Ο φόβος των διαρροών σε μια μυστική ψηφοφορία δεν εγκατέλειψε τον Καραμανλή και μετά το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και μετά τον ανασχηματισμό, που δεν συνοδεύτηκε από «αντάρτες» και «ανταρτολογία». Προτίμησε, λοιπόν, αντί να ρισκάρει μια ψηφοφορία μη σίγουρη, να διατάξει τον κοινοβουλευτικό του λόχο να μη συμμετάσχει στη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης της πρότασης για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής, την οποία υπέβαλε το ΠΑΣΟΚ και στήριξε ολόκληρη η αντιπολίτευση. Αν ήταν σίγουρος ότι όλοι οι βουλευτές του θα ψήφιζαν «εντός γραμμής», τότε θα τους άφηνε να πάρουν μέρος, προκειμένου να παρουσιάσει το αποτέλεσμα ως μια νίκη της ενότητας της ΝΔ. Δεν ήταν σίγουρος, γι’ αυτό και απέφυγε τη μάχη.
Αυτή τη φορά το πολιτικό κόστος ήταν μικρότερο. Η δημοσιότητα που πήρε η σχετική διαδικασία ήταν πολύ μικρή και σ’ ένα διήμερο ο σχετικός θόρυβος είχε σιγάσει. Ο,τι ήταν να πληρώσει η ΝΔ γι’ αυτό το σκάνδαλο το έχει ήδη πληρώσει. Λίγο παραπάνω δεν έχει καμιά σημασία. Σύντομα και το Βατοπέδιο θα έχει ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν και όλα τα άλλα σκάνδαλα. Αλλωστε, και το ΠΑΣΟΚ, μολονότι κράτησε το δικαίωμα να μπορεί και άλλη φορά να επαναφέρει την πρότασή του, δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί άλλο, πρώτο γιατί δεν έχει τίποτα να κερδίσει και δεύτερο γιατί και η δική του φωλιά είναι λερωμένη.
Πλέον, το λόγο έχει η αστική Δικαιοσύνη, η οποία ξέρει να κρύβει τις βρομιές κάτω από το χαλί. Πάτε στοίχημα ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές δεν πρόκειται να έχει ολοκληρωθεί η ανάκριση; Ολα θα γίνονται αργά και ήσυχα, όπως γίνεται με όλα τα σκάνδαλα, για να μην υπάρξει κανένας κίνδυνος για πολιτικά πρόσωπα. Αλλωστε, τον Ιούνιο κάθε ευθύνη πολιτικού προσώπου θα έχει παραγραφεί. Θα βρεθεί και κάποια διευθέτηση με τους καλόγερους-μπίζνεσμαν, τους οποίους ουδείς θέλει να… αδικήσει.
