Με τον αδελφό να δρέπει δάφνες ως σκληρός «μνημονιακός» υπουργός (χαρτοφυλάκιο απολύσεων και διαθεσιμοτήτων) και τον υιό να σπρώχνεται προς την κεντρική πολιτική σκηνή μέσω της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας (αγροτικό στο Δήμο Καρπενησίου, ειδικότητα στην Περιφέρεια και μετά διορισμός στη Βουλή), η κόρη του Μητσοτάκη βάζει πλώρη για Βρυξέλλες. «Δεν εξαρτάται από μένα, εξαρτάται από την κυβέρνηση», ήταν η λακωνική –αλλά τόσο εύγλωττη απάντησή της– όταν ρωτήθηκε αν θα ήθελε να διαδεχτεί τη Δαμανάκη στην Κομισιόν (ραδιόφωνο Alpha, 17.3.14).
Για να υπενθυμίσει, δε, στον Σαμαρά ότι είναι καλύτερα γι’ αυτόν να τη στείλει στις Βρυξέλλες, παρά να την έχει ανάμεσα στα πόδια του, πέταξε και μερικές σπόντες για το ακροδεξιό επιτελείο του πρωθυπουργού, με τον τρόπο που μόνο οι Μητσοτάκηδες ξέρουν να πετούν τέτοιες σπόντες. Η ΝΔ, είπε «ήταν από ιδρύσεώς της ένα κόμμα το οποίο πήγαινε από τη Δεξιά μέχρι την Κεντροαριστερά (σ.σ. στην οποία προφανώς περιλαμβάνει τον πατέρα της και την ίδια) και αν θέλετε και σήμερα ευθέως να σας πω, θεωρώ ότι η ΝΔ έπρεπε να κάνει μια κανονική, μα κανονική, στροφή προς το Κέντρο».
Η μπηχτή αυτή δένει με πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για την ενόχληση των καραμανλικών από το «περιβάλλον» Σαμαρά. Πληροφορίες όπως ότι η Μ. Γιαννάκου δηλώνει ότι δε θα ξαναείναι υποψήφια για την ευρωβουλή, διότι «δε θέλει να είναι στην ίδια λίστα με τον Φαήλο» (Κρανιδιώτη). Βέβαια, αν η Γιαννάκου είχε τη διαβεβαίωση ότι θα τη στηρίξει ο κομματικός μηχανισμός με κατευθυνόμενη σταυροδοσία, θα πέταγε τη σκούφια της και δε θα είχε κανένα πρόβλημα με τους Φαήλους. Και μάλλον αυτή τη στήριξη εκβιάζει αφήνοντας να διαρρεύσουν τα «αισθήματά» της.
Δε νομίζουμε, πάντως, ότι ο Σαμαράς θα δυσκολευτεί να σχηματίσει το ευρωψηφοδέλτιό του. Πρωθυπουργός είναι, που σημαίνει ότι έχει στα χέρια του πολλά εργαλεία για να πετύχει την καλύτερη δυνατή σύνθεση για το κόμμα του. Στα κόμματα εξουσίας πάντοτε εμφανίζονται τέτοια προβλήματα. Υπάρχουν φράξιες, υπάρχουν ομάδες συμφερόντων (λόμπι), υπάρχουν στελέχη με προσωπικές φιλοδοξίες. Καθήκον του αρχηγού είναι να κινείται ανάμεσα στα προσωπικά και ομαδικά συμφέροντα και να πετυχαίνει συνθέσεις κομματικής ισορροπίας. Αλλωστε, τον αγώνα για τις ευρωεκλογές θα τον δώσει ο ίδιος ο Σαμαράς και όχι η Κουτσίκου και ο Φαήλος. Αυτοί θα είναι τσόντες πολυσυλλεκτικότητας.
