Το πρόβλημα δεν είναι τι είπε ο Καμμένος, κάνοντας τον μάγκα σε μερικούς οπαδούς του από τη Χαλκιδική, αλλά το ποιος είναι ο Καμμένος. Ακροδεξιός, εθνικιστής, χώρια όλα τα άλλα (τα ευτράπελα). Δεν είναι κάποιος χτεσινός στην πολιτική πιάτσα, όλοι γνώριζαν το ποιόν του. Ομως, χώρεσε κι αυτός στον «αντιμνημονιακό» χυλό, που άρχισε να μαγειρεύεται την εποχή του κινήματος των «αγανακτισμένων».
Κάποιοι του προσέφεραν στήριγμα και δημοκρατικά διαπιστευτήρια. Δεν αναφερόμαστε μόνο σε διάφορους πολιτικούς τυχοδιώκτες που άδραξαν την ευκαιρία να χτίσουν πολιτικές καριέρες, από εκεί που ήταν πασοκικά στελέχη που απλώς παρασιτούσαν στον κρατικό μηχανισμό. Αναφερόμαστε και στον ΣΥΡΙΖΑ και τις κατά καιρούς ερωτοτροπίες του με τον Καμμένο, με κορυφαία τη συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου όταν γινόταν το μεγάλο παιχνίδι με το Μνημόνιο της Κύπρου.
Αδιαφορούμε για το πολιτικό κόστος που καταβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι αναγκασμένος από τη μια να καταγγέλλει τον Καμμένο για τις δηλώσεις του και από την άλλη να καταγγέλλει τη συγκυβέρνηση για τη σπέκουλα που κάνει. Και βέβαια θα έκανε σπέκουλα η συγκυβέρνηση. Ιδιαίτερα η ΝΔ, από την οποία ο Καμμένος κόβει μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων. Από τη στιγμή που όλοι δημοσίως ορκίζονται στο κοινοβουλευτικό σαβουάρ βιβρ, θα ήταν ηλίθιοι οι άνθρωποι του Μαξίμου αν άφηναν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που τους πρόσφερε ο Καμμένος, ο οποίος οχυρώθηκε πίσω από το γελοίο επιχείρημα ότι δεν έκανε επίσημη δήλωση αλλά μιλούσε σε πηγαδάκι και τον έπαιρνε μια ιδιωτική κάμερα!
Αν υπάρχει ένας προβληματισμός που πρέπει να κρατήσουμε, αυτός δεν αφορά τα παιχνίδια ανάμεσα στους καμένους και τους τσουρουφλισμένους της αστικής πολιτικής, αλλά την έλλειψη αυτόνομου ταξικού βηματισμού από την εργατική τάξη, που ακόμη περιμένει να βρει λύσεις μέσα από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
ΥΓ1: Για την αθλιότητα του Πάχτα, που δήλωσε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη ζητώντας την «παραδειγματική τιμωρία» του Καμμένου δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται σχόλια. Ο άνθρωπος που εργάστηκε ως αχθοφόρος μιας μεγαλοκαπιταλιστικής επιχείρησης, δημιουργώντας τον όρο (ν)τροπολογία στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο, ο άνθρωπος που μόστραρε ως μεγάλος εκσυγχρονιστής οικονομολόγος και από τα υπουργικά και βουλευτικά έδρανα κατάντησε δήμαρχος μιας επαρχίας, όπου τον φτύνει η πλειοψηφία των δημοτών, μόνο μέσα από δικαστήρια μπορεί να διεξάγει πολιτική αντιπαράθεση.
ΥΓ2: Οσο για την Τσαπανίδου, που είχε το θράσος να πει σε αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος ότι θα τον πετάξει έξω από το στούντιο, χαρίζοντας στον Καμμένο τη δυνατότητα μιας ηρωικής εξόδου, αποδείχτηκε… ανάξια του μισθού της. Γιατί ένα αστικό κανάλι οφείλει να σέβεται τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού και ο Καμμένος είναι αρχηγός του τέταρτου κόμματος στη Βουλή.
