Δεν υπάρχει αστική κυβέρνηση που να μην έχει κάνει σπέκουλα με τη δήθεν διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων. Είτε επειδή θέλει ν' αλλάξει την ατζέντα, είτε επειδή θέλει να εμπλουτίσει τη φαρέτρα της προεκλογικής της δημαγωγίας, είτε για άλλους λόγους, κάποια στιγμή θα ρίξει στην πολιτική πιάτσα κάποια πρωτοβουλία. Κάθε φορά, μάλιστα, αυτή η πρωτοβουλία παρουσιάζεται ως «η πιο σοβαρή» και «η πιο αποφασιστική» που υπήρξε, η οποία θ' ανοίξει σοβαρά το ζήτημα και θα το πάει μέχρι το τέλος.
Μιλώντας για την κυβέρνηση των Τσιπραίων, θα πρέπει να πούμε ότι είναι η δεύτερη φορά που «ανοίγει» το θέμα. Η πρώτη ήταν επί προεδρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου και συνοδευόταν από πολλούς τσαμπουκάδες (το σήκωνε η εποχή). Οταν όμως τέθηκε ένα απλό πρακτικό ζήτημα, να υπογράψει ο υπουργός Δικαιοσύνης για να εκτελεστεί απόφαση κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους στην Ελλάδα, σύμφωνα με δικαστική απόφαση που έχει δικαιώσει τα θύματα του Διστόμου, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν υπέγραψε, όπως δεν είχαν υπογράψει και οι υπουργοί Δικαιοσύνης των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Στη συζήτηση που έγινε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, ο Ν. Παρασκευόπουλος, που προκλήθηκε γι' αυτό, απάντησε ότι η κυβερνητική πολιτική απαιτούσε να μην υπογράψει! Τόσο απλά και κυνικά. Τα παχιά λόγια, οι ρητορικές πομφόλυγες σπάνε με ηχηρό τρόπο μόλις έρχονται αντιμέτωπα με την πρακτική υλοποίησή τους, κατά ένα μέρος έστω. Φυσικά, ο πολιτικός κυνισμός παρουσιάζεται ως σοφή διαπραγματευτική τακτική! Πώς θ' αντίκριζε ο Τσίπρας τη Μέρκελ, αν ο υπουργός Δικαιοσύνης υπέγραφε να αποζημιωθούν τα θύματα της γερμανοναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο με κατάσχεση -για παράδειγμα- επί του κτιρίου του Ινστιτούτου Γκέτε, ιδιοκτησίας του γερμανικού κράτους; Ετσι γινόταν πάντοτε, έτσι έγινε, γίνεται και θα εξακολουθήσει να γίνεται και επί ΣΥΡΙΖΑ.
, έλεγε ο Τσίπρας στην ειδική συνεδρίαση-φιέστα της Βουλής, που έγινε στις 10 Μάρτη του 2015.
Δεκατρείς μέρες αργότερα, στην πρώτη επίσκεψή του ως πρωθυπουργός στο Βερολίνο, στεκόμενος δίπλα στη Μέρκελ, στην αίθουσα Τύπου της γερμανικής καγκελαρίας, ο Τσίπρας έκανε μια θεαματική κωλοτούμπα και διακήρυξε από την εισαγωγική κιόλας ομιλία του:
Συνέχισε με διαβεβαιώσεις υποταγής στα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης, διασκεδάζοντας τη γερμανική ανησυχία από κάτι δηλώσεις του Παρασκευόπουλου, ότι είναι έτοιμος να υπογράψει την απόφαση για κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου, σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης για αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου: !
Οταν τον ρώτησε σχετικά γερμανός δημοσιογράφος, παράτησε τις περικοκλάδες και ξεκαθάρισε:
Την περασμένη Τετάρτη, με τη γνωστή ξεδιαντροπιά που τον διακρίνει, ο Τσίπρας είπε πως όσα έλεγε το 2015 ήταν… διαπραγματευτική τακτική και πως τώρα που… έχουμε βγει από τα Μνημόνια δεν υπάρχουν δεσμεύσεις και μπορούμε να τους… πάρουμε τα σώβρακα των Γερμανών (σίγουρα θα τους τα πάρουμε)! Τώρα, είπε, η κυβέρνηση θα πάρει το ψήφισμα της Βουλής και θα στείλει ρηματική διακοίνωση στη γερμανική κυβέρνηση, ώστε ν' αρχίσουν διαπραγματεύσεις. Οταν δεξιοί και πασόκοι θύμισαν ότι ρηματική διακοίνωση είχε στείλει και ο Βενιζέλος, οι συριζαίοι (με πρώτον και καλύτερο τον Τσίπρα) προτίμησαν να κάνουν το κορόιδο.
Ολοι κατάλαβαν ότι πρόκειται για μια προεκλογική κίνηση καθαρά δημαγωγικού χαρακτήρα. Το είπαν κιόλας οι της αντιπολίτευσης, οι οποίοι στο τέλος ψήφισαν «ναι» δι' εγέρσεως, μη τυχόν και τους πιάσει στο στόμα του ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τους ότι δε θέλουν να αγωνιστούν για τις επανορθώσεις. Τίποτα δεν κοστίζει ένα ακόμα ψήφισμα της Βουλής, μια ακόμα ρηματική διακοίνωση.
Η γερμανική θέση παραμένει, φυσικά, σταθερή. Το 2015, μπροστά στον Τσίπρα, η Μέρκελ είχε δηλώσει: Για να δείξει μάλιστα πόσο… γενναιόδωρη είναι η μεταπολεμική Γερμανία, συμπλήρωσε: Την πάγια γερμανική θέση επανέλαβε και ο εκπρόσωπος Τύπου της καγκελαρίας Στέφεν Ζάιμπερτ την περασμένη Τετάρτη:
Από το τέλος της ναζιστικής κατοχής έχουν περάσει τρία τέταρτα του αιώνα. Καμιά αστική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να διεκδικήσει τις επανορθώσεις που όφειλε να καταβάλει στην Ελλάδα το γερμανικό κράτος. Ολες συμπεριφέρονται ως υποτελείς έναντι των γερμανών ιμπεριαλιστών, οι οποίοι έχουν μεγάλο μερίδιο στον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της αστικής Ελλάδας. Ο ελληνικός λαός, φυσικά, δεν ξεχνά. Κι όταν έρθει αυτός στα πράγματα, θα βρει τον τρόπο να διεκδικήσει αυτά που του χρωστούν. Υπάρχουν μπόλικες γερμανικές περιουσίες στην Ελλάδα.