Τους θυμόμαστε, ασφαλώς. Οχι μόνο τους συγκυβερνώντες, αλλά και τα στελέχη της τρόικας στις παρεμβάσεις τους να διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους, ότι δεν πρόκειται να παρθούν άλλα «οριζόντια μέτρα», διότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει άλλες αντοχές. Και τι βλέπουμε; Μόνο «οριζόντια μέτρα»: πετσόκομμα των συντάξεων πάνω από τα 1.300 ευρώ, πετσόκομμα όλων των επικουρικών συντάξεων, μικρών και μεγάλων. Χώρια οι κάθε είδους κοινωνικές δαπάνες. Κι άλλα «οριζόντια μέτρα», με άμεση επίδραση στο εισόδημα των εργαζόμενων και έμμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα: καρατόμηση του κατώτερου μισθού και μεροκάματου, για να καρατομηθούν και το επίδομα ανεργίας και άλλα επιδόματα. Και «οριζόντιο» πετσόκομμα της φαρμακευτικής δαπάνης και «οριζόντιο» πετσόκομμα των κονδυλίων για αναπληρωτές εκπαιδευτι- κούς και εφημερίες γιατρών κ.λπ. κ.λπ.
Υπάρχουν, όμως, και «οριζόντια» δώρα. Οπως για παράδειγμα η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη κ.λπ.
Οπως βλέπουμε, όλα «οριζόντια» γίνονται στην μνημονιακή πολιτική. Μόνο που τα «οριζόντια» μέτρα ακολουθούν έναν κάθετο διαχωρισμό. Από τη μια είναι οι εργαζόμενοι, που χτυπιούνται αλύπητα, και από την άλλη είναι οι καπιταλιστές που καρπώνονται τα οφέλη απ’ αυτό το χτύπημα, από την «κινεζοποίηση» των εργαζόμενων.
