα των ΜΚΟ δεν το άγγιξαν καν, από τη στιγμή που ο παμπόνηρος Μουζάλας (άνθρωπος των ΜΚΟ και ο ίδιος) το έθεσε ωμά και κυνικά.
Ο κυνισμός του Μουζάλα έφτασε μέχρι του σημείου να περιγράψει και με ποσοστιαίους όρους το πλιάτσικο στο οποίο επιδίδονται οι ΜΚΟ: «Επίσης, είναι εις βάρος της οικονομικής κατάστασης το γεγονός ότι με βάση τα διεθνή standards ένας διεθνής οργανισμός ή μια ΜΚΟ που αξιοποιεί τα χρήματα που της δίνουν ξοδεύοντας το 20% με 25% για δικά της διοικητικά έξοδα -αυτό αφορά το 25% στα 150 εκατομμύρια ευρώ- θεωρείται χρηστή διοίκηση». «Δεν είναι καλό για τον τόπο το ότι έγινε έτσι», συμπλήρωσε υποκριτικά για να δείξει ότι αυτός τάχα διαφωνεί.
Μπορούμε, επομένως, να καταλάβουμε τι πλιάτσικο γίνεται. Οι ΜΚΟ δικαιολογούν ένα 20-25% ως λειτουργικά τους έξοδα. Προσθέστε εικονικές δαπάνες και υπερτιμολογήσεις και θα καταλάβετε τι γίνεται. Και γιατί να μη γίνει, όταν το ελληνικό κράτος ομολογεί ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ελέγχου; Η μεταφορά της ευθύνης στην ΕΕ από τον Μουζάλα είναι καθαρά υποκριτική. Δοκίμασαν να θέσουν βέτο επ' αυτού και δεν τα κατάφεραν; Δεν το έκαναν. Και δεν το έκαναν για τον απλούστατο λόγο ότι έχουν δικούς τους ανθρώπους στις ΜΚΟ, που ασχολούνται για χρόνια με τις συγκεκριμένες μπίζνες. Αυτοί οι άνθρωποι «κονόμαγαν» επί των προηγούμενων κυβερνήσεων, πόσω μάλλον με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Στο τέλος, στη δευτερολογία του, για να μη δημιουργηθεί καμιά παρεξήγηση από τις αποστάσεις που είχε κρατήσει προηγούμενα, ο Μουζάλας φρόντισε να ξεκαθαρίσει την κυβερνητική θέση: «Σχετικά με τις ΜΚΟ, εγώ δεν μίλησα για πάρτι. Γιατί, εάν μιλήσω για πάρτι, μετά δεν μπορώ να βγω στην Ευρώπη. Είπα κάτι πολύ απλό: ότι δεν έχουμε δικαιοδοσία να τις ελέγξουμε, ενώ εμάς μας ελέγχουν συνέχεια. Το Ελεγκτικό Συνέδριο -ας το πούμε- της Ευρώπης ήρθε για να δει τι κάνουμε τα λεφτά δύο φορές. Για τις ΜΚΟ αυτό θα γίνει μετά από χρόνια. Τι να κάνουμε;». Και συνέχισε με την ίδια κουτοπονηριά: «Εσείς τι θα κάνατε; Λέει ο κύριος Βουλευτής του ΚΚΕ να μην τα πάρουν οι ΜΚΟ. Νομίζω, κύριε Τζαβάρα, ότι αυτή είναι και η δική σας άποψη. Και η δική μας αυτή είναι». «Είμαι επιφυλακτικός απέναντι στις ΜΚΟ», απάντησε ο Τζαβάρας, «νερώνοντας» τη συμφωνία του με τις αντι-ΜΚΟ θέσεις του Περισσού. Για να κλείσει τη σχετική συζήτηση ο Μουζάλας, χωρίς κανείς να του φέρει αντίρρηση: «Και η δική μας αυτή είναι, να τα πάρει το κράτος. Δεν τα έδωσαν, κύριοι. Το παλέψαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και είμαι βέβαιος ότι το παλέψατε και εσείς στα ευρωπαϊκά σας κόμματα. Δεν τα δίνουν. Τι θα πούμε, ότι δεν θα τα πάρουμε; Είναι 300 εκατομμύρια. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί».
Συμπέρασμα: το πλιάτσικο (και όχι απλώς πάρτι) των ΜΚΟ θα συνεχιστεί, με τις ευλογίες της ΕΕ και του εγχώριου πολιτικού προσωπικού.
