Νομίζουμε πως μεγαλύτερη ξεφτίλα και από το 12 και κάτι των τελευταίων βουλευτικών εκλογών είναι για το ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ακόμα και ο Μόσιαλος (ναι, ο Μόσιαλος!) προβάλλεται ως ομαδάρχης και φτιάχνει φράξια για να διαπραγματευθεί τους όρους της ένταξής του στο νέο ΠΑΣΟΚ του Μπένι. Την ώρα που ο Μπένι εκφωνούσε την ομιλία του στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, ο Μόσιαλος είχε καλέσει τους… οπαδούς του σε… τσαγιερί του Κολωνακίου, προκειμένου να ανακοινώσει την ίδρυση της «Δημιουργικής Ελλάδας»! Τι εστί Μόσιαλος; Ενας παλιός «Ρήγας» που κατάφερε και «τρούπωσε» σ’ ένα εγγλέζικο πανεπιστήμιο. Κάποια στιγμή προσκολλήθηκε στην οικογένεια Παπανδρέου, η οποία τον έφερε στην Ελλάδα και τον έκανε αρχικά διευθυντή του ΙΣΤΑΜΕ και μετά υπουργό (προφανώς, η πολιτική καριέρα στην Ελλάδα είναι πιο αποδοτική από την πανεπιστημιακή καριέρα στη Βρετανία). Οταν ο Παπανδρέου κατέρρευσε, ο Μόσιαλος έτρεξε τελευταίος και καταϊδρωμένος να προσκολληθεί στην τρόικα Λοβέρδου-Ραγκούση-Διαμαντοπούλου, αλλά πριν καν προλάβει να μετατραπεί σε κουαρτέτο η τρόικα διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Ο Μόσιαλος, όμως, δεν το ‘βαλε κάτω. Μάζεψε υπογραφές μέσω Ιντερνετ (Καμμένε, ζεις, εσύ τους οδηγείς) και εστέφθη βαρόνος του ΠΑΣΟΚ στην κολωνακιώτικη τσαγιερί!
Δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το πολιτικό μέλλον του Μόσιαλου. Δεν πολυασχοληθήκαμε με το ποιοι θα πάνε και ποιοι δε θα πάνε στο μάζεμα του Μπένι, ο οποίος, παρά τα κιλά του, κάνει εκπληκτικές κωλοτούμπες και φλικ-φλακ. Εκεί που έλεγε, μέσω των συνεργατών του, ότι όποιος θέλει να γίνει μέλος του νέου ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να πάει στην επιτροπή της γειτονιάς του και να κάνει αίτηση εγγραφής, ξαφνικά τους κάλεσε όλους και κυρίως τους εξ οφίτσιο. Προφανώς το ξανασκέφτηκε και είδε ότι χωρίς τους βαρόνους δεν μπορεί να πάει πουθενά, γι’ αυτό και ξαναγύρισε στις πρώτες μέρες της αρχηγίας του, όταν τους είχε όλους αγκαλιά.
Δεν μπορούμε, όμως, ν’ αφήσουμε ασχολίαστη τη νέα… εθνική πρωτοβουλία του Μπένι, που την παρουσίασε στο συνέδριο… του Economist. Πρότεινε να «αποσυρθεί» δημόσιο χρέος ύψους 91 δισ. ευρώ και να παραταθεί ο χρόνος δημοσιονομικής προσαρμογής κατά τρία χρόνια (μέχρι το 2017). Και πώς θ’ «αποσυρθεί» χρέος ύψους 91 δισ.; Τα 50 δισ. της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών μπορεί να τ’ αναλάβει ο ESM, αποκτώντας και την πλειοψηφία του χαρτοφυλάκιου των ελληνικών τραπεζών. 27 δισ. μπορούν να εξασφαλιστούν αν η ΕΚΤ δεχτεί να αποπληρωθεί στην τιμή κτήσης το πακέτο των ελληνικών ομολόγων που αγόρασε από τη δευτερογενή αγορά (έχουν ονομαστική αξία 57 δισ. ενώ η ΕΚΤ τ’ αγόρασε με 30 δισ.). Τέλος, άλλα 14 δισ. μπορεί να μειωθεί συμψηφιστικά το χρέος, αν τα ασφαλιστικά ταμεία χρησιμοποιήσουν τα ομόλογα του EFSF που πήραν μετά το «κούρεμα» για ν’ αγοράσουν νέα ελληνικά ομόλογα αγγλικού δικαίου.
Ερχεται, δηλαδή, ο Βενιζέλος και εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται ότι το ελληνικό χρέος εξακολουθεί να είναι «μη βιώσιμο», παρά τα όσα περί του αντιθέτου έλεγε μετά το «κούρεμα» και το Μνημόνιο-2.
