Πισώπλατα κάρφωσε τους διαδόχους του στην ηγεσία του ΣΥΝ ο Ν. Κωνσταντόπουλος, που σε συνέντευξή του στα «Νέα» ζήτησε τη συγκρότηση «ευρύτερης παράταξης της σύγχρονης δημοκρατικής και ανανεωτικής Αριστεράς», που να ξεκινά από το ΠΑΣΟΚ, να περνάει από τον ΣΥΝ και να φτάνει μέχρι τις ενώσεις πολιτών και τους ανένταχτους πολίτες. Εκείνο που δεν είπε, βέβαια, είναι ότι ο ίδιος προσωπικά φιλοδοξεί να παίξει κάποιο ξεχωριστό ρόλο σ’ αυτή την «ευρύτερη παράταξη».
Γιατί το σημειώνουμε; Οχι για να πούμε στους ΣΥΝασπισμένους το χαιρέκακο «καλά να πάθετε», αλλά για να θυμίσουμε πως όταν ο ίδιος είχε κάνει προ καιρού μια ανάλογη δήλωση στη Βουλή, οι πρώτοι που έσπευσαν να διαψεύσουν τις ερμηνείες που δόθηκαν από τον Τύπο ήταν τα στελέχη του ΣΥΝ. Το σημειώνουμε και για έναν ακόμα λόγο. Είναι γνωστή η στενή προσωπική σχέση Κωνσταντόπουλου – Τσοχατζόπουλου. Σαν έτοιμος από καιρό, λοιπόν, ο Ακης βγήκε να στηρίξει το φίλο του, επαναλαμβάνοντας τη δική του πρόταση για την ανάγκη συγκρότησης μιας μεγάλης Αριστεράς, με κυβερνητική προοπτική, σε βάθος χρόνου.
Παραγκωνισμένοι από τα κόμματά τους οι παλαίμαχοι Νίκος και Ακης διάλεξαν αυτό τον τρόπο για να δηλώσουν το «παρών» και να στείλουν το μήνυμα «προσέξτε μας, δεν τελειώσαμε ακόμα». Θα εισπράξουν τίποτα; Το βλέπουμε από πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ έχουν την πορεία και τη δυναμική τους και δεν έχουν την ανάγκη της «σαβούρας» για να πορευτούν. Η εποχή των «ιστορικών στελεχών» μάλλον έχει παρέλθει. Διανύουμε την εποχή των «αναλώσιμων». Εκείνη που το συνειδητοποίησε καλά αυτό είναι η Δαμανάκη η οποία, καίτι διετέλεσε πρόεδρος του ΣΥΝ, την έκανε κατά ΠΑΣΟΚ μεριά, προσκολλήθηκε στην αυλή του Γιωργάκη και κατάφερε όχι μόνο να εξασφαλίσει μια βουλευτική έδρα, αλλά και να συμμετέχει στον κύκλο των συνεργατών του αρχηγού. Ενώ ο Κωνσταντόπουλος πάσχει από το σύνδρομο της μεγαλοπρέπειας και στην επόμενη Βουλή μπορεί να μην είναι καν μέσα. Την προεδρία της Δημοκρατίας την έχασε από τον Παπούλια κι ύστερα από πέντε χρόνια μπορεί να βρεθεί κάποιος από τη δεξιά, για να τηρηθεί και η άτυπη επετηρίδα του δικομματισμού.
