Το ΠΑΣΟΚ δεν δέχτηκε να διευκολύνει την κυβέρνηση παίρνοντας μέρος στην κοινοβουλευτική επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο Πανάρας ο Παναγιωτόπουλος, που ήταν εισηγητής της ΝΔ στην προαναθεωρητική διαδικασία, αρνήθηκε να είναι εισηγητής του κόμματός του σ’ αυτή την ξεφτιλισμένη τελική φάση, που απλώς θα επικυρώσει το ναυάγιο, επικαλούμενος… φόρτο εργασίας. Η κυβέρνηση, όμως, βρήκε δεκανίκια στον Περισσό, τον ΣΥΡΙΖΑ και το (δεδομένο) ΛΑΟΣ. Ετσι, συγκροτήθηκε διακομματικό προεδρείο της επιτροπής, με πρόεδρο την Ψαρούδα, α’ αντιπρόεδρο τον Κανταρτζή του Περισσού, β’ αντιπρόεδρο τον Κουβέλη του ΣΥΡΙΖΑ και γραμματέα τον Πλεύρη (να τον χαίρεστε) του ΛΑΟΣ.
Φυσικά, η διαδικασία θα είναι της πλάκας, αφού για να αναθεωρηθεί οποιοδήποτε άρθρο χρειάζονται 181 θετικές ψήφοι που δεν μπορούν να τις αθροίσουν ΝΔ και ΛΑΟΣ. Το ερώτημα είναι τι γυρεύουν σ’ αυτή τη διαδικασία ο Περισσός και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ανέλαβαν και θεσμικούς ρόλους;
Θεσμολαγνεία, θα μας πείτε. Σωστά. Πρέπει σε κάθε ευκαιρία να υπογραμμίζουν το σεβασμό τους στους θεσμούς του αστικού συστήματος εξουσίας. Ομως, ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ είναι λιγότερο θεσμολάγνο απ’ αυτούς. Αποχώρησε από τη διαδικασία για πολιτικούς λόγους. Δεν θα ήθελε, για παράδειγμα, ο Γιωργάκης να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να καταψηφίσει την αναθεώρηση του άρθρου 16, για την οποία έχει την ίδια ακριβώς θέση με τη ΝΔ. Αυτοί που παρέμειναν, λοιπόν, το έκαναν επίσης για πολιτικούς λόγους. Ασφαλώς δεν διέφυγε της προσοχής τους το γεγονός ότι μ’ αυτό τον τρόπο στηρίζουν την κυβέρνηση, σε μια εξαιρετικά δύσκολη γι’ αυτή συγκυρία. Κι ότι με τη συμμετοχή τους υποβαθμίζουν τους κοινωνικούς αγώνες. Υποβαθμίζουν πρωτίστως τον πολύμηνο αγώνα του φοιτητικού κινήματος, που με τις καταλήψεις του ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ να κάνει πίσω, σπάζοντας έτσι το μαύρο μέτωπο που επεδίωκε την αναθεώρηση του άρθρου 16.
