Πήγε, λοιπόν, στην Κωνσταντινούπολη ο Κούλης, προσευχήθηκε ευλαβώς στο Φανάρι, όπου μάλλον άρπαξε και μια ξεγυρισμένη δόση κοροναϊού, είπε και το «πάτερ ημών» σαν μαθητής δευτέρας δημοτικού και μετά τράβηξε για το παλάτι του Βοσπόρου, όπου τον περίμενε ο Ταγίπ εφέντης να τον τραπεζώσει με λαβράκι (αλανιάρικο προφανώς, όχι ιχθυοτροφείου) και χαλβά από ρεβυθάλευρο και μέλι.
Ολα καλά τα βρήκε ο Μητσοτάκης. Οπως είπαν κυβερνητικές πηγές, δεν αποτυπώθηκε η οξύτητα με την οποία η τουρκική πλευρά πρόβαλε το τελευταίο διάστημα αιτιάσεις που η Αθήνα εξακολουθεί να απορρίπτει. Οι ίδιες πηγές σχολίαζαν ότι «είναι προς όφελος όλων μας η σταθερότητα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο». Καλά, ρε παιδιά, εσείς δεν μας λέγατε ότι η Τουρκία είναι «ο ταραξίας της νοτιοανατολικής Μεσογείου»; Περασμένα, ξεχασμένα. Νερό κι αλάτι.
Οι… πηγές είπαν ότι οι δύο πλευρές συνομίλησαν για πρώτη φορά μετά από καιρό «ως σύμμαχοι, ως πυλώνες της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ». Θα μας τρελλάνετε τώρα; Εσείς δεν λέγατε πριν από μερικές μέρες ότι ο αναθεωρητισμός του Πούτιν τροφοδοτεί και τον αναθεωρητισμό του Ερντογάν, ο οποίος έχει ανεβάσει τους ανθελληνικούς τόνους;
Το μόνο που δεν μας έχετε πει είναι ποιος αμερικανός ιθύνων τηλεφώνησε και είπε «κόψτε τις μαλακίες και πηγαίνετε να συναντηθείτε με τον θείο Ταγίπ». Ελπίζουμε η ξεφτίλα σας να μην είναι τόση ώστε να παίρνετε εντολές από κάναν πρέσβη. Να είναι τουλάχιστον κάνας Μπλίνκεν ή έστω η Καμάλα.
Μέλι στάζει και ο τουρκικός Τύπος, ιδιαίτερα ο ερντογανικός. Η DAILY SABAH, για παράδειγμα, παρουσιάζει την ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας πριν από τη συνάντηση Ταγίπ-Κούλη, δίνοντας έμφαση σε σημεία όπως: «Η συνάντηση αναμένεται να αξιολογήσει τα ζητήματα που σχετίζονται με τις διμερείς σχέσεις, όπως και τις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις και περιοχικά και διεθνή θέματα, συμπεριλαβάνοντας τις επιπτώσεις από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας». Και η ερντογανική φυλλάδα σχολιάζει: «Η συνάντηση γίνεται καθώς η Αγκυρα επιδιώκει να στηρίξει τα διαπιστευτήριά της σαν περιφερειακή δύναμη-παίκτης, μεσολαβώντας στη σύγκρουση».
Εδώ βρίσκεται το ζουμί. Ο Ερντογάν ήθελε να χρησιμοποιήσει τον Κούλη σαν γλάστρα στο γενικό παιχνίδι που παίζει αυτή την περίοδο. Τη Δευτέρα (σήμερα) είχε κανονισμένη συνάντηση με τον Σολτς, ο οποίος θα ταξίδευε εξπρές στην Αγκυρα, οπότε την Κυριακή πετάχτηκε μέχρι την Πόλη (εκεί περνάει τα Σαββατοκύριακά του, Πολίτης γαρ) για να τραπεζώσει με λαβράκι και χαλβά τον «μικρό».
Τα έχουν ξαναπεράσει αυτά τα «μέλια» οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, οπότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά: ουδέν νεότερον από το αιγαιακόν μέτωπο. Για περισσότερα σας παραπέμπουμε σε πρόσφατη ανάλυσή μας με τίτλο Μητσοτάκης Ερντογάν: Πάνω απ’ όλα το ΝΑΤΟ.
ΥΓ1. Αρχισαν να γκρινιάζουν οι εθνικισταράδες, διότι προτού προλάβει να χωνέψει το λαβράκι ο Κούλης έγιναν κάτι υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών. Υπερπτήσεις ως προς ποιο όριο; Στο όριο των 10 ναυτικών μιλίων που έχει ορίσει ως εναέριο χώρο η Ελλάδα ή στο όριο των 6 μιλίων, που είναι τα χωρικά της ύδατα και στο οποίο θα έπρεπε να είναι ευθυγραμμισμένος και ο εθνικός εναέριος χώρος; Αν έχει σημασία; Τεράστια.
ΥΓ2. Ο Χατζηνικολάου έπρεπε σώνει και καλά να βρει κάτι για να βγάλει τον αντιτουρκισμό του. Και το βρήκε στον χαλβά από στραγάλια που περιλάμβανε το γεύμα Ερντογάν-Μητσοτάκη. Πρωί-πρωί εξέπεμπε χολερική ειρωνία. Είμαστε σίγουροι ότι θα βρέθηκαν ακροατές του να του πουν ότι ο λεμπλεμπί χελβασί είναι ο κορυφαίος χαλβάς της τουρκικής ζαχαροπλαστικής (δάνειο της οθωμανικής από την ινδική κουζίνα) κι ότι ο χαλβάς από σιμιγδάλι θεωρείται «δεύτερος» (το αλεύρι από ρεβύθια, άλλωστε, έχει σχεδόν διπλάσια τιμή από το σιμιγδάλι). Κατανοητό να μην το ξέρει κανείς, αλλά αδικαιολόγητο για έναν… χαλβά να μην ξέρει τα συνώνυμά του.
