Πριν αναφερθούμε στην σημερινή διαδικασία της δίκης να σταθούμε στην κατάληξη που είχε το κάλεσμα του Ζερμπομπεάκου σε απολογία του Γιάννη Σερίφη και του Νώντα Σκυφτούλη.
Ο Γιάννης Σερίφης εμφανίστηκε στο γραφείο του ανακριτή με τον δικηγόρο του Σ. Φυτράκη, ο οποίος παρέδωσε στον ανακριτή μια γραπτή δήλωση του εντολέα του με την οποία ο Γ. Σερίφης δηλώνει ότι αρνείται να απολογηθεί και ότι «δεν πρόκειται να μπω στην ουσία αυτού του κατηγορητηρίου που με προσβάλει σαν πολίτη και εκθέτει τη δικαιοσύνη που θέλει να λέγετε και ανεξάρτητη». Ολόκληρη η δήλωση του όπως και ένα ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ο Γ. Σερίφης την μέρα που φέρετε από κάποιον ψευδομάρτυρα να συμμετέχει σε ενέργεια του ΕΛΑ αυτός εργαζόταν κανονικά, βρίσκονται εδώ.
Αφέθηκε ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους, ενώ αργότερα, με δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, ο Γ. Σερίφης, απέδωσε και αυτή την δίωξη του στους κοινωνικούς του αγώνες και στην πολιτική του δραστηριότητα, μιλώντας για καταδιωκτική μανία των αστυνομικών αρχών εναντίον του.
———————————————————————-
Για την εμπλοκή του Γ. Σερίφη με την υπόθεση του ΕΛΑ γράφαμε:
Γιάννης Σερίφης
«Συνεχίζουν την ομηρία μου, χωρίς να μου παρουσιάσουν εδώ και 18 μήνες το παραμικρό στοιχείο.
Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει η δράση της εξουσίας. Δεν ποινικοποιούνται μόνο οι πολιτικές ιδέες,
αλλά οι φιλικές και συγγενικές σχέσεις, ακόμη και η σωματική διάπλαση. Δεν τρέχεις, δεν έχεις αναπηρία
ή πατερίτσα, τότε νεανίζεις, είσαι ένοχος και χρειάζεσαι φρονηματισμό».
Μπορούσε να λείπει ο Γιάννης Σερίφης και απ το έκτακτο στρατοδικείο Νο2 που στήνετε για να δικάσει τα φερόμενα μέλη του ΕΛΑ; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!!!
Ο Σερίφης «αναγνωρίστηκε» από κάποιον μάρτυρα στην έκρηξη που έγινε κατά αστυνομικού λεωφορείου στον Περισσό. Βέβαια, η ηλικία που έδωσε ο μάρτυρας δεν ταιριάζει καθόλου, αλλά οι δικαστές του Συμβουλίου είχαν έτοιμη την απάντηση: ο Σερίφης μικροδείχνει, είναι ζωηρός και ευκίνητος και δε μπορεί να πετύχεις την ηλικία του (έτσι ακριβώς τα γράφουν!). Τελικά τί είναι ο Σερίφης; Μέλος της 17Ν, μέλος της 1 ης Μάη ή μέλος του ΕΛΑ; Μάλλον είναι «ο Γιάννης που πάει παντού και ταιριάζει με όλα». Δεν έχουν βαρεθεί να τον κυνηγούν και να τον στήνουν κάθε λίγο και λιγάκι στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Τον φυλάκισαν δυο χρόνια το 1977-79, ως μέλος του ΕΛΑ, και αθωώθηκε πανηγυρικά. Τον ξαναφυλάκισαν το 2002, ως μέλος της 17Ν, και αθωώθηκε πάλι. Ο εισαγγελέας όμως έκανε έφεση και θα ξαναδικαστεί. Τώρα, τον «ξαναψάχνουν» ως μέλος του ΕΛΑ. Τυχαίο είναι νομίζετε που το Συμβούλιο συνεδρίασε στις 10 Δεκέμβρη, δυο μέρες μετά την αθώωση του Γιάννη από το τρομοδικείο του Κορυδαλλού; Περίμεναν να δουν την απόφαση, για να βγάλουν κι αυτοί την εκδικητική τους μανία πάνω στο βετεράνο αγωνιστή.
Οταν τον κάλεσε ο Ζερβομπεάκος την Πέμπτη 12/2/2004, αρνήθηκε να απολογηθεί και κατέθεσε μέσω του συνηγόρου του, Φυτράκη, την παρακάτω, δήλωση:
Δήλωση – καταγγελία
Αρνούμαι να απολογηθώ και εν πρόκειται να μπω στην ουσία αυτού του κατηγορητηρίου που με προσβάλλει σαν πολίτη και εκθέτει την δικαιοσύνη που θέλει να λέγεται ανεξάρτητη.
Δηλώνω ότι και αυτή τη φορά διώκομαι για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις και τη συμμετοχή μου στους κοινωνικούς αγώνες, και εσείς εκτελείτε εντολές. Δεν έχω πια τίποτα να περιμένω από μια δικαιοσύνη που:
*με προφυλακίζει σαν αδίστακτο και επικίνδυνο εγκληματία και μετά από δυο μήνες με αποφυλακίζει
* που με αθωώνει μετά από εννιάμηνη ακροαματική διαδικασία και κάνει έφεση στην ίδια του την απόφαση που στηρίζει κατηγορητήριο βασισμένο σε μαρτυρία ενός πληρωμένου ή στημένου αποδεδειγμένα ψευδομάρτυρά
Το μόνο μου στήριγμα είναι η πίστη μου στις αξίες και τα οράματα μου και στην αλληλεγγύη του αγωνιζόμενου λαού που την εισπράττω καθημερινά.
Σας καταγγέλλω ότι εκτός από την πολιτική, οικογενειακή, οικονομική και ηθική μου εξόντωση επιδιώκεται και η φυσική μου εξόντωση.
Σας καθιστώ υπεύθυνους για ό,τι μου συμβεί στην ιστορία και τα κινήματα.
Γιάννης Σερίφης
12-2-2004
Ο Ζερβομπεάκος, βέβαια, ξέρει πολύ καλά τι γίνεται μ’ αυτή την ιστορία. Ο ίδιος, άλλωστε, μαζί με τον εισαγγελέα Μύτη έκλεισαν αρχικά την υπόθεση θέτοντας την στο αρχείο και ήρθε στη συνέχεια το βούλευμα για να διατάξει τη συνέχιση της ανάκρισης. Γι’ αυτό και ο Γιάννης αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς κανένα περιοριστικό όρο, και ο συνήγορος του Σπύρος Φυτράκης εκτίμησε ότι η δίωξη θα παύσει οριστικά με την έκδοση βουλεύματος.
Για να φανεί το μέγεθος της κρατικής αλητείας, παραθέτουμε σήμερα ένα στοιχείο το έχουμε εδώ και καιρό στα χέρια μας, αλλά δεν το αποκαλύπταμε, για να δούμε πού το πάνε και μέχρι πού φτάνει το θράσος τους. Πρόκειται για την κάρτα εργασίας του Γιάννη Σερίφη στην επισκευαστική βάση των ΗΛΠΑΠ όπου εργαζόταν μέχρι τη συνταξιοδότηση του, το Σεπτέμβρη του 1994 που φέρεται από τον στημένο ψευδομάρτυρα ότι έπαιρνε μέρος στην προετοιμασία και την εκτέλεση της επιχείρησης του ΕΛΑ ενάντια σε λεωφορείο της Αστυνομίας στον Περισσό.
Οπως μπορείτε να δείτε, όλες τις εργάσιμες μέρες του μήνα ο Γιάννης χτυπούσε κανονικά κάρτα στη δουλειά του. Και μάλιστα, δε χτυπούσε στις 7, που έπιανε δουλειά, αλλά μισή ώρα μέχρι τρία τέταρτα πιο πριν. Ηταν η συνήθεια του ταξικού συνδικαλιστή, που ήθελε να βρίσκεται από νωρίς στο χώρο, για να πιεί έναν καφέ και να ανταλλάξει μερικές κουβέντες με τους συναδέλφους του. Τη μέρα που ανατινάχτηκε το λεωφορείο της ΕΛΑΣ -19 Σεπτέμβρη 1994- και που ο Γιάννης υποτίθεται ότι ήταν εκεί και πάτησε το μπουτόν του τηλεχειρισμού στις 6,35 το πρωί, ο Γιάννης έχει χτυπήσει κάρτα από τις 6,15!
Δεν χρειάζεται να κάνουμε κανένα σχολιασμό. Απλά, αποκαλύπτουμε αυτό το ντοκουμέντο, για να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την άποψη για τον πολιτικό-φρονηματικό χαρακτήρα του διωγμού του Γιάννη Σερίφη, που σέρνεται από ανακριτή σε φυλακή και από φυλακή σε δικαστήριο.
Οσο για την βασιμότητα της “αναγνώρισης” οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος αναγνώστης διαβάσει το παρακάτω σχόλιο του Χρήστου Ζέρβα απ’ την “Ελευθεροτυπία” βγάζει τα συμπεράσματα του:
Η περιπέτεια μιας «αναγνώρισης»
Την έντονη εμπάθεια ορισμένων στο πρόσωπο του Γιάννη Σερίφη (όχι απαραιτήτως αστυνομικών) αποδεικνύει ο τρόπος αξιοποίησης των μαρτυρικών καταθέσεων στην υπόθεση του ΕΛΑ και ειδικά στην ενέργεια κατά του λεωφορείου των αστυνομικών το 1994, όπου έχασε τη ζωή του ο αστυνόμος Απ. Βέλλιος.
Οπως έγινε γνωστό από την επίμαχη δικογραφία, οι δύο αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής, Δημ. Δάβαλος και Παν. Αρναουτίδης), είπαν στον εφέτη-ανακριτή, Λ. Ζερβομπεάκο, ότι ο μάρτυρας Ανδρέας Κορωναίος όταν κλήθηκε να αναγνωρίσει στο πλαίσιο της έρευνας για τον ΕΛΑ (τον Δεκέμβριο του 2002) πρόσωπα από φωτογραφίες, το μόνο που είπε για τον Γιάννη Σερίφη ήταν: «Αυτόν τον ξέρω, είναι ο Σερίφης». Αντίθετα, παρατήρησε ότι το ένα από τα δύο άτομα που πάτησε το τηλεκοντρόλ έμοιαζε με τον Σάββα Ξηρό!
Ο ίδιος ο μάρτυρας, Ανδρ. Κορωναίος, στην πρώτη κατάθεση που είχε δώσει το 1994 είπε ότι έμαθε την έκρηξη από τις ειδήσεις! Τα χαρακτηριστικά προσώπων που περιέγραψε αφορούσαν τα άτομα που θεώρησε ότι κινούνταν ύποπτα στην περιοχή τις προηγούμενες ημέρες!
Στις 26 Φεβρουαρίου 2003, ο ίδιος καταθέτει στον κ. Ζερβομπεάκο ότι δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ο Γιάννης Σερίφης, όπως τον είδε να αποχωρεί από τις φυλακές Κορυδαλλού την ημέρα της αποφυλάκισής του για την υπόθεση της 17Ν (σ.σ.: είχαν προηγηθεί εμφανίσεις του τόσο στον ανακριτή όσο και στον Τύπο), είναι το πρόσωπο που περιγράφει!
Διαψεύδει, μάλιστα, τους δύο αστυνομικούς λέγοντας ότι τον Γ. Σερίφη αναγνώρισε και όταν τον κάλεσαν εκείνοι δείχνοντάς του φωτογραφίες υπόπτων. Στις 6 Μαρτίου επιμένει στην αναγνώριση παρά την επισήμανση του ανακριτή ότι η ηλικία του υπόπτου που ανέφερε το 1994 (28-35 ετών) δεν συμπίπτει με αυτή του Γιάννη Σερίφη, που είναι αρκετά μεγαλύτερος.
Επειτα από όλα αυτά, ο εισαγγελέας Αντ. Μύτης, όπως και ο ανακριτής Λ. Ζερβομπεάκος δεν βρήκαν ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος του Γιάννη Σερίφη. Οι δικαστές του βουλεύματος, όμως, φαίνεται ότι εκτιμούν διαφορετικά τα καταφανή πραγματικά περιστατικά και τις αποδείξεις…
————————————————————————————————————-
Φταίει που είναι σφριγηλός και ευκίνητος….
Τον Σκυφτούλη τον «έφαγαν» τα γλυκά του μάτια, τον Γιάννη Σερίφη η σφριγηλότητα και η ευκινησία του σώματος του. Τί το θέλεις μπαρμπα-Γιάννη και περπατάς γρήγορα στα 65 σου; Πάρε μια μαγκούρα και παρέστησε τον ετοιμόρροπο, μπας και σε αφήσουν ήσυχο! Γιατί εδώ δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο Γιάννης είναι όντως σφριγηλός και γρήγορος στις κινήσεις του και αυτό αποτελεί… ιδιώνυμο αδίκημα. Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα.
Στις 19.9.1994 ο ΕΛΑ χτύπησε με τηλεχειριζόμενο εκρηκτικό μηχανισμό υπηρεσιακό πούλμαν της ΕΛΑΣ, κοντά στο σταθμό του Ηλεκτρικού στον Περισσό. Το απόγευμα της ίδιας μέρας προσέρχεται στην Αντιτρομοκρατική ο Ανδρέας Κορωναίος, μαρμαράς το επάγγελμα, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Δηλώνει ότι έμαθε από το μεσημβρινό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων της ίδιας μέρας για την έκρηξη και επειδή κάποια πράγματα είχαν πέσει στην αντίληψη του σκέφτηκε να πάει να τα καταθέσει μήπως και έχουν σχέση με την έκρηξη. Δηλώνει, λοιπόν, ότι για τρεις μέρες (και τη μέρα της έκρηξης) έβλεπε στην περιοχή (όπου σταματούσε για να πάρει καφέ και να παραλάβει τον εργάτη βοηθό του) ένα αυτοκίνητο ΒΜW με βελγικές πινακίδες και δυο άτομα, από τα οποία μπορεί να περιγράψει καλά τον ένα: ηλικίας περίπου 28-35 ετών, μέτριο ανάστημα, κανονική σωματική διάπλαση (ούτε παχύς ούτε αδύνατος), μαύρα μαλλιά, κουρεμένα, χτένισμα προς τα πίσω, στρογγυλό παχουλό πρόσωπο με μικρό μαύρο μουστάκι, γυαλιά ηλίου, φορούσε σακάκι και γραβάτα, εμφάνιση περιποιημένη, δεν έδειχνε να ήταν εργάτης. Το άλλο άτομο ήταν πιο κοντό, με ανάστημα 1.60 με 1.68. Δηλαδή, ο πρώτος ήταν πάνω από 1 .70.
Στις 26.2.2003, ο Κορωναίος καλείται στον Ζερβομπεάκο στον οποίο δηλώνει: «Είδα στην τηλεόραση και στον τύπο φωτογραφίες του Γιάννη Σερίφη αλλά και τον ίδιο τον Γιάννη τον Σερίφη στην τηλεόραση την ημέρα που έβγαινε από τον Κορυδαλλό μετά την αποφυλάκιση του και αμέσως ταύτισα τον Γιάννη Σερίφη με το πρώτο άτομο που περιγράφω στην προανακριτική μου κατάθεση. Δεν έχω καμία αμφιβολία και είμαι σίγουρος 100% για το ότι ο Γιάννης Σερίφης είναι το πρόσωπο που περιγράφω ως το πρώτο άτομο της προανακριτικής μου κατάθεσης. Είμαι σίγουρος διότι αυτός είναι που φορούσε τα μαύρα γυαλιά και είχε κρεμασμένη στον αριστερό του ώμο την τετράγωνη μαύρη τσάντα. Μάλιστα το Δεκέμβριο του 2002 πριν τα Χριστούγεννα με κάλεσαν από την αστυνομία και πήγα στο μέγαρο της ΕΛΑΣ στην λεωφόρο Αλεξάνδρας στο 12ο όροφο, όπου με ρώτησαν σχετικά για τα δύο πρόσωπα που περιγράφω στην προανακριτική μου κατάθεση, μου έδειξαν φωτογραφίες 30 περίπου ατόμων και σε μία από τις επιδειχθείσες φωτογραφίες στην οποία εμφανιζόταν ο Γιάννης Σερίφης τους βεβαίωσα ότι αυτός ήταν το συγκεκριμένο άτομο που αναφέρω και περιγράφω στην προανακριτική μου κατάθεση».
Προσέξτε αμέσως-αμέσως κάποιες τερατώδεις λεπτομέρειες. Κατ’ αρχήν η ηλικία. Το 1994 ο Γιάννης Σερίφης ήταν 56 ετών και όχι 28 έως 35. Δεύτερο, το ύψος. Ο Γιάννης είναι κοντός και όχι μέτριου αναστήματος, γύρω στο 1.75. Τρίτο η αναγνώριση από το πρόσωπο. Στις εφημερίδες και τον τύπο μέχρι την προφυλάκιση του ο Γιάννης εμφανιζόταν όπως τον ξέρουμε χρόνια: με μουστάκι. Στη φυλακή άφησε τα γένια του και κατά την αποφυλάκιση του εμφανίστηκε με μια παχιά γενειάδα. Κι ακόμη, η αποφυλάκιση του έγινε στις 31.12 2002, ενώ ο Κορωναίος είχε καταθέσει στην Αντιτρομοκρατική πριν τα Χριστούγεννα. Πώς λέει, λοιπόν, ότι αναγνώρισε τον Γιάννη έχοντας τον δει και κατά την αποφυλάκιση του;
Στις 6.3.2003 ο Ζερβομπεάκος τον ξανακαλεί και σε δεύτερη κατάθεση ο Κορωναίος δηλώνει: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνω λάθος ως προς το πρόσωπο το οποίο περιγράφω στην προανακριτική μου κατάθεση και το οποίο κατονόμασα ενώπιον σας ότι ήταν ο Γιάννης Σερίφης. Είναι γεγονός ότι στην περιγραφή του ως άνω προσώπου, δηλ. του Γιάννη Σερίφη, η ηλικία την οποία προσδιορίζω δεν συμπίπτει με αυτή του Γιάννη Σερίφη, όπως εσείς μου λέτε, πάντως η ανακριβής αυτή περιγραφή ως προς την ηλικία του δεν με κλονίζει καθόλου ότι ο Γιάννης Σερίφης ήταν το πρόσωπο που περιγράφω ότι είχε ηλικία 28-35 χρονών».
Ο Ζερβομπεάκος βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Γιατί ο ίδιος είχε προφυλακίσει τον Γιάννη Σερίφη ως μέλος της 17Ν. Πώς να τον θεωρήσει τώρα μέλος του ΕΛΑ και μάλιστα το 1994; Δεν κολλάει και το σενάριο βλέπετε. Γιατί υποτίθεται ότι ο ΕΛΑ ήταν η μητρική οργάνωση από την οποία αποσχίστηκε κάποια στιγμή ένα κομμάτι και έφτιαξε τη 17Ν. Ετσι, αναγκάζεται να καλέσει για ανάκριση τους αξιωματικούς της Αντιτρομοκρατικής τους οποίους επικαλέστηκε ο Κορωναίος.
Στις 11.3.2003 καταθέτει ο υπαστυνόμος Δημήτριος Δάβαλος που δηλώνει ότι πριν τα Χριστούγεννα του 2002 κάλεσε και ανέκρινε όλους τους μάρτυρες που εμπλέκονταν στις υποθέσεις του ΕΛΑ μεταξύ των οποίων και τον Κορωναίο. Καθώς του έδειχναν το άλμπουμ με τις φωτογραφίες ο Κορωναίος είπε ότι ο ένας από τους δύο που είχε δει έμοιαζε με τον Σάββα Ξηρό, χωρίς όμως στο άλμπουμ να υπάρχει φωτογραφία του Σάββα. Τους είπε επίσης ότι είδε το ένα από τα δύο άτομα «να βγάζει από την τσέπη του μια συσκευή σαν τηλεκοντρόλ και ότι πίεσε το τηλεκοντρόλ και έγινε η έκρηξη».
Αμέσως ο αντιτρομοκρατικάριος εντόπισε την αντίφαση, γιατί «τα ανωτέρω δεν τα είχε αναφέρει στην προανακριτική του κατάθεση, δεδομένου ότι στην προανακριτική του κατάθεση, δεδομένου ότι στην προανακριτική του κατάθεση είχε αναφέρει ότι το συμβάν της εκρήξεως το άκουσε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας και ότι δεν ήταν αυτόπτης μάρτυς της έκρηξης, όπως ανέφερε σε μας>. Με άλλα λόγια, οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής τον έκριναν σαν ένα φαντασιόπληκτο μάρτυρα.
Σε σχέση με τον Γιάννη Σερίφη ο υπαστυνόμος Δάβαλος δήλωσε: «Επίσης ενώ ξεφύλλιζε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες ανέφερε σε κάποια στιγμή, όταν είδε τη φωτογραφία του Γιάννη Σερίφη, “αυτός είναι ο Γιάννης Σερίφης, τον έχω δει στην τηλεόραση”, χωρίς όμως να συνδέσει τον Γιάννη Σερίφη με τη συγκεκριμένη έκρηξη και τα άτομα που είχε περιγράψει οτην προανακριτική του κατάθεση». Τα ίδια ακριβώς κατέθεσε στον Ζερβομπεάκο στις 14.3.2003 και ο δεύτερος αντιτρομοκρατικάριος, ο υπαστυνόμος Παναγιώτης Αρναουτίδης.
Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιον φαντασιόπληκτο και πωρωμένο ταυτόχρονα από το ντελίριο της τρομοϋστερίας, ο οποίος αποφάσισε να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της καταδίκης εκείνου που οι ρουφιάνοι των τηλεπαράθυρων υπεδείκνυαν ως… γενικό στρατολόγο όλων των ένοπλων οργανώσεων, του Γιάννη Σερίφη. Είναι, όμως, τόσο εμφανώς φαντασιόπληκτος που οι βίοι οι αντιτρομοκρατικάριοι τον έκαναν πέρα, φοβούμενοι μην εκτεθούν με τις ανοησίες του. Γι’ αυτό και ούτε καν τον παρουσίασαν στον Διώτη. Την ίδια κρίση σχημάτισαν και ο ανακριτής Ζερβομπεάκος με τον εισαγγελέα Μύτη, οι οποίοι έκλεισαν την υπόθεση ως προς τον Γιάννη χωρίς να τον καλέσουν σε απολογία.
Στην πρόταση του εισαγγελέα προς το Συμβούλιο Εφετών σημειώνονται οι κραυγαλέες αντιφάσεις των καταθέσεων Κορωναίου ο οποίος «δεν κρίνεται πειστικός» και προτείνεται «να μη γίνει κατ’ αυτού (σ.σ. του Γ. Σερίφη) κατηγορία». Ομως, το Συμβούλιο πέταξε στα σκουπίδια όλο αυτό το υλικό και απεφάνθη: “Πρέπει να διαταχθεί περαιτέρω ανάκριση και συγκεκριμένα, για να απαγγελθεί κατηγορία και ληφθεί απολογία αυτού και να εξεταστεί κατ’ αντιπαράσταση ο μάρτυρας Κορωναίος μετά των άλλων μαρτύρων Δάβαλου και Αρναουτίδη. Εξάλλου, η εμφάνιση του Ιωάννη Σερίφη είναι νεανική και δεν είναι αναγνωρίσιμη η ηλικία του, ακόμη και τώρα, διότι διατηρείται σε πολύ καλή σωματική διάπλαση και εμφάνιση, νεανικότερη της πραγματικής του ηλικίας, που γίνεται εντονότερη από την όλη του εμφάνιση και την ευκινησία του σώματος του και συνεπώς, η κατάθεση του μάρτυρα Κορωναίου για την ηλικία του δεν μπορεί να ασκήσει επιρροή στην κρίση του Δικαστικού Συμβουλίου, γι’ αυτό και το Συμβούλιο διατάσσει για τα πιο πάνω, την περαιτέρω κυρία ανάκριση για το σχηματισμό ασφαλούς δικανικής πεποίθεσης”.
Η σκοπιμότητα εδώ είναι προφανής. Ο Γιάννης μικροδείχνει -λένε- άρα ο μάρτυρας μπορεί να έκανε λάθος στην ηλικία. Μόνο αυτό είναι όμως; Εδώ οι ίδιοι οι μπάτσοι της Αντιτρομοκρατικής λένε πως όταν κατέθετε σ αυτούς δεν έκανε καμιά αναγνώριση, αλλά απλώς είπε πως ξέρει το Γιάννη από την τηλεόραση. Εδώ τη μια λέει πως έμαθε για την έκρηξη από την τηλεόραση και ύστερα από 19 χρόνια ισχυρίζεται ότι είδε τον Γιάννη Σερίφη να πατάει το τηλεκοντρόλ (ενώ στους μπάτσους είπε πως εκείνος που πάτησε το τηλεκοντρόλ έμοιαζε με το Σάββα)! Ας αφήσουμε το ανάστημα που περιγράφει, την αναφορά ότι γνώρισε τον Γιάννη από τα τηλεοπτικά στιγμιότυπα της αποφυλάκισης του, που έγινε μετά την κατάθεση του στην Αντιτρομοκρατική κ.λπ. Ολα αυτά το Συμβούλιο τα πέταξε στα σκουπίδια. Γιατί; Μόνο και μόνο για να συνεχιστεί η πολιτική ομηρία του Γιάννη Σερίφη. Για λόγους εκδίκησης και ανατροφοδότησης της τρομοϋστερίας.
Ο Νώντας Σκυφτούλης ακολούθησε την στάση που είχε προαναγγείλει: «Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν ανακριτή. Καλώ το κίνημα σε επιθετικό λόγο και ρήξη. Εμείς να πάρουμε τις απολογίες τους. Μήπως δεν έπρεπε να πάρουμε μέρος στους κοινωνικούς αγώνες; Μήπως η CIA , οι Αμερικανοί και οι παρακρατικοί δικαστές νομίζουν ότι έτσι θα τρομοκρατηθούμε; Μάλλον το νομίζουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε την αλληλεγγύη πολλών…. Η γενικευμένη αθλιότητα, που εδώ και δύο χρόνια διαχέεται από το μέτωπο του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού στην ελληνική κοινωνία, διαπομπεύοντας και αποξενώνοντας πρόσωπα και ιδέες, έθεσε ξανά στο στόχαστρό της το πρόσωπό μου. Μου προκαλεί αηδία πλέον το καθεστώς των “Δημοπουλαίων”, που έχει επιλεγεί για μένα. Νιώθω οργισμένος με την καταδιωχτική μανία των κρατικών μηχανισμών που, παρασημοφορημένοι πλέον από τους αμερικάνους προϊσταμένους τους, εξαντλούν και τα τελευταία προσχήματα ως προς τους σκοπούς και τις επιδιώξεις τους. Είναι φανερό πως μετά και τη δίκη της 17Ν έχω επιλεγεί για τη λογική των συμψηφισμών (αθωώσεις-καταδίκες) στη δίκη για τον ΕΛΑ. Αρνούμαι κατηγορηματικά να νομιμοποιήσω και να συμμετάσχω σε όποια δικαστική ή άλλη διαδικασία έχουν επιλέξει οι εγκληματικοί μηχανισμοί».
Μετά αυτή την στάση του Νώντα περιμένουμε την αντίδραση του Ζερμπομπεάκου. Θα δώσει εντολή για βίαιη προσαγωγή του, ή θα εκδώσει ένταλμα σύλληψης σε βάρος του; Θα δούμε….
Φταίνε τα γλυκά του μάτια
Για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχουμε προσέξει τα μάτια του Νώντα Σκυφτούλη, αλλά για να το λέει η αυτόπτης μάρτυρας κάτι θα ξέρει. Καλαμπουρίζουμε, αλλά τί να κάνουμε. Οταν η κρατική τρομοκρατία ντύνεται με ρούχα κλόουν, ο σαρκασμός είναι μια άμυνα απέναντί της. Ιδού, λοιπόν το story της υπόθεσης.
Στις 8.6.1989 ένας άνδρας παρέδωσε στο θυρωρείο της «Αυριανής» ένα φάκελο προοριζόμενο για τον δημοσιογράφο Κυριάκο Διακογιάννη, στον οποίο υπήρχε ένας μικρός αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός. Ο μηχανισμός δεν εξερράγη, αλλά τον κατέστρεψε με τεχνητή έκρηξη η Αστυνομία. Η τηλεφωνήτρια Μαριάνθη Τσουρουνάκη που παρέλαβε το φάκελο περιέγραψε ως εξής τα χαρακτηριστικά του άνδρα που τον παρέδωσε: ηλικίας 30-35 ετών περίπου, μελαχρινός, ύψους 1,70 περίπου και βάρους 80 κιλών, πιθανόν να είχε αρχομένη φαλάκρα, δεν θυμάμαι αν είχε μουστάκι, συμπαθητική εμφάνιση, ευγενικός, έδειχνε καλλιεργημένος άνθρωπος.
Η περιγραφή θα μπορούσε να ταιριάζει σε καναδυό εκατομμύρια Ελληνες. Ομως, μεταξύ αυτών, η ανάκριση επιλέγει τον Νώντα Σκυφτούλη και τον Αγγελέτο Κανά. Την εικόνα και των δύο την γνωρίζουμε πλέον και μπορούμε να καταλάβουμε ότι το μόνο κοινό χαρακτηριστικό που έχουν είναι η αρχομένη φαλάκρα στο μέτωπο. Τίποτ’ άλλο δεν ταιριάζει. Ούτε η ηλικία, ούτε το ύψος, ούτε το βάρος, ούτε το μουστάκι. Καλείται, λοιπόν, η τηλεφωνήτρια στον ειδικό εφέτη ανακριτή Λ. Ζερβομπεάκο και στις 19.2.2003, 13,5 χρόνια μετά το συμβάν, δηλώνει: «Δύο περίπου χρόνια μετά την προσκόμιση του φακέλου που παρέλαβα ως τηλεφωνήτρια, είδα στην τηλεόραση τον Σκυφτούλη ο οποίος τότε είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί για κάποια άλλη πράξη και αμέσως σχημάτισα την εντύπωση ότι το πρόσωπο που μου έφερε και μου παρέδωσε τον φάκελο μοιάζει πολύ με τον Σκυφτούλη, χωρίς όμως να είμαι σίγουρη ότι ήταν αυτός. Το ποσοστό πιθανότητας να ταυτίζεται ο Σκυφτούλης με τον άνδρα που μου προσκόμισε την παραπάνω επιστολή είναι 50%. Θυμάμαι ότι τα μάτια του αγνώστου είχαν μια γλυκιά έκφραση και για το λόγο αυτό θεωρώ πιθανότερο τον φάκελο να τον προσκόμισε ο Σκυφτούλης παρά ο Αγγελέτος Κανάς, φωτογραφία του οποίου μου επιδεικνύετε».
Ο Σκυφτούλης έχει γλυκά μάτια, κατά την Τσουρουνάκη, ο Κανάς όχι. Αρα είναι πιθανότερο να πήγε ο πρώτος την επιστολή παρά ο δεύτερος. Να μην ήταν ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, αλλά ένας τρίτος και μάλιστα μεταμφιεσμένος (τί πιό λογικό;) δεν μας περνάει από το μυαλό. Ας αφήσουμε που 13,5 χρόνια μετά θυμάται τα… γλυκά μάτια, αλλά δεν θυμάται αν είχε μουστάκι. Ας αφήσουμε πως η εικόνα της είναι διαμορφωμένη από την τηλεόραση που τότε έδειχνε συνεχώς τον Σκυφτούλη ως τον «αίλουρο των Σεπολίων», υστέρα από τη στημένη σύλληψη του χάρη στην κατάθεση του αργυρώνητου ψευδομάρτυρα Δημόπουλου. Αυτόν της έδειξαν τότε, αυτόν αναγνώρισε. Τί να κάνουμε, φταίνε τα γλυκά του μάτια.
Ο ανακριτής Ζερβομπεάκος και ο εισαγγελέας Μύτης δεν έδωσαν καμιά σημασία στην κατάθεση της κυρα-Μαριάνθης. Γι’ αυτό και αποφάσισαν «μη προκυψασών παντάπασιν ενδείξεων ενοχής εις βάρος του παραπάνω κατηγορουμένου (σ.σ. του Σκυφτούλη), να μη γίνει κατ’ αυτού κατηγορία». Το Συμβούλιο Εφετών, όμως, είχε άλλη άποψη και διέταξε «περαιτέρω κυρία ανάκριση, για να απαγγελθεί κατηγορία κατ’ αυτού, να ληφθεί απολογία και να γίνει αναγνώριση του Επαμεινώνδα Σκυφτούλη από τη μάρτυρα Μαριάνθη Τσουρουνάκη, συντασσόμενης σχετικής εκθέσεως>. Μπορείτε, λοιπόν, να βγάλετε τα συμπεράσματα σας με βάση όλο το υλικό που παραθέσαμε παραπάνω.
Να πάμε τώρα και στην σημερινή διαδικασία της δίκης
Η διαδικασία ξεκίνησε με μια παρέμβαση του Χ. Τσιγαρίδα. Αναφέρθηκε σε ρεπορτάζ της «Απογευματινής», που τον εμφάνιζε να αποδέχεται τη συμμετοχή του σε κάποιες ενέργειες του ΕΛΑ (αορίστως), και ξαναέθεσε το θέμα των πρακτικών. Ζήτησε να γίνει σύγκριση των πρακτικών που κρατάει ο γραμματέας με αυτά που ο ίδιος είπε και που όλοι τα έχουν πρόσφατα. Και τι αποδείχτηκε; Οτι στα πρακτικά γράφονται τα μισά από όσα λέγονται. Οσο για την απόδοση των πολιτικών απόψεων, άστα να πάνε. Είναι λογικό, δεδομένου ότι ο γραμματέας του δικαστήριου δεν είναι στενογράφος και γράφει ό,τι συγκράτησε, χωρίς να είναι σε θέση να αξιολογήσει τι είναι σημαντικό και τι είναι ασήμαντο. (Μετά αυτή την διαπίστωση μια σκέψη που είχαμε για δημοσίευση βδομαδιάτικη των πρακτικών που κρατάει η έδρα του δικαστηρίου, αποδεικνύετε άνευ νοήματος)
Η μη τήρηση μαγνητοφωνημένων πρακτικών δεν είναι τυχαία ενέργεια. Ούτε οφείλεται σε έλλειψη χρημάτων. Είναι σκόπιμη ενέργεια διπλής στόχευσης. Από τη μια να εμποδίσει τη δημοσιότητα της δίκης και σε αυτό το επίπεδο (γιατί κάποιος κόσμος ενημερωνόταν από τα πρακτικά που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο, αλλά και σε τευχάκια στα περίπτερα) και από την άλλη να αφήσει όσο γίνεται μεγαλύτερα περιθώρια αυθαιρεσίας στο δικαστήριο.
Η υπόλοιπη μέρα ήταν αφιερωμένη στο δεύτερο επεισόδιο του «Κούγιας». Ο Κούγιας δε θέλει να περνάει από τα μηχανήματα ελέγχου, και οι μπάτσοι τον πέρασαν με το ζόρι γιατί τέτοια εντολή είχαν από την πρόεδρο. Ο Δικηγορικός Σύλλογος θα συνεδριάσει για το θέμα την Τρίτη και μέχρι τότε λέει να περνάνε όλοι από τα μηχανήματα, ο Κούγιας και οι συν αυτώ δήλωσαν ότι αποχωρούν προσωρινά από τη δίκη και πάνω που είχε ανάψει το τζέρτζελο ήρθε η λιποθυμία της Βόζεμπεργκ και το απογείωσε.
Το μόνο θετικό από όλη αυτή την ιστορία ήταν μια κοινή δήλωση των συνηγόρων υπεράσπισης που ζήτησαν από την πρόεδρο να μη αναφέρεται σε δεδικασμένα σε σχέση με τη «δίκη της 17Ν». Η πρόεδρος έκανε πως δεν κατάλαβε και δήλωσε πως η ίδια δεν έκανε συγκρίσεις με την προηγούμενη δίκη, αλλά είπε πως βρήκε έτοιμα αυτά τα μέτρα ασφαλείας. Ομως, η αναφορά της σε «οιωνεί προσωρινό δεδικασμένο» ήταν σαφής και προδιέγραψε την απόφασή της να ρυθμίσει όλα τα ζητήματα με βάση τις προκάτ αποφάσεις της προηγούμενης δίκης. Ζητήματα ουσίας της δίκης και όχι ζητήματα τάξης και ασφάλειας του χώρου του δικαστήριου.
Αφού, λοιπόν, ηρέμησαν τα πνεύματα και οι Κουγιαίοι δήλωσαν ότι δεν θα αποχωρήσουν μέχρι την Τρίτη και θα σεβαστούν την απόφαση του ΔΣΑ (προς τι η φασαρία τότε;), ξανάρχισε η συζήτηση για τη δημοσιότητα της δίκης. Τα επιχειρήματα γι’ αυτό το ζήτημα είναι γνωστά. Αν υπήρξε κάτι εντυπωσιακό είναι η προσχώρηση της υπεράσπισης Κανά στη λογική της απαγόρευσης της τηλεοπτικής μετάδοσης. Το είπε πρώτα ο Κανάς και μετά επανήλθε ο Κούγιας με τους γνωστούς νομικίστικους ακροβατισμούς περί προστασίας ατομικών αγαθών κ.λπ. Επ’ αυτού δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα. Γιατί ήταν ο ίδιος ο Κανάς που φώναξε τις κάμερες και ξεκίνησε τη… μεγάλη πορεία προς τον Χρυσοχοίδη, στη διάρκεια της οποίας τον συνέλαβε η Αντιτρομοκρατική. Ηταν ο ίδιος ο Κανάς που τόσο καιρό τώρα κατέκλυζε τις εφημερίδες με επιστολές. Σε τι θα τον έβλαπτε η τηλεοπτική μετάδοση της δίκης; Δεν θέλει να φτάσει η αλήθεια του στον ελληνικό λαό; Καλύπτεται από αυτό που είπε ο Κούγιας; «Δεν έχουμε ανάγκη την τηλεόραση, έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο δικαστήριό σας».
Οσο για τις κορόνες κάποιων συνηγόρων πολιτικής αγωγής, όπως ο Κατσαντώνης, περί “σαρανταπενταριών της ενημέρωσης”, ε, πάει πολύ τόσο δούλεμα. Κατσαντώνηδες, Κούγιες και λοιποί ρίχνουν άγκυρα στα κανάλια, παρακαλάνε να τους βγάλουν σε κάνα παράθυρο και είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να εκστρατεύουν κατά της τηλεόρασης. Ελεος, όχι άλλη υποκρισία. Πείτε καθαρά ότι δε γουστάρετε τη μετάδοση της δίκης, επειδή υπηρετείτε συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Και ο μεν Κατσαντώνης είναι πολιτική αγωγή και οι σκοπιμότητες του είναι προφανείς, αναρωτιέται όμως κανείς ποιες είναι αυτές του Χούγια και του εντολέα του.
Την τηλεοπτική μετάδοση της δίκης ζήτησε και ο Κ. Αγαπίου, ο οποίος ταυτόχρονα μίλησε για διαστρέβλωση της αρχικής του δήλωσης στο δικαστήριο από εφημερίδα (εννοούσε την «Ελευθεροτυπία»), που την ερμήνευσε ως “αιχμές Αγαπίου κατά Τσιγαρίδα”.
