Μα είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα και η οικονομία «να γίνει ανταγωνιστική όταν οι επιχειρήσεις φορολογούνται με 45%, όταν στις γειτονικές χώρες η φορολογία είναι χαμηλότερη»; Την οργή του εξέφρασε στο συνέδριο του Economist ο Π. Καμμένος, ζητώντας να υπάρξει «φορολογική σταθερότητα» (με μείωση του συντελεστή φορολόγησης κερδών, βεβαίως). Πρότεινε, επίσης, να δημιουργηθούν «ελεύθερες ζώνες» οικονομικής δραστηριότητας στον Πειραιά ή το Κερατσίνι, για να ‘ρθουν οι εφοπλιστές να κάνουν επενδύσεις. Δεν γράφουμε το σχόλιο για να πούμε τι θα ισχύσει σ’ αυτές τις «ελεύθερες ζώνες», γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι θα πρόκειται για εργασιακά κάτεργα και φορολογικούς παράδεισους ασιατικού τύπου. Το γράφουμε για να σχολιάσουμε τον, κατά τα άλλα «αντιμνημονιακό» Π. Καμμένο, που εκτόξευσε τους γνωστούς μύδρους και από το βήμα του συνέδριου του Economist. Το «αντιμνημονιακό» λούστρο ξεθωριάζει αμέσως μόλις έρθει σε επαφή με την υγρασία της πραγματικής πολιτικής.
Από την υγρασία της πραγματικής πολιτικής θα οξυδωθούν και οι νεοναζί που παρουσιάζονται όχι μόνο σαν «αντιμνημονιακή», αλλά και σαν «αντισυστημική» δύναμη, ενώ το μόνο «αντί» που έχουν είναι το μίσος τους για τους ξένους και για τους πραγματικούς επαναστάτες ενάντια στο σύστημα. Η ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις υπήρξε πάντοτε πιστό μαντρόσκυλο του καπιταλισμού. Ο λαϊκισμός της είναι το αφιόνι με το οποίο προσπαθεί να δηλητηριάσει και να εγκλωβίσει εργαζόμενους και νέους. Ποτέ δεν στράφηκε ενάντια στο κεφάλαιο, γιατί το κεφάλαιο την ταΐζει.
