Τι έγινε, ρε παιδιά; Διαβάζαμε τη δήλωση που έκανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής την περασμένη Τετάρτη και τσιμπιόμασταν για να δούμε αν είμαστε ξύπνιοι: «Οι μόνοι που θα αποφασίσουν αν ήταν αναγκαίες αυτές οι πολιτικές είναι οι λαοί της Ευρώπης. Με την ψήφο τους τον Μάιο θα αποδοκιμάσουν τις δυνάμεις που σήμερα μέσω της Εκθεσης, νομιμοποιούν την Τρόικα και δικαιολογούν τις πολιτικές της. Θα αποδοκιμάσουν εκείνες τις δυνάμεις που ενσωμάτωσαν τις μνημονιακές και τροϊκανές πολιτικές μέσα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία».
Δεν ψήφισε ο Χουντής την έκθεση των Οτμαρ Κάρας και Λιέμ Χοάνγκ Νγκονγκ για το ρόλο που διαδραμάτισαν οι τρόικες; Κι όχι μόνο δεν την ψήφισε, αλλά και καταγγέλλει αυτούς που την ψήφισαν; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε τόσο θόρυβο υπέρ της δημιουργίας αυτής της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου; Δεν κουνούσε απειλητικά το δάχτυλο ο Τσίπρας στον Σαμαρά, από το βήμα της Βουλής, λέγοντάς του ότι σύντομα θα βρεθεί κατηγορούμενος ενώπιον… εξεταστικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου («Τώρα, όμως, αυτό που εσείς αρνηθήκατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο το αποφασίζουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο»); Δεν πήρε ο ίδιος το αεροπλάνο για τις Βρυξέλλες, όπου συναντήθηκε με τους Κάρας και Λιέμ, για να τους δώσει στοιχεία χρήσιμα για την έρευνά τους («Τα αποτελέσματα του έργου της Επιτροπής μπορούν να αξιολογηθούν και να αξιοποιηθούν από το επόμενο, νεοεκλεγμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», έγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχετικό non paper); Δεν ξεσήκωσε τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν αναβλήθηκε για μερικές μέρες η έλευση των δύο ευρωβουλευτών στην Αθήνα, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι φοβάται τον έλεγχο (Σκουρλέτης: «Πανικόβλητη η κυβέρνηση, με την αρωγή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Σουλτς, σπεύδει να αναβάλει την επίσκεψη της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου που ερευνά τα πεπραγμένα της τρόικας, τρέμει μπροστά στο ενδεχόμενο μιας συζήτησης για τη σκοπιμότητα και τις επιπτώσεις του μνημονίου»); Πώς γίνεται στο φινάλε ο ευρωβουλευτής του να καταγγέλλει την Εκθεση, αυτούς που τη συνέταξαν και αυτούς που την υπερψήφισαν;
Πρόκειται για μια πονεμένη ιστορία. Βουτηγμένος στην ευρωλαγνεία, κινούμενος από τον άκρατο πολιτικό τυχοδιωκτισμό του, ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρισε σ’ αυτή την Επιτροπή, λες και υπήρχε περίπτωση ένας αυστριακός σκληρός δεξιός και ένας γάλλος σοσιαλδημοκράτης να πάνε κόντρα στη γενική γραμμή του γερμανογαλλικού άξονα. Ποντάρισε μέχρι το τέλος, νομίζοντας πως θα δημιουργηθούν εντυπώσεις κατά της κυβέρνησης. Ομως, οι Κάρας και Λιέμ συνέταξαν μια απολύτως ισορροπημένη έκθεση και η ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου την ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη με μεγάλη πλειοψηφία.
Η έκθεση αναφέρει ότι η δημιουργία «του σχήματος των Τρόικα» ήταν αναπόφευκτη στην πρώτη φάση της κρίσης, λόγω της απουσίας κατάλληλων μηχανισμών και κατάλληλων πολιτικών στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Στη συνέχεια κάνει κριτική στον τρόπο που λειτούργησαν οι τρόικες, αλλά και στις κυβερνήσεις που μπήκαν σε «προγράμματα», κατηγορώντας τες για λαθροχειρία στα στατιστικά στοιχεία. Προτείνει να καταργηθούν σταδιακά οι τρόικες και να αντικατασταθούν από έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό εποπτείας. Επίσης, τα μνημόνια να αντικατασταθούν από προγράμματα που θα υπάγονται στο Κοινοτικό Δίκαιο και τις στρατηγικές προτεραιότητες της ΕΕ («Ευρώπη 2020»). Τέλος, το Ευρωκοινοβούλιο ζητά τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, το οποίο μαζί με τον ESM θα αναλάβει την ευθύνη της χρηματοδότησης, αλλά και της εποπτείας των χωρών που εντάσσονται σε «πρόγραμμα».
Ετσι, έμειναν όλοι (πλην ΣΥΡΙΖΑ) ευχαριστημένοι. Τα όργανα της ΕΕ (ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, Κομισιόν και ΕΚΤ) διότι αναγνωρίστηκε πως δεν είχαν άλλη επιλογή προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουν τα πιεστικά προβλήματα ορισμένων χωρών. Οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών για τον ίδιο λόγο. Οι τεχνοκράτες της τρόικα γιατί δεν τους επιρρίφθηκε καμιά ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν. Και το Ευρωκοινοβούλιο διότι εμφανίστηκε (και μάλιστα σε περίοδο προεκλογική) ως όργανο που ασκεί κριτική και κάνει δημιουργικές προτάσεις. Ο μόνος που δεν έμεινε ευχαριστημένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για μας, σημειώνουμε τα διδάγματα που βγαίνουν απ’ αυτή την ιστορία ευρωλαγνείας και αποπροσανατολισμού.
