Mια ματιά στο πρωτοσέλιδο της συριζαϊκής «Εποχής» την περασμένη Κυριακή δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης Τσίπρα, οι οποίες υπαγορεύουν τους χειρισμούς της (και τους χειρισμούς εκείνου του κομματιού του δικαστικού μηχανισμού που ελέγχει) στο σκάνδαλο Novartis. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, το σκάνδαλο Novartis προσωποποιείται στα πολιτικά πρόσωπα (δύο πρώην πρωθυπουργούς και οχτώ πρώην υπουργούς) που ελέγχονται ποινικά.
Αν σκεφτούμε ότι από τα δέκα αυτά πολιτικά πρόσωπα τα τέσσερα έχουν ήδη αθωωθεί και ελεγχόμενος (σε επίπεδο «υπόπτου») είναι μόνο ο Λοβέρδος, ενώ από τους υπόλοιπους πέντε θα αθωωθούν οι τέσσερις (μπορεί και όλοι), όπως διαρρέει η ίδια η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, τότε το σκάνδαλο αφορά μόνο τον Λοβέρδο (για μια δωροδοκία ύψους 200.000 ευρώ). Ο Λοβέρδος, όμως, δε ζητάει παραγραφή. Ζητάει την άρση της ασυλίας του (η σχετική συζήτηση έγινε χτες στη Βουλή κι εσείς έχετε ήδη πάρει μια μικρή ή μεγάλη γεύση του σόου). Πώς, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ ότι ζητούν την παραγραφή, όταν ο μοναδικός «ύποπτος» ζητά να αρθεί η ασυλία του ώστε να πάει να δώσει «εξηγήσεις» στην Τουλουπάκη;
Επισήμως, ούτε η ΝΔ ούτε το ΚΙΝΑΛ έχουν μιλήσει για παραγραφή. Στελέχη τους ναι, όχι τα κόμματα. Δεν το έκαναν για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτο, επειδή διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να «δένουν» τα πολιτικά τους στελέχη (οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων δεν έχουν καμιά ποινική αξία). Δεύτερο (και σε συνδυασμό με το πρώτο), επειδή κατάλαβαν από την αρχή ότι επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να τους οδηγήσει στην επίκληση της παραγραφής, για να τους ξεμπροστιάσει στη συνέχεια πολιτικά. Τρίτο, επειδή ξέρουν ότι νομικά η παραγραφή έχει επέλθει κι αν ποτέ η υπόθεση (για οποιονδήποτε από τους εμπλεκόμενους) φτάσει ενώπιον δικαστικού συμβουλίου, αυτό θα διαπιστώσει παραγραφή και θα αρνηθεί να μπει στην ουσία.
ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, λοιπόν, δε ζήτησαν παραγραφή (πλην κάποιων στελεχών τους, όπως ο εμπλεκόμενος Μπουμπούκος και ο πρώην δικαστής Αθανασίου), όμως ο ΣΥΡΙΖΑ τους χρεώνει κουτοπόνηρα (και εν πολλοίς προβοκατόρικα) ότι ζητούν παραγραφή, για να τους εκθέσει πολιτικά. Αντίθετα, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ εξακολουθούν να κατηγορούν την κυβέρνηση για στήσιμο σκευωρίας, επικαλούμενα επιπροσθέτως και τις αποφάσεις του δικαστικού μηχανισμού, που αναγκάστηκε να θέσει στο αρχείο τις υποθέσεις για τέσσερις από τους δέκα που παρέπεμψε ο ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι τα τέλη του μήνα, όπως έχει διαρρεύσει η Τουλουπάκη, θα θέσει και για άλλους την υπόθεση στο αρχείο (εκτός αν επικρατήσουν άλλες σκέψεις και της πουν ν' αφήσει τις εκκρεμότητες για Σαμαρά, Στουρνάρα και σία να σέρνονται τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές).
Αν αξίζει να συμπληρωθεί κάτι για το σκέλος που αφορά τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα είναι πως η πολυθρύλητη βοήθεια του FBI, που θα παρέδιδε με το καρότσι τα στοιχεία στις ελληνικές δικαστικές αρχές, δεν ήρθε ποτέ. Στη δικογραφία δεν υπάρχει κανένα καινούργιο στοιχείο, πέρα από έναν ακόμα προστατευόμενο μάρτυρα που «θυμήθηκε» με καθυστέρηση τριών χρόνων ότι έχει «κάτι» να καταθέσει.
Οποιος ξέρει πώς δουλεύει το αμερικάνικο διωκτικό σύστημα δεν έτρεφε αυταπάτες. Στις ΗΠΑ, όταν ένα μονοπώλιο (κατά κανόνα ξένο) πιάνεται να παρανομεί, αρχίζει ένα παζάρι με τους ελεγκτικούς και διωκτικούς μηχανισμούς, το οποίο καταλήγει σε κάποιο «ντιλ». Το μονοπώλιο παραδέχεται ότι παρανόμησε (νοθεύοντας τον ανταγωνισμό με μίζες κτλ.), του επιβάλλεται ένα πρόστιμο, το πληρώνει και η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο. Τα στοιχεία σφραγίζονται και απαγορεύεται να δοθούν σε άλλο κράτος για να τα χρησιμοποιήσει σε δικές του διώξεις κατά του μονοπωλίου. Αυτό είναι μέρος του «ντιλ» και τα ιμπεριαλιστικά κράτη τηρούν τις δεσμεύσεις τους όταν πρόκειται για υποθέσεις που αφορούν τον ανταγωνισμό μεταξύ μονοπωλίων.
Εννοείται πως στο τέλος δε θα μείνει τίποτα από το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από ιδρύσεως ελληνικού κράτους». Μέχρι στιγμής, ακόμα και κάποιοι γιατροί που δικάστηκαν για υποθέσεις που σχετίζονται με το σκάνδαλο Novartis, αθωώθηκαν (στη Θεσσαλονίκη). Η διαδικασία θα τραβήξει σε μάκρος, η όποια οργή στη λεγόμενη κοινή γνώμη θα καταλαγιάσει, το ενδιαφέρον θα εξαφανιστεί (όπως ακριβώς συνέβη με το σκάνδαλο Siemens, που ολοκληρώνεται σε κάποιο δικαστήριο, απασχολώντας μετά βίας κάποια μονόστηλα στις πίσω σελίδες του αστικού Τύπου) κι αν βρεθούν κάποιοι κατηγορούμενοι, θα είναι μερικοί γιατροί και ελάχιστοι υπηρεσιακοί παράγοντες.
Το πραγματικό σκάνδαλο, τα πανάκριβα φάρμακα και η ασυδοσία των φαρμακευτικών μονοπωλίων, έμεινε και θα μείνει στο απυρόβλητο. Αλλωστε, η Novartis εξακολουθεί να αλωνίζει στην ελληνική αγορά και τα αντικαρκινικά της φάρμακα εξακολουθούν να πωλούνται σε εξωφρενικές τιμές (πολύ πιο ακριβά από χώρες της ΕΕ). Επ' αυτού, όμως, σχεδιάζουμε να επανέλθουμε, αφού προηγουμένως ολοκληρώσουμε μια μελέτη που σχεδιάζουμε να ξεκινήσουμε.
