Αν δεν υπήρχε η «διαβολική σύμπτωση» κανένας δε θα είχε ασχοληθεί με την ομιλία του Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο, την περασμένη Δευτέρα. Ενόψει της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης (με όσα αυτή συνεπάγεται), το προπαγανδιστικό επιτελείο του Μαξίμου είχε σχεδιάσει ένα μπαράζ εμφανίσεων του Τσίπρα, που θα άνοιγαν μια αναπτυξιακή και οραματική ατζέντα. Συνέντευξη στο «Documento» την Κυριακή, ομιλία στο υπουργικό συμβούλιο με απευθείας τηλεοπτική μετάδοση τη Δευτέρα, με θέμα «το στρατηγικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση», ομιλία την Τρίτη για το Σύνταγμα, υποδοχή την ίδια μέρα των αθλητών που πήραν μέρος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, φιέστα την Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη για την παραχώρηση του πρώην στρατόπεδου «Παύλου Μελά» στην τοπική διοίκηση.
Η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για την ύφεση του τελευταίου τριμήνου του 2016, που σε επίπεδο έτους θα φέρει τον ελληνικό καπιταλισμό σε επίπεδο μηδενικής ανάπτυξης (ή μικρής ύφεσης). Οπότε τα περί «στρατηγικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση» του Τσίπρα ακούστηκαν εντελώς ξεκούδουνα και προκάλεσαν τη χλεύη των πολιτικών αντιπάλων της συγκυβέρνησης. Το αποτέλεσμα ήταν να την πέσει το Μαξίμου στον Τσακαλώτο, χρεώνοντας σ' αυτόν τη μη ενημέρωση του πρωθυπουργού.
Επί της ουσίας, βέβαια, τίποτα δεν άλλαξε. Αυτά τα οικονομικά δεδομένα θα έπρεπε να τα περιμένουν. Οι σχεδιασμοί του τρίτου Μνημόνιου δε διαφέρουν απ' αυτούς των προηγούμενων. Σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται σε «μπαλαμούτι», προκειμένου «να βγαίνουν τα νούμερα». Γι' αυτό και οι δανειστές ενδιαφέρονται κυρίως για την επέκταση του Μνημόνιου (τέταρτο Μνημόνιο επί της ουσίας).
