Τεράστια ανακάλυψη του προέδρου Πάκη: «Η Ευρωοομάδα είναι άτυπο, δηλαδή άνευ κρίσιμης θεσμικής σημασίας Forum των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης». Παρά ταύτα, «στην πραγματικότητα όλες οι αποφάσεις ως προς την εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων και τις αντίστοιχες “δρακόντειες“ κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασής της, λαμβάνονται ύστερα από απόφαση της Ευρωομάδας»!
Τι να κάνει κι αυτός; Τον ανακήρυξαν επίτιμο καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα στην Πορτογαλία κι έπρεπε να θυμηθεί τα νομικά του και να τους μιλήσει για το «δημοκρατικό κενό» στην ΕΕ, που οδηγεί το ΔΕΕ (Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ενωσης) σε αποφάσεις που ανακηρύσσουν το Eurogroup σε ενός είδους eminence grise (φαιά εξοχότητα)!
Μόνο που ο πρόεδρος Πάκης έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος, γιατί αυτά τα έχει πρωτοπεί η τέως πρόεδρος Ζωή. Και τι έλεγε τότε ο πρόεδρος Πάκης; Τίποτα. Κι όχι μόνο δεν έλεγε τίποτα, αλλά υπέγραφε όλους τους νόμους που ψήφιζε η μνημονιακή υπερ-πλειοψηφία της Βουλής τον Ιούλη-Αύγουστο του 2015, που έφταναν στο απόγειο της δουλικότητας έναντι των δανειστών, ενσωματώνοντας στις διατάξεις τους ακόμα και εξωθεσμικά κείμενα, όπως το ανακοινωθέν της Ευρωσυνόδου (Eurosummit) της 12ης Ιούλη του 2015. Δηλαδή, ένα εντελώς άτυπο όργανο (όπως είναι η σύνοδος κορυφής των χωρών της ζώνης του ευρώ) κατέληξε σε μια συμφωνία με την Ελλάδα (είναι το γνωστό 17ωρο «βασανιστήριο» του Τσίπρα) και το κείμενο αυτής της συμφωνίας απαιτήθηκε να ψηφιστεί ως νομική διάταξη από την ελληνική Βουλή! Το κείμενο της συμφωνίας, όχι μόνο οι διατάξεις κατ' εφαρμογή των όσων προέβλεπε αυτή η συμφωνία. Και ο πρόεδρος Πάκης, ως πολιτικός, υπέγραφε τις υπαγορεύσεις της «φαιάς εξοχότητας», για τις οποίες σήμερα κλαψουρίζει, ως νομικός.
Οσο για εμάς, θυμόμαστε ξανά αυτά που μας δίδαξε ο Λένιν για τον ιμπεριαλισμό και τις σχέσεις εξάρτησης που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του διεθνούς συστήματος που αυτός διαμορφώνει: η μόνη μοιρασιά που είναι αποδεκτή στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, είναι η μοιρασιά των αγορών ανάμεσα στα μονοπώλια και η μοιρασιά των σφαιρών επιρροής ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη. Κι αυτή η μοιρασιά γίνεται αποκλειστικά ανάλογα με τη δύναμη του κεφαλαίου που κάθε ιμπεριαλιστική χώρα αντιπροσωπεύει.
