Με την κρίση που δέρνει το αστικό πολιτικό σύστημα έμελλε να το δούμε κι αυτό. Μια μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση παρατά τα «λόμπι» και διεκδικεί να πάρει μόνη της τη διοίκηση του τρίτου σε πληθυσμό και με τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον Δήμου της χώρας. Ο εφοπλιστής Μαρινάκης, με τη βοήθεια και του Κόκκαλη, βάζει μπροστά ένα στέλεχος της εταιρίας του (ΠΑΕ Ολυμπιακός) για να πάρει το Δήμο Πειραιά, κόντρα στην επίσημη κυβερνητική υποψηφιότητα, την οποία μάλιστα ευλόγησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κατεβαίνοντας στον Πειραιά και συντρώγοντας με τον νυν δήμαρχο «στου Μπελαμί το ουζερί». Το πλήγμα δεν είναι μόνο για τον Μιχαλολιάκο, είναι για τον Σαμαρά, ο οποίος βλέπει τον Μαρινάκη να τον αιφνιδιάζει.
Είναι αστείο, βέβαια, να συζητήσουμε ότι η κίνηση Μαρινάκη γίνεται για το καλό του Ολυμπιακού. Δεν υπήρξε δημοτική αρχή που να πήγε κόντρα στους κατά καιρούς ιδιοκτήτες της δημοφιλέστερης ομάδας της χώρας. Οι ψίθυροι ότι «ο Μιχαλολιάκος είναι βάζελος» είναι για τα χουλιγκάνια, τα οποία δρουν ως ιδιωτικός στρατός του εκάστοτε προέδρου, εκτελώντας ακόμα και συμβόλαια για λογαριασμό του. Ο Μιχαλολιάκος είχε ήδη γευτεί τις περιποιήσεις τους, καθώς αυτός, ο εκπρόσωπος μερικών από τις μεγαλύτερες «φαμίλιες» των Μανιάτικων, είχε κηρυχτεί εδώ και λίγο καιρό persona non grata και δεν τολμούσε να πατήσει το πόδι του στο «Καραϊσκάκης» (ακόμη και από την κηδεία του Νταϊφά τον ανάγκασαν να φύγει πρόσφατα). Το «no politica», το οποίο ο Μαρινάκης επέβαλε στην ερυθρόλευκη κερκίδα, αφορούσε την αντιφασιστική και ριζοσπαστική δράση των νέων και όχι τα δικά του πολιτικά συμφέροντα, για τα οποία καλούνται τώρα να «τρέξουν» οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα αυτοί που είναι οργανωμένοι σε «κλαμπ» (συχνά με χρυσαυγίτικες συμμορίες στην κεφαλή τους).
Για κάποιο λόγο ο Μαρινάκης αισθάνεται ριγμένος. Ο ΟΠΑΠ πήγε στον Μελισσανίδη, ο Μελισσανίδης απειλεί να τον ρίξει στη δεύτερη θέση μετά από δυο-τρία χρόνια, ο Μελισσανίδης είναι συνομιλητής του Σαμαρά (ο Μαρινάκης φέρεται να έχει δουλέψει για το Μητσοτακαίικο), ο Μελισσανίδης επαινέθηκε δημόσια από τον Μιχαλολιάκο, επειδή έδωσε το –αστείο για την οικονομική του επιφάνεια– ποσό των 50.000 ευρώ για την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Σε ποια άλλα επίπεδα συγκρούονται τα συμφέροντα του Μαρινάκη και του Μελισσανίδη; Εφοπλιστές είναι και οι δύο, όλο και θα υπάρχει παρασκήνιο οικονομικού ανταγωνισμού. Είναι μόνο ο Μελισσανίδης ή ο ανταγωνισμός αναφέρεται και σε άλλες διευθετήσεις που έχουν να κάνουν με τον ΟΛΠ, την Cosco και άλλες μπίζνες με βάση τον Πειραιά; Δεν το γνωρίζουμε και δε θέλουμε ν’ αναπαράγουμε σενάρια του τύπου «η Cosco έχει ήδη πάρει τον Ολυμπιακό από τον Μαρινάκη» (χωρίς και ν’ αποκλείουμε τίποτα, όμως).
Εκείνο που μένει ν’ αποδειχτεί σ’ αυτή τη φάση είναι αν θα πετύχει το πείραμα. Αν δηλαδή μια καπιταλιστική επιχείρηση, συνδεδεμένη με μια δημοφιλέστατη ομάδα, θα μπορέσει, βάζοντας μπροστά έναν υπάλληλό της, να πάρει το δεύτερο Δήμο της χώρας, στον οποίο οι εκλογές είχαν πάντοτε πολιτικό χρώμα. Αν συμβεί αυτό, θα έχουμε μια απόδειξη για την προϊούσα σήψη του αστικού πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, όμως, θα έχουμε και μια ντροπή για τον ελληνικό λαό, που θα έχει σπεύσει να εκλέξει έναν αμιγώς καπιταλιστικό συνδυασμό, στο όνομα οπαδικών προτιμήσεων και μόνο. Αν πετύχει ο Μαρινάκης με τον Μώραλη, είναι σίγουρο ότι το παράδειγμά του θα θελήσουν ν’ ακολουθήσουν και άλλοι. Μπορεί, όμως, να πορευτεί έτσι το σύστημα;
