Η κυβέρνηση που πάγωσε τους μισθούς των δημόσιων υπάλληλων και τις συντάξεις, η κυβέρνηση που αντί αύξησης σε μισθούς και συντάξεις δίνει φιλανθρωπικά βοηθήματα της τάξης των 300 και των 500 ευρώ (όχι σε όλους αλλά στους πλέον χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους), αποφάσισε για μια περίοδο να κόψει στο μισό το ειδικό τέλος ταξινόμησης των αυτοκινήτων.
Προσφέρει, λέει, φτηνό αυτοκίνητο στο λαό και διευκολύνει τους εμπόρους και εισαγωγείς, ξεπαγώνοντας την αγορά. Ποια αγορά, όμως, θα ξεπαγώσει; Η αγορά του φτηνού λαϊκού αυτοκίνητου ή η αγορά των πανάκριβων αυτοκινήτων που αγοράζει η μπουρζουαζία; Οσο πιο ακριβό το αυτοκίνητο τόσο μεγαλύτερο το όφελος για τον αγοραστή. Ενας που αγοράζει μια «Πόρσε Καγιέν» θα κερδίσει 17.000 ευρώ (για να μη μιλήσουμε για άλλα, ακόμα πιο ακριβά αυτοκίνητα, για τα οποία η μείωση τιμής μπορεί να φτάσει και τα σαράντα χιλιάρικα), ενώ όσοι αγοράζουν τα χιλιοτετρακοσαράκια, που αποτελούν την πλειοψηφία των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους, θα κερδίσουν 800 ευρώ. Αυτών, όμως, δεν τους λείπουν τα 800 ευρώ, τους λείπουν τα πολλαπλάσια που κοστίζει το αυτοκίνητο. Η δυνατότητά τους να διαθέσουν αυτά τα πολλαπλάσια γίνεται πλέον εξαιρετικά πιο απίθανη, όταν μισθοί και συντάξεις παγώνουν, όταν οι απολύσεις έχουν ήδη γίνει μάστιγα, όταν η κρίση απειλεί κάθε εργαζόμενο νοικοκυριό.
Ομως, ακόμα και αυτά τα 800 ευρώ για ένα φτηνό αυτοκίνητο δεν θα τα κερδίσει ο αγοραστής. Ο εισαγωγέας και ο έμπορος μεταχειρισμένων θα τα κερδίσει. Ολες οι εταιρίες, μετά το βαθύ κάθισμα της αγοράς, είχαν αρχίσει να κάνουν προσφορές για να τραβήξουν πελάτες. Ε, αυτές τις προσφορές τώρα θα τις μειώσουν, αφού η κυβέρνηση τους έχει προσφέρει ένα ισχυρό διαφημιστικό όπλο. Επομένως, δεν έχουμε καμιά προσφορά προς τους ανθρώπους του λαού που θέλουν ν’ αγοράσουν αυτοκίνητο, αλλά προς τους εμπόρους και εισαγωγείς (και κατ’ επέκταση τις αυτοκινητοβιομηχανίες) και τους πλούσιους που θ’ αγοράσουν φτηνότερα τα πολυτελή τους αυτοκίνητα, πίνοντας εις υγείαν των κορόιδων που σηκώνουν τα φορολογικά βάρη. Αν η κυβέρνηση ήθελε να προσφέρει τη δυνατότητα για φτηνότερο αυτοκίνητο στα λαϊκά στρώματα, μπορούσε να καταργήσει (και όχι να κόψει στο μισό) το τέλος για αυτοκίνητα μέχρι 1.600 κυβικά και ν’ αφήσει στα ίδια επίπεδα (για να μην πούμε να αυξήσει) το τέλος για τα μεγάλα και ακριβά αυτοκίνητα.
Στη συγκεκριμένη απόφαση, εκτός των άλλων, καθρεφτίζεται και ο μεταπρατικός χαρακτήρας του ελληνικού καπιταλισμού, καθώς η ενίσχυση των ευρωπαϊκών και γιαπωνέζικων αυτοκινητοβιομηχανιών οδηγεί ταυτόχρονα στη χειροτέρευση του ισοζύγιου τρεχουσών συναλλαγών, σε μια εποχή μάλιστα που το βασικότερο μέγεθος που αντιρροπούσε σχετικά το συνεχώς διευρυνόμενο εμπορικό έλλειμμα, ο τουρισμός, αναμένεται να δεχτεί ισχυρότατο πλήγμα λόγω της κρίσης.
Για την απόφαση αυτή της κυβέρνησης πίεζαν έμποροι και εισαγωγείς που είδαν τις αποθήκες τους γεμάτες με αυτοκίνητα, τα οποία οι ίδιοι είχαν αγοράσει αλλά δε μπορούσαν να πουλήσουν. Το πρώτο τρίμηνο του 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, που δημοσιοποιήθηκαν στις αρχές της εβδομάδας, οι πωλήσεις οχημάτων (καινούργιων και μεταχειρισμένων) παρουσίασαν κατακόρυφη πτώση, της τάξης του 36%, ενώ τον αντίστοιχο περσινό μήνα η μείωση ήταν 3,1%.
