Τέσσερα γκάλοπ σε λιγότερο από μία βδομάδα (16-22 Σεπτέμβρη), προκειμένου να πιστοποιήσουν ότι η ΝΔ διευρύνει τη διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας μεγάλη διείσδυση στον λεγόμενο κεντρώο χώρο και πως ο Μητσοτάκης είναι ο κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, αυξάνοντας τη διαφορά από τον Τσίπρα, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, όταν βρισκόμαστε μόλις δύο μήνες μετά από τις εκλογές, εκ των οποίων ο ένας ήταν μήνας διακοπών.
Τα γκάλοπ δεν καταγράφουν το πολιτικό κλίμα. Προσπαθούν να διαμορφώσουν το πολιτικό κλίμα. Γιατί όμως να έχει ανάγκη να διαμορφώσει υπέρ της το κλίμα μια φρέσκια κυβέρνηση που έχει νικήσει με διαφορά εννιά μονάδες και έχει μια άνετη αυτοδυναμία στη Βουλή; Αν επρόκειτο για μια κυβέρνηση που έχει ορίζοντα τετραετίας, πράγματι δε θα υπήρχε τέτοια ανάγκη. Κάτι τέτοια γκάλοπ μπορεί να κάνουν και ζημιά μακροπρόθεσμα, καθώς κουράζουν και οδηγούν σε αδιαφορία. Αν όμως πρόκειται για μια κυβέρνηση με μικρότερο ορίζοντα ζωής, τότε αυτού του τύπου γκάλοπ είναι χρήσιμα. Διότι παίρνουν το μομέντουμ της εκλογικής νίκης και το ενισχύουν τεχνητά, ώστε να διατηρηθεί η υπεροχή του αρχηγού ψηλά για το μεσοπρόθεσμο διάστημα που θα του χρειαστεί μέχρι να προκηρύξει έκτακτες εκλογές, τις οποίες θέλει να κερδίσει και πάλι με αυτοδυναμία.
Εχουμε και άλλη φορά σημειώσει ότι αυτή είναι η στρατηγική του Μητσοτάκη. Πριν προλάβει να εισπράξει την αναπόφευκτη φθορά, να έχει αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να πάει σε διπλές εκλογές, ώστε από τη μια να υπερκεράσει το εμπόδιο της απλής αναλογικής και από την άλλη να νικήσει με αυτοδυναμία τη δεύτερη φορά, ποντάροντας στη διείσδυση στο χώρο του ΚΙΝΑΛ και στην εξαέρωση των μικρών ακροδεξιών σχημάτων. Γι' αυτό οι γκαλοπατζήδες έχουν πιάσει δουλειά από τώρα και φτιάχνουν το προφίλ του «άχαστου» Κυριάκου, ο οποίος -πέραν των άλλων- έχει την υποστήριξη των μεγάλων αστικών «οικογενειών».
