Τελικά, ο Λεβέντης έκανε μεγάλη ζημιά στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ολοι πια θέλουν να γίνουν αρχηγοί κόμματος. Ακόμα κι όταν αποχωρούν από ένα κόμμα για να προσχωρήσουν σε κάποιο άλλο, φτιάχνουν πρώτα ένα δικό τους «κόμμα», ώστε να φανεί ότι δεν προσχώρησαν, αλλά έκλεισαν πολιτική συμφωνία. Ετσι, εκτός από τον αρχηγό του «Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος» Νίκο Νικολόπουλο, η Βουλή απέκτησε και άλλον έναν εν δυνάμει αρχηγό κόμματος, τον Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος έφυγε από το Ποτάμι και -όπως λένε οι πληροφορίες- θα φτιάξει κόμμα με το όνομα «Δύναμη Πολιτών» (αν δεν κάνουμε λάθος, αυτό το όνομα έχει η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας).
Με τις αλληλοκατηγορίες Θεοχάρη-Θεοδωράκη δε θ' ασχοληθούμε. Μπορείτε να τις βρείτε και να διασκεδάσετε διαβάζοντάς τες. Αποκορύφωμα η διαμάχη για τις ψήφους. Ο Θεοχάρης καμαρώνει για τους 18.000 πολίτες της Β' Αθηνών που τον ψήφισαν. Οι ποταμίσιοι του θυμίζουν ότι οι εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 έγιναν με λίστα, άρα οφείλει την εκλογή του στον επικεφαλής Σταύρο. Αυτός, όμως, μπήκε στη λίστα γιατί τον είχαν σταυρώσει οι ψηφοφόροι το Γενάρη του 2015. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται.
Τι ήταν ο Θεοχάρης πριν από δυο χρόνια; Ενας ψιλογιάπης, που ο Κουβέλης τον προώθησε στην έμμισθη θέση του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Αν οι Σαμαροβενιζέλοι δεν τον ξήλωναν, κανένας σήμερα δε θα τον θυμόταν. Αυτός, όμως, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός και ξαφνικά από γιάπης έγινε πολιτικός παράγοντας. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι ο μόνος. Ολες οι κοινοβουλευτικές ομάδες είναι γεμάτες από τέτοια «φρούτα». Η κρίση στην οποία μπήκε το πολιτικό σύστημα αποδόμησε κόμματα και παλιά πολιτικά στελέχη, δημιούργησε κόμματα «από το πουθενά» και επέτρεψε να ανθίσουν διάφορα «μπουμπούκια».
