Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του, που εδώ και περίπου μια τετραετία συγκυβερνούν με το ακροδεξιό κόμμα του Καμμένου, δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να πάνε με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, εφόσον κρίνουν ότι αυτό τους βολεύει. Ουδέποτε είχαν αρχές για να προβληματιστούν για την παραβίασή τους. Από την αρχή της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας άρχισε να συμμετέχει στις συνόδους κορυφής των ευρωσοσιαλδημοκρατών, ως παρατηρητής. Κάποια στιγμή, μάλιστα, συνέπεσε και με τη Φώφη. Βαθμιαία, η σχέση άλλαξε. Η Φώφη αραίωσε (μέχρι που σταμάτησε να πηγαίνει) και ο Τσίπρας μονιμοποιήθηκε.
Η εικόνα από τη διήμερη εκδήλωση (τύπου συνέδριου) που οργάνωσε η παραπαίουσα γερμανική σοσιαλδημοκρατία στο Βερολίνο (φωτογραφία πάνω) δεν αφήνει αμφιβολίες ως προς το μήνυμα που θέλησε να στείλει. Δίπλα στην πρόεδρο του SPD Αντρέα Νάλες καμαρώνουν χαμογελαστοί ο Τσίπρας και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα. Το μήνυμα είναι σαφές: ένας νέος προοδευτικός συνασπισμός δημιουργείται στην Ευρώπη, που ξεκινά από τη σοσιαλδημοκρατία και τελειώνει στη… ριζοσπαστική Αριστερά.
Σε τοπικό επίπεδο, βέβαια, τα πράγματα είναι κομματάκι διαφορετικά. Στη Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν, για δεύτερη κυβερνητική θητεία, με τη δεξιά/ακροδεξιά των Μέρκελ/Ζεεχόφερ. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Μόνο στην Πορτογαλία είναι κάπως πιο καθαρά τα πράγματα, αφού ο «αριστερός» σοσιαλδημοκράτης Κόστα κυβερνά με τη στήριξη του «Μπλοκ της Αριστεράς» (κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ), του «Κ»Κ Πορτογαλίας (ομογάλακτο του Περισσού) και των Πρασίνων.
Αυτά, όμως, αφορούν τη βιτρίνα. Οι συμμαχίες χτίζονται για να επιτρέψουν σε ένα κόμμα να κυβερνήσει ή να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Κι επειδή οι συνθήκες δεν είναι σε όλες τις χώρες ίδιες, δημιουργείται αυτή η πανσπερμία συμμαχιών, που σε όσους πιστεύουν στις κομματικές διακηρύξεις φαίνεται λίγο… τρελή. Αν, όμως, κοιτάξουμε την πολιτική που ακολουθούν όλα αυτά τα «παρδαλά» πολιτικά σχήματα, θα διαπιστώσουμε ότι έχει την ίδια ταξική ουσία και διαφοροποιείται μόνο ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης σε κάθε χώρα. Αλλο είναι η ιμπεριαλιστική Γερμανία και άλλο οι εξαρτημένες Ελλάδα και Πορτογαλία. Η Γερμανία ακολουθεί ιμπεριαλιστική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με τη συμμετοχή και των γερμανών σοσιαλδημοκρατών. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τους Νάλες, Τσίπρα και Κόστα να εμφανίζονται ως ομοϊδεάτες.
Είναι ομοϊδεάτες. Και ο καθένας ξέρει τη θέση του. Ξέρει ποια χώρα διοικεί και τι καθήκοντα του επιβάλλει αυτός ο ρόλος. Στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό εφαρμόζουν μια πολιτική που υπηρετεί τη συντηρητική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, τη διαχείριση της κρίσης του με το φόρτωμα των βαρών στις πλάτες εργατών και εργαζόμενων. Και στο εξωτερικό, οι μεν εφαρμόζουν πολιτική ιμπεριαλιστικής χώρας, οι δε πολιτική εξαρτημένων χωρών. Συχνά έρχονται σε σύγκρουση, όμως πάντοτε επιβάλλεται η θέληση του ιμπεριαλιστή.
Η εμφάνιση των Νάλες-Τσίπρα-Κόστα ως ομοϊδεατών, που θέλουν τάχαμου να συγκροτήσουν έναν προοδευτικό πόλο στην Ευρώπη, εντάσσεται στο «φαίνεσθαι» των αστικών κομμάτων, στη δημαγωγική εικόνα που δημιουργούν για να εξαπατήσουν εργατικές μάζες (με τις οποίες και η σοσιαλδημοκρατία και η ψευτοαριστερά έχουν ιστορικούς δεσμούς, οι οποίοι διαρρηγνύονται με μεγάλη ταχύτητα). Είναι μια κλασική κίνηση πολιτικής δημαγωγίας, η οποία κάθε άλλο παρά είναι απαλλαγμένη από στοιχεία «δούναι και λαβείν».
Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη κλυδωνίζεται επικίνδυνα, για να μην πούμε καταρρέει. Στη Γαλλία έχει γίνει ένα κόμμα με ποσοστά μικρότερα απ' αυτά του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Μακρόν επέλεξε σε επίπεδο ευρωεκλογών να πάει με τους Φιλελεύθερους, για να προσπαθήσει να στήσει δικό του μαγαζί, μακριά από την «τοξική» σοσιαλδημοκρατία. Στην Ιταλία σχεδόν τα ίδια. Τρίτο και καταϊδρωμένο ήρθε στις τελευταίες εκλογές το Δημοκρατικό Κόμμα και στις επόμενες μπορεί να πάει χειρότερα. Η Βρετανία, όπου οι Εργατικοί εκμεταλλεύονται την εσωτερική κρίση των Τόρηδων και μπορεί να είναι αυτοί που θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση, δε μετράει: η επόμενη ευρωβουλή δε θα έχει βρετανούς βουλευτές. Στην Ολλανδία, το κόμμα του Ντεϊσελμπλούμ καταποντίστηκε στις τελευταίες εκλογές. Εμεινε μόνο η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, με ένα ποσοστό 20% στις τελευταίες εκλογές, το οποίο ήδη έχει γίνει μικρότερο, καθώς σε όλες τις κρατιδιακές εκλογές το SPD χάνει περίπου τη μισή εκλογική του δύναμη που μετακινείται προς τους Πράσινους, οι οποίοι είναι τώρα της μόδας στη Γερμανία.
Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί, μέσω του πανευρωπαϊκού «προοδευτικού πόλου», να σώσει τον εαυτό της και ό,τι μπορεί από τα σοσιαλδημοκρατικά υπολείμματα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εχει, λοιπόν, ανάγκη από μερικές «αριστερές» βιταμίνες. Ο Τσίπρας είναι η μία, ο Κόστα (που συνεργάζεται κυβερνητικά με τους «αριστερούς» της Πορτογαλίας) η άλλη. Αν τραβηχτούν και οι Podemos ακόμα καλύτερα.
Πριν φωτογραφιστεί περιχαρής δίπλα στη Νάλες και ανέβει στο βήμα για να μιλήσει υπέρ του «προοδευτικού πόλου», ο Τσίπρας συναντήθηκε και με τους «συντρόφους» της Linke. Για την ακρίβεια, με τη συμπρόεδρο του κόμματος Κάτια Κίπινγκ (φωτογραφία κάτω δεξιά). Τα υποχρεωτικά χαμόγελα δεν μπόρεσαν να κρύψουν το βαρύ κλίμα, καθώς στις off the record συνομιλίες τους με δημοσιογράφους τα στελέχη της Linke «έλουζαν» τον Τσίπρα με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Οταν η Κίπινγκ ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα της Αριστεράς στις ευρωεκλογές, απάντησε ότι… εκκρεμεί η παρουσίαση της προεκλογικής στρατηγικής. Αλλά, «βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος», συμπλήρωσε, χωρίς να το πιστεύει και η ίδια.
Ο Τσίπρας, όμως, είχε και άλλη μια συνάντηση. Με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Ολαφ Σολτς (φωτογραφία κάτω αριστερά), που είναι μεγαλοστέλεχος του SPD. Η συνάντηση κράτησε πάνω από ώρα, χρόνος εξαιρετικά μεγάλος για μια εθιμοτυπική συνάντηση. Είναι βέβαιο ότι εκεί έγινε παζάρι. Η κάθε πλευρά «πούλησε» αυτό που έχει και «αγόρασε» αυτό που ήθελε να αποκτήσει. Ο Τσίπρας «πούλησε» τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ ως γλάστρα του «προοδευτικού πόλου» που προσπαθούν να χτίσουν για τις ευρωεκλογές οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες. Κι ο Σολτς του «πούλησε» τη στήριξη της Γερμανίας στη μη εφαρμογή του πετσοκόμματος των συντάξεων. Δεν είναι τυχαίο πως όταν η φυλλάδα του Μαρινάκη πήγε να στήσει «κιτρινιά», με την «είδηση» ότι ο Σολτς είπε στον Τσίπρα πως δε θα περικοπούν μόνο οι χαμηλές συντάξεις, ο ίδιος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών διέψευσε με βδελυγμία το σχετικό δημοσίευμα και δήλωσε ότι η συνομιλία του με τον Τσίπρα ήταν εμπιστευτική και δεν πρόκειται να κάνει καμιά δήλωση για το περιεχόμενό της! Τι πράγματα συζήτησαν εμπιστευτικά ένας υπουργός Οικονομικών με έναν πρωθυπουργό; Από άποψη πρωτοκόλλου στις σχέσεις μεταξύ κυβερνήσεων, το ντουέτο ήταν εντελώς αταίριαστο. Αν σκεφτούμε, όμως, ότι ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Σολτς ο ηγετικός παράγοντας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που έχει κυβερνητική δύναμη (η Νάλες δεν έχει κυβερνητικό πόστο), μπορούμε να φανταστούμε το αντικείμενο της εμπιστευτικής συνάντησης-παζαριού.
Δέκα μέρες μετά απ' αυτή τη συνάντηση, το Euro-WorkingGroup πέρασε χωρίς συζήτηση (δηλαδή με ομοφωνία) τη μη περικοπή των συντάξεων. Μένει ν' ακούσουμε τον Τσίπρα να ανακοινώνει τη στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ του σοσιαλδημοκράτη Φρανς Τίμερμανς. Θα είναι… «κριτική στήριξη», φυσικά.
Τελευταία Νέα :
- Σιωνιστής αιχμάλωτος: Μην αφήσετε τον Νετανιάχου να κοιμηθεί ούτε λεπτό…
- Ξαναρχίζουν οι διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα
- Καθηγητές Μαθηματικών των ΑΕΙ: Οχι στις διαγραφές φοιτητών
- Αντί για έπαινο τιμωρία: Από τη μία το παιδί και οι καθηγητές του, από την άλλη ο ΟΑΣΑ και οι ελεγκτές του. Δύο κόσμοι…
- ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ
- Σαν σήμερα 7 Δεκέμβρη