Η κυβέρνηση διεξήγαγε υποτίθεται μια δύσκολη διαπραγμάτευση με τους δανειστές του ελληνικού κράτους. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης η Βουλή δεν ενημερώθηκε. Δεν ενημερώθηκαν καν οι αρχηγοί των κομμάτων. Μόνο ο Θεοδωράκης με τον Βενιζέλο συναντήθηκαν με τον Τσίπρα, λίγο πριν κλείσει η συμφωνία, μετά από δικά τους αιτήματα. Ο Σαμαράς έπρεπε να υποβάλει αίτημα για να τον δεχτεί ο Τσίπρας, αλλά δεν υπέβαλε.
Κυβερνητικά στελέχη που ρωτήθηκαν αν η κυβέρνηση προτίθεται να οργανώσει κάποια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, το αρνήθηκαν κατηγορηματικά. Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας σκοπεύει να κάνει εκ των υστέρων μια τέτοια συζήτηση στη Βουλή. Εδώ ψάχνουν να βρουν τρόπο να μην πάνε την επέκταση της δανειακής σύμβασης στη Βουλή, αλλά να την υπογράψει ο υπουργός Οικονομικών, κάνοντας χρήση της γενικής εξουσιοδότησης που υπάρχει από την εποχή του Παπακωνσταντίνου (δε θέλουν, βλέπετε, να πάνε από τώρα σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου).
Τα σημειώνουμε όλ’ αυτά όχι γιατί μας έπιασε κάποιος πόνος για τη θεσμική λειτουργία του αστικού κοινοβουλευτισμού, αλλά για να θυμηθούμε όλοι μαζί τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Πως στηλίτευε τους Σαμαροβενιζέλους ότι αρνούνται να ενημερώσουν τη Βουλή και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα που έγιναν αυτοί κυβέρνηση κάνουν τα ίδια, γιατί έτσι βολεύεται κάθε κυβέρνηση.
