Ηταν πολύ γερή η σφαλιάρα που δέχτηκε το ελληνικό κράτος από τον επιτετραμμένο της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα Τόμας Κάντριμαν, που εξέφρασε δημόσια τη διαθεσιμότητα της Ουάσιγκτον να βοηθήσει την Τουρκία στην προσπάθειά της να αναγνωριστεί η τουρκική μειονότητα στη Θράκη. Με ύφος χιλίων φιλελεύθερων ο αμερικανός διπλωμάτης (που ασφαλώς ενήργησε κατόπιν οδηγιών από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ) μίλησε για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας, παίρνοντας σαφώς θέση υπέρ της Τουρκίας, η οποία μάλλον ετοιμάζεται να εγείρει το μειονοτικό ως αντιπερισπασμό στις δυσκολίες που συναντά στις σχέσεις της με την ΕΕ.
Ηταν τέτοιο το σοκ που υπέστη η κυβέρνηση Καραμανλή, που ο Ρουσόπουλος αρχικά δήλωσε ότι δεν θα γίνει διάβημα («αρκεί η δήλωσή μου», δήλωσε στο press room). Στη συνέχεια, όμως, επικράτησαν ψυχραιμότερες σκέψεις και έγινε διάβημα από το υπουργείο Εξωτερικών, πίσω από το οποίο στοιχήθηκε σύμπαν το κοινοβουλευτικό φάσμα (σ’ αυτό το ζήτημα ο ελληνικός εθνικισμός εμφανίζεται ως ενιαίο μέτωπο).
Τα παιχνίδια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών είναι γνωστά και τα κίνητρά τους διάφανα. Δε μπορεί, όμως, πίσω απ’ αυτά τα παιχνίδια να κρύβεται η πραγματικότητα. Δε μπορεί να γίνονται αυτά τα παιχνίδια άλλοθι για να διατηρείται η απαράδεκτη κατάσταση της άρνησης στη μειονότητα του πιο στοιχειώδους δικαιώματός της, του δικαιώματος στην εθνική ταυτότητα. Και μάλιστα με την επίκληση της ιμπεριαλιστικής συνθήκης της Λωζάνης. Στην Ελλάδα ζει τουρκική μειονότητα και αυτό της το δικαίωμα πρέπει να αναγνωριστεί.
