Οσο η προοπτική της επανόδου στην κυβερνητική εξουσία διαγράφεται με πιο ζωηρά χρώματα τόσο περισσότερο ο Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στρογγυλεύουν τις διατυπώσεις τους, τόσο αποδυναμώνουν τις υποσχέσεις τους προς τους εργαζόμενους. Μετά τη Διαμαντοπούλου, που μίλησε για ανάγκη νέου σταθεροποιητικού προγράμματος, ήρθε ο ίδιος ο Παπανδρέου, με συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα», να μιλήσει για το ίδιο θέμα. Μίλησε για «ένα έκτακτο πρόγραμμα που θα στοχεύει πρώτα στην ανάταξη και αναθέρμανση της οικονομίας». Αυτό σημαίνει από τη μια δημοσιονομική πολιτική λιτότητας και από την άλλη ενίσχυση της κεφαλαιοκρατίας, στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «εξόδου από την κρίση». Οπως και άλλες φορές έχουμε σημειώσει, το ΠΑΣΟΚ δεν ανοίγει κανένα μέτωπο με την Κομισιόν και τις υποδείξεις της. Το μόνο που λέει ότι θα διαπραγματευθεί είναι η διάρκεια του σταθεροποιητικού προγράμματος, που πρέπει να είναι τετραετής και όχι διετής. Αυτό, όμως, είναι εκ των πραγμάτων αναπόφευκτο, γιατί και με την πιο σκληρή λιτότητα δεν φτάνουν δυο χρόνια για να μειωθεί το έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ.
Εξίσου χαρακτηριστικές είναι οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την ανεργία, που παρουσίασε ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου, με την ευκαιρία της δημοσιοποίησης των στοιχείων της ΕΣΥΕ για το πρώτο τρίμηνο του 2009. Το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι η ανεργία των νέων αυξάνεται και γι’ αυτό πρέπει να υιοθετηθεί η θέση του ΠΑΣΟΚ για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζόμενων για τέσσερα χρόνια! Δηλαδή, να οδηγηθεί το ΙΚΑ πιο γρήγορα στη χρεοκοπία, για να προσλάβουν οι καπιταλιστές φτηνούς νέους εργαζόμενους, διώχνοντας προφανώς μεγαλύτερους στην ηλικία. Γιατί να προσλάβουν εργαζόμενους χωρίς να τους χρειάζονται αποκλείεται.
