Εκεί που οι αφελείς Πασόκοι περίμεναν τη μεγάλη αντεπίθεση που θα έφερνε το ΠΑΣΟΚ «στο νήμα», εκεί που έτριβαν τα χέρια τους με το ξέσπασμα της Ζαχοπουλειάδας και την άμεση ανάμιξη του Καραμανλή στο σκάνδαλο, γεγονός που εξαφάνισε μέσα σε λίγες μέρες το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» του πρωθυπουργού, ήρθαν οι εξελίξεις στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ και τους έστειλαν και πάλι στο «βόηθα Παναγιά».
Ο Γιωργάκης «έβγαλε κίτρινη κάρτα» στον Μπένι, θεωρώντας ότι η ίδρυση του «ομίλου προβληματισμού» ή «ρεύματος ιδεών» ή όπως αλλιώς ονομαστεί η κίνηση που ετοιμάζουν οι Βενιζελικοί με βιτρίνα κάποιους πανεπιστημιακούς αποτελεί πράξη που υπονομεύει την ενότητα του ΠΑΣΟΚ. Οι Βενιζελικοί, λες και περίμεναν την κίνηση Γιωργάκη, είχαν φτιάξει το κλίμα με δηλώσεις και συνεντεύξεις (όπως αυτή του Λοβέρδου στην «Ελευθεροτυπία»), διαβεβαιώνοντας ότι φτιάχνουν έναν επιστημονικό όμιλο σαν άλλους που έχει «πιστοποιήσει» το ΠΑΣΟΚ (όπως π.χ. ο ΟΠΕΚ των Σημιτικών), και όχι κόμμα ή φράξια. Μετά την «κίτρινη κάρτα» τοποθετήθηκε δημόσια ο ίδιος ο Βενιζέλος με δηλώσεις του στο ίδιο μήκος κύματος (ήταν η ευκαιρία που περίμενε) και σε μια έξυπνη κίνηση ζήτησε συνάντηση με τον Παπανδρέου.
Αυτό το σημείωμα γράφεται πριν τη συνάντηση Γιωργάκη-Μπένι. Ανεξάρτητα από την κατάληξή της (οι πληροφορίες έλεγαν ότι και οι δύο πλευρές θα εμμείνουν στις θέσεις τους), το μόνο βέβαιο είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ έχουν γίνει από δυο χωριά χωριάτες, ότι δε μπορούν να συνυπάρξουν και ότι η μια πλευρά ψάχνει τρόπο να ξεφορτωθεί την άλλη χωρίς να χρεωθεί την ευθύνη της διάσπασης.
Η στάση των Βενιζελικών είναι κατανοητή. Εχασαν, κατάφεραν να πάρουν ένα 40% και ξέρουν ότι ο χρόνος δουλεύει γι’ αυτούς. Δεν είχαν κανένα λόγο να συνταχθούν πίσω από τον Γιωργάκη. Αντίθετα έχουν πολλούς λόγους να οργανωθούν, να κάνουν συστηματική υπονομευτική δουλειά, να βοηθήσουν στη νέα ήττα (γιατί με εκλογική νίκη Γιωργάκη αυτοί τελείωσαν και το ξέρουν καλά). Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένας απόλυτα ανασφαλής αρχηγίσκος, που δεν του βγαίνει τίποτα, που παριστάνει τον «Ρομπέν των πολιτών» βάζοντάς τα με τους «βαρόνους των μίντια» και που βλέπει τα γκάλοπ να τον δείχνουν να καταβαραθρώνεται μαζί με τον Καραμανλή. Ο,τι και να κάνει, ό,τι και να πει, πρωτοσέλιδο δε βλέπει ούτε με κυάλια (οι μιντιάρχες τού τη φυλάνε). Δίπλα του υπάρχουν κάποιοι από τους παλιούς βαρόνους, οι οποίοι δεν τρέφουν καμιά συμπάθεια για τον ίδιο αλλά απλά απέχθεια για τον Βενιζέλο, και κάποιοι νεόκοποι τύπου Πολυζωγόπουλου που βρέθηκαν ξαφνικά ψηλά και ζαλίστηκαν. Ολοι αυτοί σπρώχνουν στη διάσπαση, θέλοντας ένα κόμμα καθαρό από τους αντιπάλους τους που έχουν μέλλον, διότι έχουν μαζί τους τους «βαρόνους των μίντια».
Ολα, λοιπόν, στο ΠΑΣΟΚ είναι πιθανά στη σημερινή συγκυρία (μην ξεχνάμε ότι «παίζουν» και γενικότερα σενάρια για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με τη δημιουργία νέου κόμματος) και η προοπτική της διάσπασης είναι πιο απειλητική απ’ όσο ήταν πριν την 11η Νοέμβρη.
