Ο πονηρός Αλ. Αλαβάνος, που ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι, με μια λακωνική δήλωσή του στα «Νέα» ανακοίνωσε ότι κάποιες πρωτοβουλίες που είχε σκοπό να αναλάβει μετά τις εκλογές θα εκδηλωθούν λίγο αργότερα! Με τι μούτρα να εμφανιστεί και να προτείνει το οτιδήποτε ο άνθρωπος που την έβγαλε στη μούγκα καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, αρνούμενος να μιλήσει έστω και σε μια συγκέντρωση ή να εμφανιστεί –υποκριτικά έστω, καταπώς συνηθίζεται– στο πλευρό του Τσίπρα στην κεντρική εκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ; Περίμενε την εκλογική αποτυχία (έξω από τη Βουλή ή έστω σωτηρία με την ψυχή στο στόμα) και τώρα, με το άνετο 4,6%, σε συνθήκες ανόδου της σοσιαλδημοκρατίας και κρίσης σε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (για την οποία μάλιστα ο ίδιος ευθύνεται στο μεγαλύτερο βαθμό), καταλαβαίνει πως αν έπαιρνε οποιαδήποτε πρωτοβουλία, θα σηκώνονταν και τα ντουβάρια της Κουμουνδούρου να τον χτυπήσουν. Είναι πολύ πιθανό αυτές τις πρωτοβουλίες, που αναβλήθηκαν «για λίγο αργότερα», να μην τις δούμε ποτέ και ο Αλαβάνος να επιλέξει οριστικά τη συνταξιοδότηση.
Σε αντίθεση με τον Αλαβάνο, η ΚΟΕ επιμένει να επιβεβαιώνει την παροιμία «έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο», σκορπώντας ρίγη ευθυμίας στα συνασπισμικά στελέχη όλων των τάσεων. Μνημείο οπορτουνισμού η φλύαρη ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Τρίτη, στηρίζεται στο παράδειγμα της Γερμανίας και της Πορτογαλίας, όπου «η Αριστερά κατάφερε περισσότερα». Οταν ο σοσιαλδημοκράτης Λαφοντέν και το όραμα για «διόρθωση» του πολιτικού συστήματος, που τόσο γλαφυρά περιέγραψαν ο Γκίζι και ο Μπίσκι (ο τελευταίος, μάλιστα, από το βήμα της κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ), γίνονται σημαία της… μαοϊκής ΚΟΕ, φτάνουμε σε ασύλληπτα οπορτουνιστικά ύψη. Ομως δεν είναι αυτό που προκαλεί θυμηδία στα στελέχη του ΣΥΝ. Είναι η επαναφορά από την ΚΟΕ της πρότασης για μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ «σε ενεργό – ενιαίο πολιτικό οργανισμό, με συνισταμένες δυνάμεις, με ρεύματα, με κομματικές συγκροτήσεις». Με το 4,6% στο τσεπάκι και μοιρασμένο το κοινοβουλευτικό φέουδο κανένας από τον ΣΥΝ δεν έχει όρεξη για τέτοιους πειραματισ- μούς. Σιγά μη γίνουν «κόμμα μέσα στο κόμμα», για να ‘χουν πάνω τους και πάνω στους βουλευτές τους βέτο κάποιοι που «δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους».
Στο ΣΥΝ είναι όλοι ευχαριστημένοι. Οι έδρες μοιράστηκαν στη μέση. Πέντε το «αριστερό ρεύμα», πέντε η «ανανεωτική πτέρυγα», ένας ανεξάρτητος (Δρίτσας) που βγάζει καντήλες με τους «ανανεωτικούς» και ένας ανεξάρτητος που άλλοτε ήταν κοντά σε «αριστερή» συνιστώσα, εδώ και χρόνια όμως αποτελεί στέλεχος του συγκροτήματος Λαμπράκη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Ο Τσίπρας είναι πια αρχηγός, το ΠΑΣΟΚ δεν τους έχει ανάγκη (για να γίνουν επιτακτικά τα «διλήμματα» στους «ανενωτικούς»), οπότε έχουν όλη την άνεση ν’ ασχοληθούν με τα προβλήματα της Κουμουνδούρου, αντί να δώσουν εξουσία στις συνιστώσες.
Ο συγκεκριμένος χώρος, βέβαια, μας έχει συνηθίσει σε διάφορα «πανηγύρια», οπότε τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, το βέβαιο όμως είναι ότι ο ΣΥΝ θα είναι «μπετόν» έναντι των άλλων συνιστωσών, τις οποίες θα καλέσει να περιοριστούν στα… κιλά τους.
