Βουλή, Δευτέρα 18 Ιούλη, διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ Αντώνης Μπαλωμενάκης έχει καταθέσει επίκαιρη ερώτηση στον Κατρούγκαλο «σχετικά με την εφαρμογή κριτηρίου εντοπιότητας στις προσλήψεις προσωπικού από την εταιρεία FRAPORT ΑΕ». Αφού λέει τα γνωστά κλαψιάρικα («η σημερινή Κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να κυρώσει και να δεχτεί αυτήν τη διεθνή της υποχρέωση»), αναφέρεται στη δήλωση που έκανε ο διευθύνων σύμβουλος της Fraport, «σε μια επίδειξη πιθανότατα καλών προθέσεων, που βεβαίως δεν έχουν δεσμευτικότητα», ότι «θα κυριαρχήσει το ελληνικό στοιχείο στις προσλήψεις». Και συμπληρώνει με νόημα: «Οι τοπικές κοινωνίες όπου βρίσκονται τα αεροδρόμια, παρά ταύτα, επιμένουν ότι θα πρέπει να εισαχθεί και το κριτήριο της εντοπιότητας για ευνόητους λόγους».
Ως… αριστερός Μαυρογιαλούρος, ο Μπαλωμενάκης προσπαθεί να πουλήσει εκδούλευση στην εκλογική του πελατεία: «Να διορίσω μερικούς πασχίζω, σύντεκνοι». Ο Κατρούγκαλος πιάνει, βέβαια, «το υπονοούμενο» και το γυρίζει στο καλαμα-τιανό, πιάνοντας το νήμα από μια αναφορά του Μπαλωμενάκη στον… αγώνα για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων: «Επομένως, δεδομένου ότι δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, είναι πεποίθησή μου ότι μετά το αίσιο πέρας των διαπραγματεύσεων του φθινοπώρου, θα μπορέσει η Ελλάδα να επιστρέψει στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, μια που τα προηγούμενα μνημόνια ισοδυναμούσαν με εισιτήριο αποχώρησης από αυτό κι επομένως θα μπορέσουμε να ρυθμίσουμε και το ζήτημα των εργαζομένων στη FRAPORT»!
Ο Μπαλωμενάκης, όμως, έχει τον πόνο του. Κάτι πρέπει να πουλήσει στην εκλογική του πελατεία. Επανέρχεται γεμάτος ευγένεια: «Θα ήθελα να παρακαλέσω, κύριε Υπουργέ, αν έχετε κάτι συγκεκριμένο, πιο ειδικό, να μας το πείτε. Δηλαδή σκέφτομαι το εξής: Οσον αφορά το θέμα της εντοπιότητας, καταλαβαίνω ότι είναι θέμα διαπραγματεύσεων και δεν τίθεται θέμα νομικό, προφανώς, δεν υπάρχει δεσμευτικότητα. Ομως, στο θέμα της ερμηνείας του όρου “ελεύθερες προσλήψεις“, “όροι αγοράς“ κ.λπ. νομίζω –χωρίς ας πούμε να προκαταλαμβάνω τίποτα, διότι αντιλαμβάνομαι ότι είναι θέματα διαπραγματεύσεων και θέματα, αν θέλετε, και συσχετισμών και συγκυρίας- ότι είναι δυνατόν να επιδιώξει η ελληνική Κυβέρνηση μια ερμηνευτική δήλωση στη σύμβαση αυτή. Αν μπορείτε να το εξετάσετε αυτό στα πλαίσια των κανόνων που ισχύουν στο διεθνές δίκαιο, δεδομένου βέβαια ότι δεν μπορούμε να εκφράσουμε εμείς επιφύλαξη διότι έχει ήδη υπογραφεί και έχει κυρωθεί. Γιατί, όπως είναι παγίως γνωστό, κυρωθείσης της συμβάσεως δεν μπορούμε να διατυπώσουμε εμείς κανενός είδους επιφύλαξη. Μπορούμε, όμως, να προβούμε σε μια ερμηνευτική δήλωση ότι σε κάθε περίπτωση υπερισχύουν οι κανόνες που ρυθμίζουν την αγορά εργασίας της Ελλάδας και με αυτό το πλαίσιο νομίζω ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε και να διεκδικήσουμε αυτό που εσείς είπατε».
Παρά τα κιλά του και τον κίνδυνο να του φύγει το μαντιλάκι από το πέτο, ο Κατρούγκαλος κάνει μια αστραπιαία επιτόπια ντρίπλα που θα τη ζήλευε και ο Χατζηπαναγής και δίνει τη λύση: «Κύριε συνάδελφε, θεωρώ ότι αντί να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε αυθεντικά τον όρο της σύμβασης, αρκεί και παρέχει μεγαλύτερη προστασία στους εργαζομένους να αναφερθούμε στη σχετική διάταξη του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι οι γενικοί όροι των εργασιακών σχέσεων ρυθμίζονται με γενικό τρόπο από τον νόμο και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Επομένως, να θεωρήσουμε ότι και ο νόμος και η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, όταν γίνει δυνατή η συμφωνία της, θα μπορέσει να αποτελέσει επαρκές προστατευτικό πεδίο για τους εργαζομένους αυτούς. Είμαι, όμως, πρόθυμος να συζητήσουμε μαζί και εναλλακτικές λύσεις, όπως αυτές που είπατε. Επομένως, με ιδιαίτερη χαρά μπορούμε να συνεργαστούμε για το θέμα αυτό».
Η συριζαίικη πολιτική αλητεία, χρησιμοποιώντας πρακτικές του '50, αντιμετωπίζει τους έλληνες εργάτες σαν Χαχόλους. Λένε με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο ψέματα ο ένας στον άλλο, νομίζοντας ότι αυτά θα περάσουν και στον κόσμο.
