Τα κεντροαριστερά σενάρια προωθεί και πάλι η «Ελευθεροτυπία», βοηθώντας έτσι μ’ αυτό τον τρόπο την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και στριμώχνοντας το Συνασπισμό που επιδιώκει την εκλογική του επιβίωση με τη γραμμή της στήριξης στ’ αριστερά του (ΣΥΡΙΖΑ). Πέρα από τη συνεχή αρθρογραφία σ’ αυτή την κατεύθυνση και την ιδιαίτερη προβολή του Ν. Κωνσταντόπουλου, εντύπωση προκάλεσε το κύριο άρθρο της εφημερίδας την περασμένη Δευτέρα, που επέλεξε έναν πρωτότυπο τρόπο για να επαναφέρει τα κεντροαριστερά σενάρια.
Ξιφουλκώντας ενάντια στις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που ζήτησαν αλλαγή του εκλογικού νόμου σε τρόπο που να ενισχύει περισσότερο το πρώτο κόμμα και να του δίνει σε κάθε περίπτωση άνετη αυτοδυναμία, η «Ε» πρόβαλε το εξής επιχείρημα: «Με τις εξαρτήσεις σε όλα τα θέματα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία καθορίζει τις πολιτικές και οι χώρες-μέλη τις εφαρμόζουν, ποια ανάγκη υπάρχει για αυτοδύναμες κυβερνήσεις; … Με τις σημερινές συνθήκες, όπως διαμορφώθηκαν με την ΟΝΕ και τις ευρωπαϊκές πολιτικές, χρειάζεται καλή διαχείριση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με συνεργασία, συναίνεση και συνεννόηση και όχι με μονοκομματική δογματική ακαμψία».
Καθαρά πράγματα: οι κυβερνήσεις είναι απλοί διαχειριστές αποφάσεων που παίρνονται στις Βρυξέλλες, επομένως τα προγράμματα δεν παίζουν καμιά σημασία, εκείνο που μετράει είναι η πολιτική εντιμότητα και η χρηστή διαχείριση, που μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα με κυβερνήσεις συνεργασίας.
Κι εκεί που θα περίμενε κανείς την προβολή του «γερμανικού μοντέλου» (που ως λύση ανάγκης το έχουν υποστηρίξει και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Πάγκαλος), διαβάζει τα εξής εκπληκτικά: «Εκδηλώνονται κάποιες διαθέσεις συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον Συνασπισμό, οι οποίες, όμως, δεν φτάνουν σε πράξη. Για να πραγματοποιηθεί η συνεργασία χρειάζονται προγραμματική σύγκλιση, προσέγγιση και στροφή του ΠΑΣΟΚ προς τις θέσεις του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ισότητας, στις θέσεις που πάντοτε διακηρύσσει, άλλωστε. Αυτή θα ήταν μια απάντηση στα νεοδημοκρατικά σενάρια νέας νόθευσης της ψήφου του λαού»!
Μα καλά, σε ηλίθιους αναγνώστες απευθύνονται; Από τη μια διαχείριση των εντολών που έρχονται από τις Βρυξέλλες και από την άλλη «σοσιαλισμός και κοινωνική ισότητα»; Εκτός αν το διευθυντήριο των Βρυξελλών αποτελεί… φωλιά σοσιαλιστών που θέλουν να φέρουν την κοινωνική ισότητα και κανείς δεν το έχει πάρει είδηση.
Τι μένει απ’ όλο αυτό το αλαλούμ; Το «άρωμα» των κεντροαριστερών σεναρίων και η καλλιέργεια αυταπατών σε κάποιους ψηφοφόρους που έχουν απαλλοτριώσει το δικαίωμα πολιτικής σκέψης και τη θέληση αυτοτελούς παρέμβασης στις εξελίξεις και αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε τρύπιες ιδέες που στηρίζουν την πολιτική διαχείριση του συστήματος.
