Μακριά από την ουσία διεξάγεται η αντιπαράθεση του προπαγανδιστικού μηχανισμού του Μαξίμου σχετικά με το κόστος του ταξιδιού του Τσίπρα με το πρωθυπουργικό Gulfstream στην Κούβα, προκειμένου να παραστεί στις εκδηλώσεις κήδευσης του Φιντέλ Κάστρο. Ο γνωστός Παπαχρήστος έγραψε στα «Νέα», ότι το ταξίδι κόστισε 300.000 δολάρια. Η λαθροχειρία στο δημοσίευμά του ήταν προφανής, γιατί συνυπολόγισε δαπάνες που είναι πάγιες (δηλαδή, είτε πετάει το αεροπλάνο είτε παραμένει στη βάση του) και τις πληρώνει το ελληνικό κράτος, αφού έχει αγοράσει αυτό το αεροπλάνο.
Οι Τσιπραίοι απάντησαν με non paper ισχυριζόμενοι ότι το κόστος ήταν 22.900 ευρώ (16.700 ευρώ καύσιμα και 6.200 διαμονή για το σύνολο του πληρώματος), ενώ εκκρεμεί η πληρωμή της παραμονής του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της Αβάνας, που δεν εξοφλήθηκε ακόμα. Φυσικά, έκαναν κι αυτοί τις δικές τους λαθροχειρίες. Δεν υπολόγισαν το κόστος συντήρησης (που ξεπερνά τα 10.000 δολάρια για μια τέτοια πτήση), τα κόστη υπερπτήσεων και τα τέλη προσγείωσης και απογείωσης στην Αβάνα και στον ενδιάμεσο σταθμό ανεφοδιασμού, το κόστος γευμάτων και τροφοδοσίας, τα εκτός έδρας του πληρώματος). Αυτά τα υπολόγισε ο δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης Γρ. Κωνσταντέλλος, πιλότος VIP αεροσκαφών, που μίλησε για κόστος 52.500 δολαρίων, που σίγουρα είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Τι χρειάζεται το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος ένα τέτοιο υπερπολυτελές αεροπλάνο; Οταν εκλέχτηκαν οι Τσιπραίοι, έλεγαν πως θα πουλήσουν πολυτελή αυτοκίνητα από το στόλο που διαθέτει το κράτος, για να κατεβάσουν το κόστος. Γιατί δεν έβγαλαν για πούλημα τουλάχιστον αυτό το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, περιοριζόμενοι στα δύο Embraer; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται και ένα πανάκριβο αεροπλάνο για υπερατλαντικά ταξίδια (δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα άλλα δύο); Και γιατί ο Τσίπρας με τη συνοδεία του έπρεπε να πάει με αυτό το αεροπλάνο στην Αβάνα, αντί να επιλέξει ένα συνδυασμό πτήσεων της γραμμής;
Τον πρώτο καιρό, στο πλαίσιο της δημαγωγίας τους, έλεγαν πως τα μέλη της κυβέρνησης θα ταξιδεύουν αποκλειστικά με αεροπλάνα της γραμμής και μάλιστα σε οικονομική θέση και όχι σε θέση VIP. Η εξουσία είναι γλυκιά, όμως, και η χλιδή της έλκει. Αλλο να παίρνεις μια πτήση με ενδιάμεσο σταθμό και να ανεβοκατεβαίνεις σε αεροπλάνα, παρέα με δεκάδες άλλους επιβάτες, κι άλλο να παίρνεις ένα αεροπλάνο αποκλειστικά για πάρτη σου, με το προσωπικό να σε σερβίρει και όλα τα υπόλοιπα «καλούδια».
ΥΓ. Το μόνο που δεν ακούσαμε ακόμα από τους Τσιπραίους είναι τη γνωστή φιλολογία περί «λαϊκισμού». Αγαπημένο καταφύγιο των αστών όταν γίνεται κουβέντα για τις προσωπικές τους περιουσίες ή τη σκανδαλώδη χλιδή που απολαμβάνουν όταν διαχειρίζονται το κράτος. Δεν νομίζουμε, πάντως ότι θ' αργήσουν να μιλήσουν για λαϊκισμό και σε περιπτώσεις τέτοιων αποκαλύψεων. Ηδη, χαρακτηρίζουν λαϊκιστές κάτι τύπους σαν τον Γκρίλο, υιοθετώντας έναν όρο που οι δικοί τους αντίπαλοι απέδιδαν και στους ίδιους.
