«Ο Ολάντ είναι σαφώς μια μεγάλη, καθαρή ελπίδα για εμάς. Τώρα ιδέες και επιχειρήματα, που δεν εισακούονταν, θα ακουστούν και θα συζητηθούν, όπως ένας ισχυρότερος ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και η εισαγωγή των ευρωομολόγων». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο Spiegel. Λέει κι άλλα αποκαλυπτικά σ’ αυτή τη συνέντευξη ο Τσίπρας, προς το παρόν, όμως, ας μείνουμε στη νέα κωλοτού-μπα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ανάποδη κωλοτού-μπα . Από την πρώτη στιγμή οι ΣΥΡΙΖΑίοι εκφράστηκαν με ενθουσιασμό για την εκλογή Ολάντ (άλλωστε, ο ομόσταυ-λός τους Μελανσόν στη Γαλλία έδωσε μάχη υπέρ του Ολάντ στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών) και το «νέο αέρα» που άρχισε να πνέει στην Ευρώπη, μετά την εγκατάσταση του σοσιαλδημοκράτη πολιτικού στο μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Μετά μεσολάβησε η γκάφα με το «Ολαντρέου» επί παρισινού εδάφους (ήταν μεγάλη η πίκρα από το «φτύσιμο» του Ολάντ στον Τσίπρα) και τώρα έχουμε την επιστροφή στην αρχική θέση, με μεγαλύτερο ενθουσιασμό, μάλιστα: ο «νέος αέρας» έγινε «μεγάλη, καθαρή ελπίδα για μας». Εχουμε, δηλαδή, αναβάθμιση του Ολάντ στο βάθρο που του έχουν στήσει οι ΣΥΡΙΖΑίοι.
Ποιος δουλεύει ποιον; Ο Τσίπρας τον ελληνικό λαό, φυσικά. Γιατί ο Ολάντ είναι σαφέστατος. Πιο σαφής δεν θα μπορούσε να είναι. Τα έχουμε γράψει αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της «Κ». Αρκούν οι δηλώσεις του πριν και μετά την πρόσφατη έκτακτη σύνοδο κορυφής: «Η Ελλάδα πρέπει να λάβει μια σημαντική απόφαση στις 17 Ιουνίου και η επιλογή αυτή πρέπει να είναι Ευρωπαϊκή. Η Γαλλία θέλει οι Ελληνες να παραμείνουν στην ευρωζώνη, οι Ελληνες πρέπει να σεβαστούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί αλλά την ίδια στιγμή η ευρωζώνη πρέπει να δείξει ότι επιθυμεί να υποστηρίξει την Ελλάδα» – «Θα κάνω ό,τι μπορώ από τη θέση μου για να πείσω τους Ελληνες να επιλέξουν την παραμονή τους στην ευρωζώνη, σεβόμενοι τις δεσμεύσεις τους. Θα κάνω επίσης τα πάντα για να πείσω τους Ευρωπαίους που θα μπορούσαν να έχουν αμφιβολίες για την αναγκαιότητα παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη» – «Με τη δική σας (σ.σ. των δημοσιογράφων) μεσολάβηση, ας γνωρίσουν οι Ελληνες ότι θα πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη για τη δική μου συμπεριφορά σε σχέση με την Ελλάδα. Παράλληλα όμως έχουμε τις απαιτήσεις που έχουν τεθεί από τις δεσμεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη και δεν θα πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες ούτε για τις προθέσεις της Ευρώπης, αλλά ούτε και για τις προθέσεις της Ελλάδας».
Τι σημαίνει η νέα δήλωση Τσίπρα, πέρα από την κωλοτούμπα και την έμμεση αυτοκριτική για το «Ολαντρέου»; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει στον Ολάντ και όχι στην υποτιθέμενη σκληρή διαπραγμάτευση. Ετοιμάζει το έδαφος για τις καινούργιες, μετεκλογικές «ρεαλιστικές προσαρμογές» (τις κωλοτούμπες, δηλαδή), έτσι και… σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βγουν πρώτο κόμμα (προοπτική που απεύχονται). Οι αλλαγές στη «μνημονιακή» πολιτική θα συνδεθούν με την «πανευρωπαϊκή συζήτηση», η οποία θα έχει ως σημαιοφόρο της προόδου τον Ολάντ. Οσο δεν προχωρά αυτή η συζήτηση, δε θα μπορεί και ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει τις «αλλαγές» που υπόσχεται.
Βέβαια, ο Ολάντ δεν τους έχει κάνει τη χάρη να τους εμπιστευθεί. Εμπιστεύεται την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία και τον Βενιζέλο. Από μια άποψη, δε, η αποθέωση του Ολάντ από τους ΣΥΡΙΖΑίους βοηθά προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο. Οσο για το παζάρι μέσα στην ΕΕ, αυτό αφορά τον γερμανικό και τον γαλλικό ιμπεριαλισμό και όχι την Ελλάδα. Τώρα το παζάρι βρίσκεται στο φόρτε του και ενδεχομένως σύντομα να οδηγήσει σε νέο συμβιβασμό.
