Τι μύγα τσίμπησε το ΚΙΝΑΛ και αποφάσισε να αναμοχλεύσει το σκάνδαλο του C4i, με στόχο τρεις νεοδημοκράτες πρώην υπουργούς, μεταξύ των οποίων και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας; Πρόκειται απλά για ενστικτώδη αντίδραση στην προσπάθεια ανάμιξης του Σημίτη στα σκάνδαλα με τις μίζες των υπουργών του ή υπάρχει «ψωμί» στην υπόθεση; Από τις πρώτες κινήσεις φαίνεται ότι το ΚΙΝΑΛ κατηγορεί την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για συγκάλυψη μιας ποινικής έρευνας που αφορά τρεις νεοδημοκράτες πρώην υπουργούς, από τους οποίους ο ένας (Παυλόπουλος) είναι ακραιφνής καραμανλικός, ο δεύτερος (Πολύδωρας) ελεύθερος σκοπευτής της παλαιάς ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ και ο τρίτος (Μαρκογιαννάκης) ακραιφνής μητσοτακικός (της Ντόρας, όχι του Κούλη).
Από τους τρεις πρώην υπουργούς οι δύο (Πολύδωρας και Μαρκογιαννάκης) είναι τελειωμένοι, ενώ ο Παυλόπουλος θεωρείται ως το πρόσωπο που συνδέει τους Τσιπραίους με τον Καραμανλή. Στους τελειωμένους δεν μπορεί να γίνει καμιά πολιτική ζημιά (το πολύ-πολύ να μαζευτεί ο Μαρκογιαννάκης και να δεχτεί στωικά τη συνταξιοδότησή του από τον Κούλη, στην οποία έχει δηλώσει ότι θα αντιδράσει με αποκαλύψεις), ενώ η πολιτική ζημιά στον Παυλόπουλο είναι επιθυμητή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μητσοτάκης ήταν ο μόνος βουλευτής της ΝΔ που δεν ψήφισε τον Παυλόπουλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ετσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η αναμόχλευση του σκανδάλου C4i έγινε από το «Βήμα» του συγκροτήματος Μαρινάκη, που συστηματικά αποδομεί τον Καραμανλή και αναφέρεται σε υπόγειες σχέσεις του με τους Τσιπραίους.
Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι και το άνοιγμα των λογα- ριασμών του Σημίτη, του σογιού του και πρώην υπουργών του (Χρυσοχοΐδης, Μαλέσιος) φαίνεται να συνδέεται με κατάθεση μεσάζοντα σχετική με την προμήθεια του C4i. Ας έχουμε, λοιπόν, στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι πιθανόν να επιδιώκεται ένας συμψηφισμός και συμβιβασμός του τύπου: «σταματήστε να λέτε για μας, για να σταματήσουμε να λέμε για σας». Αν μη τι άλλο, αποδεικνύεται ότι η σκανδαλολογία δεν τροφοδοτείται από κάποια διάθεση κάθαρσης, με την αποκάλυψη βρόμικων πολιτικών και τον ποινικό τους κολασμό, αλλά εργαλειοποιείται για την απόκτηση πολιτικού πλεονεκτήματος έναντι των αντιπάλων, με την ελπίδα ότι αυτό το πλεονέκτημα θα βρει αντίκρισμα στην κάλπη.
Η προμήθεια του C4i είναι ένα από τα πιο τρανταχτά σκάνδαλα του μεγάλου φαγοποτιού της Ολυμπιάδας του 2004. Ενα σύστημα παρακολούθησης που πληρώθηκε πανάκριβα και ποτέ δε λειτούργησε! Σχεδιάστηκε από την αμερικάνικη SAIC και δόθηκε ως υπεργολαβία στη Siemens. Επισήμως, δόθηκαν γύρω στα 260 εκατ. ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα δόθηκαν πολύ περισσότερα λεφτά, γιατί υπήρχαν διάφορες «ουρές» που επίσης τραβούσαν χρήμα από τα κρατικά ταμεία, με υπογραφές των αρμόδιων υπουργών, μολονότι το έργο ουδέποτε λειτούργησε.
Το δημοσίευμα του «Βήματος» αναφέρει ότι σε βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών στις 16 Απρίλη του 2016 αποδίδεται στους Παυλόπουλο, Πολύδωρα και Μαρκογιαννάκη ηθική αυτουργία σε απιστία από την οποία το ελληνικό Δημόσιο ζημιώθηκε με περισσότερα από 147 εκατ. ευρώ. Το βούλευμα δεν έφτασε ποτέ στη Βουλή, όπως θα έπρεπε. Ο Παυλόπουλος είχε ήδη εκλεγεί ΠτΔ, ο Πολύδωρας παραλίγο να γίνει πρόεδρος του ΕΣΡ, με πρόταση Βούτση που δεν έγινε δεκτή από την αντιπολίτευση, ενώ ο Μαρκογιαννάκης δεν ήταν καν βουλευτής. Το ΚΙΝΑΛ πήρε το δημοσίευμα και έκανε την πρώτη κίνηση με κατάθεση Ερώτησης στον υπουργό Δικαιοσύνης σχετικά με τις εξελίξεις που ακολούθησαν: γιατί το βούλευμα δεν προωθήθηκε «αμελλητί» στη Βουλή, όπως προβλέπεται;
