Το πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο της συγκυρίας είναι «Πολιτικό Συμβούλιο – καθοδηγητικό όργανο του ΠΑΣΟΚ». Με τον ορισμό των μελών της «σκιώδους κυβέρνησης» και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, όπου κατάφερε να χωρέσει όλους τους βαρόνους, τηρώντας ταυτόχρονα τις εσωκομματικές ισορροπίες (διακριτοί ρόλοι βρέθηκαν για τον Βενιζέλο και τον Σκανδαλίδη, ενώ εξέχοντα στελέχη του βενιζελικού ρεύματος τοποθετήθηκαν «σκιώδεις υπουργοί»), ο Γιωργάκης έδειξε ότι το Πολιτικό Συμβούλιο θα είναι απλά μια μάζωξη όπου κάποιοι θα φλυαρούν χωρίς κανένας να δίνει σημασία στη φλυαρία τους. Αυτό το πολιτικά άχρωμο και άοσμο ΠΣ βολεύει, όμως, τον ίδιο, προκειμένου να ελέγχει το κόμμα (γι’ αυτό, άλλωστε, έβαλε και γραμματέα τον πιστό του Ραγκούση).
Περιττεύει, βέβαια, να πού-με ότι κανένας από τους βαρόνους δεν πρόκειται να δεχτεί καθοδήγηση και υποδείξεις από τα μέλη του ΠΣ. Το ειδικό πολιτικό βάρος που έχουν και η σχέση με τα ΜΜΕ, που αυτούς θα φιλοξενούν, τους δίνουν τη δυνατότητα να εξακολουθούν να προβάλλονται ως η πραγματική καθοδήγηση του ΠΑΣΟΚ, ως οι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους τα ηνία του κόμματος, που ελέγχουν τις σχέσεις του με την κοινωνία και που θα στελεχώσουν την κυβέρνησή του, όποτε ξαναβρεθούν στην εξουσία. Η «σκιώδης κυβέρνηση», όμως, θα λειτουργεί ως τέτοια; Δύσκολα ο Γιωργάκης θα δεχτεί να τεθεί υπό την επιτροπεία των βαρόνων. Στόχος του είναι η «ενός ανδρός αρχή». Δύσκολα, όμως, και οι βαρόνοι θα δεχτούν να τεθούν υπό την επιτροπεία του Γιωργάκη. Ετσι, θα έχουμε μια συνεχή διελκυστίνδα ανάμεσα στους διαφορετικούς πόλους εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Παρολαυτά, όμως, το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά μετά την εκλογική ήττα του περασμένου Σεπτέμβρη, φαίνεται πως βρίσκει ένα βηματισμό. Εχουν κλειστεί εσωκομματικές συμφωνίες, ο Βενιζέλος και οι συν αυτώ παράτησαν τη «λευκή απεργία», ο Γιωργάκης δείχνει τάσεις επανένωσης του κόμματος (γι’ αυτό, άλλωστε πήρε πόδι και ο εκλογομάγειρας του συνέδριου Πολυζωγόπουλος), όλοι δείχνουν –σ’ αυτή τη φάση τουλάχιστον– αποφασισμένοι να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος. Το πιο σημαντικό για το ΠΑΣΟΚ, όμως, είναι ότι ξανάρχισε να έχει την υποστήριξη των μιντιοκρατόρων. Το συγκρότημα Λαμπράκη σταμάτησε τον προσωπικό πόλεμο κατά του Γιωργάκη και άρχισε «πόλεμο χαρακωμάτων» κατά του Τσίπρα και του Αλαβάνου, ενώ η «Ελευθεροτυπία» παίζει το σενάριο της «κεντροαριστεράς» σε άλλο φόντο: κατηγορεί πλέον τον ΣΥΝ για αντιενωτική συμπεριφορά. Περιττεύει να πούμε πως αυτή η αλλαγή έρχεται μετά από παρασκηνιακές συμφωνίες. Ο Γιωργάκης υπέβαλε και πάλι τα διαπιστευτήριά του στα μεγάλα αφεντικά, η δε πολεμική στα ΜΜΕ εξαφανίστηκε από την πράσινη ατζέντα.
