Αν στο Ζάππειο στόχος ήταν το «πρόγκηγμα» του Βενιζέλου από τη στημένη κλάκα των αφοσιωμένων στον ΓΑΠ Πασόκων, στο Ηράκλειο της Κρήτης, εκεί όπου κάποτε το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει να παίρνει πάνω από 70%, ο στόχος ήταν να σηματοδοτηθεί η επιστροφή του Γιωργάκη στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Γι’ αυτό και ο θίασος έδωσε την καλύτερη παράστασή του. Η οποία δεν έγινε επειδή ο Γιωργάκης επιζητεί «δικαίωση ή εκδίκηση» (όποιος θέλει το πιστεύει), αλλά τελείωσε με το γνωστό «πάμε», θυμίζοντας την προεκλογική περίοδο του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ σάρωσε τη ΝΔ του Καραμανλή.
Η φιέστα του Ηράκλειου ήταν το έναυσμα για ν’ αρχίσει η σεναριολογία. Θα πάει ο ΓΑΠ στο συνέδριο της «Δημοκρατικής Παράταξης» ή δε θα πάει; Θα είναι υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ή δε θα είναι; Ο ίδιος, σύμφωνα με την αγαπημένη του συνήθεια, που τη διδάχτηκε από τον πατέρα του, ακούει τους συνομιλητές του να του προτείνουν το ένα ή το άλλο, αλλά δεν μιλάει. Προφανώς, θέλει να μελετήσει όλες τις παραμέτρους, να δει πώς θα διαμορφωθούν τα πράγματα μέχρι την τελευταία στιγμή και στη συνέχεια, με τον Πετσάλνικο, τ’ αδέλφια του και ένα πολύ στενό κύκλο εμπίστων, να καθορίσει την τελική του στάση. Στη σύνταξη, πάντως, σαν τον Καραμανλή, δε δείχνει διατεθειμένος να βγει.
Στην ομιλία του στο Ηράκλειο, πάντως, φώναξε ότι επιστρέφει: «Κανείς δε με κρατάει! Δε με ενδιαφέρει η εξουσία για την εξουσία, αλλά δε θα ησυχάσω αν δε δικαιωθούν οι αγώνες μας!». Λίγο πριν είχε απευθύνει μήνυμα συστράτευσης γύρω του: «Είμαστε πολλοί που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες, αξίες που θα ενώσουν δυνάμεις, αντί να πολώνουν την κοινωνία. Σας καλώ να πάρετε στα χέρια σας αυτή την υπόθεση. Ας τα συζητήσουμε όλα, ας κριθούν όλα, δομές, πρόσωπα, ας γίνουμε εμείς πρώτοι η αλλαγή που οραματιζόμαστε».
