Στα ελληνικά ΜΜΕ το θέμα παρουσιάστηκε με τίτλους σαν αυτόν: «Συγκλονιστική δημόσια συγγνώμη Σερβίας στην Ελλάδα για το Σκοπιανό». Τι ήταν αυτό που δήλωσε προ ημερών ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ιβιτσα Ντάτσιτς; Σε εφ' όλης της ύλης συνέντευξή του στο σερβικό πρακτορείο ειδήσεων Beta ο Ντάτσιτς είπε ότι «κάναμε λάθος όταν αναγνωρίσαμε τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα». Για ποιο λόγο, όμως; Το εξήγησε με απόλυτο κυνισμό και ξεδιαντροπιά: «Ολη η Ευρώπη και ο κόσμος χρησιμοποιούν το όνομα πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM), ενώ εμείς δώσαμε ένα χαστούκι στους αδελφούς μας, τους Ελληνες και τώρα περιμένουμε να μην αναγνωρίσουν το Κόσοβο. Ενώ εμείς αναγνωρίσαμε τη Μακεδονία προσβάλλοντας τους Ελληνες, αυτοί (σ.σ. η Δημοκρατία της Μακεδονίας) ψηφίζουν πάντα υπέρ του Κοσόβου. Θα πρέπει να πω ότι υπήρξαμε ανόητοι. Για να χρησιμοποιήσω έναν μη διπλωματικό όρο».
Δεν υπάρχουν αρχές, δεν υπάρχει αναγνώριση τυπικών εθνικών δικαιωμάτων, υπάρχει μόνο ένα παζάρι του τύπου «σου δίνω – μου δίνεις». Το πρόβλημα του Ντάτσιτς είναι ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας αναγνωρίζει το Κόσοβο (ή Κοσόβα, όπως αποκαλεί τη χώρα της η πλειοψηφία των αλβανών κατοίκων της). Ο μεγαλοσερβικός εθνικισμός αρνείται το δικαίωμα των Κοσοβάρων στην αυτοδιάθεση (το ίδιο έκανε προηγούμενα με τους Σλοβένους, τους Κροάτες, τους Βόσνιους) και ψάχνει συμμάχους. Τα βάζει κάτω, βρίσκει ότι οι Σλαβομακεδόνες ψηφίζουν όπως θέλουν οι Αμερικανοί και αυτομουτζώνεται, αναλογιζόμενος πως αν η Σερβία δεν είχε αναγνωρίσει τη Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα, ενδεχομένως να είχε ελπίδες να ψηφίζει σύμφωνα με τη σερβική πολιτική η Ελλάδα (μολονότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ). Μ' αυτόν τον κυνικό πραγματισμό πολιτεύονται όλες οι αστικές ηγεσίες στα πολύπαθα Βαλκάνια.
