Η Μαρία Σιώζου, κάτοικος στην πολυκατοικία της οδού Πάτμου 51, είναι μια από τους ελάχιστους μάρτυρες (μαζί με τον σύζυγό της) που κατάφερε να «στήσει» ο Διώτης, για να κάνουν «αναγνωρίσεις» και να εμφανιστούν στη δικογραφία και «γιάφκες», στις οποίες βέβαια ουδέποτε βρέθηκε τίποτα το ποινικά επιλήψιμο. Στο υπόγειο της Πάτμου 51 είχε νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα ο Κανάς με το όνομα Γεώργιος Σπύρου (στο ενοικιαστήριο, που αναγνώστηκε, δεν αναφέρεται αριθμός ταυτότητας). Η Σιώζου, όπως κατέθεσε, τον είχε δει δυο-τρεις φορές όλες κι όλες, όμως συγκράτησε πλήρως τη φυσιογνωμία του και ήταν σε θέση να τον αναγνωρίσει. Μόνη αυτή απ’ όλη την πολυκατοικία, αφού άλλος μάρτυρας δε βρέθηκε από μια ολόκληρη πολυκατοικία. Να μην την αδικούμε, όμως, της είχε φανεί ύποπτος, γι’ αυτό και συγκράτησε τη φυσιογνωμία του. Είχε πολύ ύποπτη συμπεριφορά. Καταρχάς, έκλεινε το φως κατεβαίνοντας! Το άκουγε, ακόμα κι όταν συνευρισκόταν ερωτικά με το σύντροφό της, γιατί γι’ αυτό το λόγο πήγαινε τότε στην πολυκατοικία, όπως έχει πει!! Βέβαια, «έβλεπε να περπατήσει» και χωρίς το φως, αλλά «να ξεκλειδώσει να μπει;» (τόσο δύσκολο είναι να βάλεις ένα κλειδί στην πόρτα ακόμα και στο σκοτάδι, πόσο μάλλον όταν βλέπεις να περπατήσεις!). Πάντως, δεν του είπαν και ποτέ «αν θέλεις μη σβήνεις το φως»! Αμ’ το άλλο; Δεν άφηνε την εξώπορτα να χτυπήσει, αλλά την έκλεινε ο ίδιος!! Και το βασικότερο: περπάταγε τοίχο-τοίχο στο πεζοδρόμιο, όπως της είπε ο συζυγός της. Πόσο πλάτος είχε το πεζοδρόμιο; Πολύ στενό, μόλις μισό μέτρο!!! Προφανώς, έπρεπε να περπατά στο δρόμο άνθρωπος, για να μην κινήσει την υποψία της Σιώζου περπατώντας τοίχο-τοίχο.
Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο στην αναγνώριση του «ύποπτου» Κανά. «Αναγνώρισε» και τον Αγαπίου! Τον είχε δει μόνο μια-δυο φορές, πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, αλλά της εντυπώθηκε η μορφή του, διότι «δεν ήταν γαλήνια η φυσιογνωμία του»!!! Μιλάμε για γυναίκα-φαινόμενο, η περίπτωση της οποίας πρέπει να καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες και να διδάσκεται στις Νομικές Σχολές ολόκληρης της υφηλίου. Είναι τόσο παρατηρητική που αποτύπωσε μόνιμα στο μυαλό της τη «μη γαλήνια» μορφή του Αγαπίου, μπερδεύτηκε όμως λιγάκι με την περιγραφή του Κανά. «Δεν θυμάμαι να φορούσε γραβάτα», ήταν η σημερινή της τοποθέτηση, με γραβάτα τον περιέγραψε πρωτοδίκως, όπως υπενθύμισε η πρόεδρος. Αχ, αυτές οι λεπτομέρειες…
Γυναίκα, πάντως, ή άλλο άνθρωπο δεν είδε να επισκέπτεται το διαμέρισμα του Κανά κι ας πήγαινε κάθε μέρα, βραδινές ώρες, για να συναντήσει τον τότε φίλο και μετέπειτα σύζυγό της. Τόσα χρόνια, αυτή είδε μόνο 2-3 φορές τον Κανά και 1-2 φορές τον Αγαπίου! Διανυκτέρευε ο Κανάς στο διαμέρισμα; «Δεν ξέρω να σας πω». Αυτή που άκουγε ακόμα και το διακόπτη από το φως του διαδρόμου, αυτή που αποτυπώνει ανθρώπους επειδή «μου έκανε εντύπωση το βλέμμα του», δεν πρόσεξε τόσα χρόνια αν ο άνθρωπος έμπαινε κι έφευγε ή αν διανυκτέρευε εκεί! Ακρως επιλεκτική παρατηρητικότητα!!!
Πότε αποκρυσταλλώθηκαν όλ’ αυτά; Οταν το 2002 την επισκέφτηκε ο περιβόητος εισαγγελέας Διώτης και άρχισε το γνωστό παιχνίδι με την επίδειξη φωτογραφιών. Οπως λέει, της έδειξε 3-4 φωτογραφίες του Κανά, ουδέν πρόβλημα, τον αναγνώρισε. Αυτή του είπε –έτσι λέει- ότι θυμάται κι έναν ακόμη, αυτός της έδειξε φωτογραφίες και όλως τυχαίως ήταν του Αγαπίου, τον οποίο επίσης αναγνώρισε. Για δες, φίλε μου, τι υπηρεσίες προσφέρουν στην έννομη τάξη οι παρατηρητικοί άνθρωποι! Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι ο Κανάς είχε νοικιάσει αυτό το διαμέρισμα, μεταφέρθηκε για 8 μήνες στο απέναντι, και αργότερα γύρισε και το ξανανοίκιασε! Προφανώς, έτσι γίνεται με τις γιάφκες των ένοπλων οργανώσεων!! Και μάλιστα, οι καταστάσεις των κοινοχρήστων δείχνουν ότι ο Κανάς έμενε στο διαμέρισμα μέχρι το 1997 (δηλαδή, και μετά την αυτοδιάλυση του ΕΛΑ)!
Αυτή η παρατηρητική γυναίκα δεν ήταν σε θέση ν’ απαντήσει και σε άλλα απλά ζητήματα. Αν, για παράδειγμα, ο Κανάς άφησε τα κλειδιά στην πεθερά της για να περάσει συνεργείο και να συντηρήσει το φρεάτιο του φωταγωγού, αφού το διπλανό διαμέρισμα ήταν κλειστό και ο ιδιοκτήτης του μακριά. Αν η πεθερά της είχε δει τον Κανά να μπαίνει στο διαμέρισμα με γυναίκα, όπως έχει καταθέσει ο σύζυγός της. Λεπτομέρειες! Οπως «λεπτομέρεια» είναι ότι δε θυμάται πόσο απείχαν χρονικά οι φορές (αν ήταν δύο) που υποτίθεται ότι είδε τον Αγαπίου. Ούτε αν ήταν κοντινές ή μακρινές! Θυμόταν, πάντως ότι φορούσε κλειστό πουλόβερ και τζάκετ, που όλως τυχαίως είναι η αμφίεση στην κλασική φωτογραφία του Αγαπίου που η Αντιτρομοκρατική έχει διοχετεύσει στα ΜΜΕ, όπως αποδείχτηκε όταν της έδειξε τη φωτογραφία ο συνήγορος Ν. Δαμασκόπουλος!!! Αλλη «λεπτομέρεια»: περιγράφει τον Αγαπίου ως «μετρίου αναστήματος», όταν η ίδια είναι μια ψηλή γυναίκα (1.74). Αν βάλεις τον Αγαπίου απέναντι σε 1.000 ανθρώπους, και οι 1.000 θα τον περιγράψουν ως κοντό, αφού είναι κάτω από 1.70! Ολοι εκτός από την… άκρως παρατηρητική Σιώζου, η οποία θυμάται το «μη γαλήνιο» πρόσωπό του. Η πιο εύστοχη ερώτηση-σχόλιο έγινε από εφέτη της έδρας: «Πώς θυμόσαστε έναν άνθρωπο που είδατε σε μια πολυκατοικία πριν από 15 χρόνια; Εγώ μένω 50 χρόνια σε πολυκατοικία και δεν θυμάμαι κανένα»! Η απάντηση ήταν αποκαλυπτική της αξιοπιστίας της μάρτυρα: «Είδα κάποιον, δεν μου προκάλεσε τίποτα, δεν τον συνέδεσα με κάποιο συνταρακτικό γεγονός που να έγινε εκείνες τις μέρες, αλλά μου αποτυπώθηκε σαν φωτογραφία».
Είχε κάνει και μια γκάφα στην πρώτη δίκη η κυρία, που δε μαζεύεται πια με τίποτα, διότι έχει καταγραφεί στα πρακτικά. Είχε πει, ότι πριν έρθει να καταθέσει είχε διαβάσει τις καταθέσεις της στην Αστυνομία, για να θυμηθεί τι είχε πει!! Πού τις βρήκε; Τις βρήκε ο σύζυγός της από κάποιο φίλο του δικηγόρο! Αυτή που θυμάται τα πάντα, ακόμα και ασήμαντα περιστατικά που έγιναν πριν 15 χρόνια, όπως μια τυχαία συνάντηση μ’ έναν άνθρωπο στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, είχε ανάγκη να διαβάσει την κατάθεση που έδωσε στην Αντιτρομοκρατική και στον ανακριτή ελάχιστους μήνες πριν!
Ο Κανάς ρώτησε τα αυτονόητα. Αν ο μηχανισμός της εξώπορτας είχε χαλαρώσει και η πόρτα κοπάναγε. Αν η λάμπα του υπογείου καιγόταν συνέχεια και αυτός την άλλαζε. Η κυρία δεν θυμόταν τίποτα. Το μόνο που θυμόταν ήταν πως την περίοδο που η ίδια ήταν διαχειρίστρια το φρεάτιο πλημμύριζε και έβγαιναν βοθρολύματα και πως από το διαμέρισμα περνούσε το συνεργείο για να μπει στο φωταγωγό. Ανέφερε ακόμα τα ονόματα έξι ενοίκων που είχαν διατελέσει διαχειριστές και είχε σχέση μαζί τους. Ανέφερε, ακόμη, ότι η πεθερά της Σιώζου είχε κλειδιά του διαμερίσματος, όπως έχει καταθέσει ο σύζυγός της στην προηγούμενη δίκη. Ακόμη και η πρόεδρος αναγκάστηκε να τη ρωτήσει αν, μετά την κατάθεση του συζύγου της στην προηγούμενη δίκη, ρώτησε την πεθερά της και απάντησε αρνητικά!
Ο Κ. Αγαπίου δήλωσε ότι θέλοντας να διατηρήσει τα τελευταία ψήγματα νοημοσύνης που διαθέτει και τη νοημοσύνη των υπόλοιπων παραγόντων της δίκης, που θέλει να πιστεύει ότι διαθέτουν, δεν θα κάνει καμιά ερώτηση.
Ο Πέτρος Πομώνης, σύζυγος της Σιώζου, κατέθεσε ότι… συνδυαστικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Κανάς ήταν ύποπτος. Καταρχάς, έσβηνε το φως του υπόγειου! Δεύτερο, δεν άκουγε τα βήματα, άρα αυτός που έσβηνε το φως κατέβαινε στις μύτες! Τρίτο, έκλεινε την εξώπορτα μαλακά!!! Παρά ταύτα, ποτέ δεν του έκανε συζήτηση, να του πει ν’ αφήνει αναμμένο το φως. Τέλος, τον είχε δει από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου να περπατά τοίχο-τοίχο στο πεζοδρόμιο. Αυτός μεγάλωσε λίγο το πεζοδρόμιο (το έφτασε στο ένα μέτρο), αλλά και πάλι δε βγαίνει. Γιατί και σ’ ένα μέτρο πεζοδρόμιο, με αυτοκίνητα παρκαρισμένα στο δρόμο, όποιος περπατάει κοντά στον τοίχο θα είναι ο ένας ώμος του. Κι αυτό το τελευταίο σχόλιο εκ περισσού γίνεται, βέβαια, γιατί είναι επιεικώς γελοίο να σκεφτεί κανείς πως κάποιος που δεν έχει λόγο να κρυφτεί θα περπατάει με τρόπο που να εγείρει υποψίες. Ούτε στα αμερικάνικα b-movie δε γίνονται αυτά. Τον είδε, πάντως, και μια φορά να μπαίνει σε αυτοκίνητο, Φίατ 128 ή Σέατ, όπως μπαίνει κάθε άνθρωπος στο αυτοκίνητό του, αλλά η εντύπωσή του ήταν πως «ήταν κάποιος που ήθελε να κρύψει κάτι»! Τι να πεις τώρα, ότι όποιος θέλει να κρύψει κάτι και μάλιστα ένα μέλος ένοπλης οργάνωσης, όπως παρουσιάζουν τον Κανά, συμπεριφέρεται με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, ακριβώς για να μην προκαλέσει υποψίες; Τι μπορεί να κρύψει κάποιος που περπατά φόρα-παρτίδα σ’ ένα πεζοδρόμιο πλάτους έστω ενός μέτρου, αν περπατήσει πιο κοντά στον τοίχο ή πιο κοντά στο δρόμο; Ενα μέτρο το πεζοδρόμιο, μισό μέτρο ο άνθρωπος, μένουν 25 πόντοι δεξιά ή αριστερά. Μιλάμε για γελοιότητες, δηλαδή.
Τον έχει δει μια φορά με έναν άλλο άνδρα και μια φορά με γυναίκα, ήταν η απάντηση σε σχετικές ερωτήσεις του εισαγγελέα, χωρίς να μπορεί να περιγράψει τα πρόσωπα. Πάντως, με την γυναίκα τον είδε έξω από την πόρτα της γκαρσονιέρας. Προφανώς, το διαμέρισμα ήταν ντουμπλουφάς: και γιάφκα και γκαρσονιέρα!
Για τις προανακριτικές καταθέσεις του ίδιου και της γυναίκας του κατέθεσε ότι της πήρε από δικηγόρο φίλου του, που δεν ήταν συνήγορος υπεράσπισης ή πολιτικής αγωγής σε καμιά από τις προηγούμενες δίκες. Οταν τον ρώτησε ο Ν. Δαμασκόπουλος γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να αναζητήσει ολόκληρες τις καταθέσεις του ίδιου και της συζύγου του, ενώ οι εφημερίδες είχαν ήδη δημοσιεύσει αποσπάσματα από τις καταθέσεις, απάντησε ότι είναι απλοί άνθρωποι και αισθάνονταν ανησυχία όταν κλήθηκαν να καταθέσουν «σε μια σοβαρή δίκη τρομοκρατίας» (λίγο πριν είχε πει, ότι ο ίδιος δεν χρειάστηκε να διαβάσει τις καταθέσεις του, γιατί ό,τι είχε πει το θυμόταν!). Οταν ο συνήγορος παρατήρησε ότι ένας απλός άνθρωπος που λέει την αλήθεια δεν έχει ανάγκη να θυμηθεί τίποτα, παρενέβη η πρόεδρος λέγοντας ότι «βρίσκει λογική την εξήγηση του μάρτυρα»! Ο Δαμασκόπουλος θύμισε ακόμη, ότι στην πρώτη δίκη τον ρώτησε αν ο δικηγόρος που του έδωσε τις καταθέσεις είναι παρών στην αίθουσα και απάντησε «δεν σας απαντάω»! Ξέρετε ότι ο μόνος που μπορεί να δώσει αντίγραφα χωρίς σφραγίδα είναι η Αστυνομία, γιατί οι δικηγόροι πήραν αντίγραφα με σφραγίδα; επανήλθε ο συνήγορος. Πάλι κόκαλο ο Πομώνης.
Εκεί όμως που έμεινε κυριολεκτικά άφωνος ήταν όταν ο Μ. Καλογήρου του θύμισε τι έχει καταθέσει στη δεύτερη δίκη: «Δεν θυμάμαι να έχω συζητήσει με τη σύζυγό μου για τον Κανά»! Πάνω από ένα λεπτό κράτησε η σιωπή και διακόπηκε όταν ο συνήγορος προχώρησε στην επόμενη ερώτηση.
Αναφέρθηκε και στην υποτιθέμενη συνάντηση της συζύγου του με τον Αγαπίου και την «τσουρούφλισε», διότι δήλωσε πως του είπε ότι ήταν «πιο κοντός από την ίδια». Δηλαδή, πήγε περίπατο το «μετρίου αναστήματος» της Σιώζου. Μια εύστοχη ερώτηση έκανε ο αναπληρωτής πρόεδρος: Ενώ ο ίδιος κατοικούσε εκεί και ήταν λογικό να έχει δει περισσότερες φορές τον Κανά και τους ανθρώπους που έκανε παρέα, δεν θυμάται τον Αγαπίου, ενώ η σύζυγός του που πήγαινε σπάνια λέει ότι τον θυμάται. Πώς δεν σας το ανέφερε εσάς, αφού της έκανε εντύπωση; Κόκαλο ο Πομώνης, δε μπόρεσε να δώσει μια λογική εξήγηση. Από την αμηχανία τον έβγαλε η πρόεδρος, που για μια φορά ακόμη αμφισβήτησε φανερά –εν είδει σχολίου μάλιστα- ερώτηση συναδέλφου της.
Ενας από τους εφέτες που ψάχνουν την υπόθεση και έχουν μελετήσει τη δικογραφία, του θύμισε ότι στο πρώτο δικαστήριο έχει πει ότι τον είδε μια φορά με γυναίκα και στο δεύτερο δικαστήριο ότι τον έχει δει δυο-τρεις φορές. «Πέρασαν τόσα χρόνια, πού να θυμάμαι», ήταν η απάντηση του Πομώνη.
Ο Κανάς ζήτησε από το δικαστήριο να καλέσει μια σειρά ενοίκους της πολυκατοικίας οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τον ίδιο και τον τρόπο που χρησιμοποιούσε το διαμέρισμα. Αυτή –είπε- είναι μια δίκη γκαρσονιέρας. Η Αννίτα Πάνια κάνει τέτοιες δίκες, ερωτοδικεία κ.λπ., κατέληξε.
Πριν οι συνήγοροι και οι κατηγορούμενοι σχολιάσουν τις καταθέσεις του ζεύγους της Πάτμου 51, ο εισαγγελέας, νομίζοντας ότι έχει βγάλει λαβράκι, ρώτησε αν οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροί τους διαμαρτυρήθηκαν όταν δημοσιεύτηκαν στα ΜΜΕ οι καταθέσεις των μαρτύρων. Μόνο που την πάτησε. Ο Α. Κωνσταντάκης του απάντησε, ότι ο ίδιος και ο Ν. Δαμασκόπουλος, που είναι στην υπόθεση από τη στιγμή των συλλήψεων, οργάνωσαν συνέντευξη Τύπου για να καταγγείλουν σκευωρία με την κατασκευή των συγκεκριμένων μαρτύρων. Ο Ν. Δαμασκόπουλος θύμισε ότι την παραμονή της έναρξης της δίκης για τη 17Ν δημοσιεύτηκε στο «Βηmagazino» η συνέντευξη του Διώτη με τη φωτογραφία τσολιά, που αναφερόταν σε Ντε Μαρσέλους και άλλα στοιχεία αυτής της δικογραφίας, τα οποία οι ίδιοι δεν γνώριζαν. Οταν κατήγγειλαν το γεγονός, εισέπραξαν ένα υβρεολόγιο από τη Μάνδρου, που τους χαρακτήρισε «φίδια», «καθήκια» και άλλα τέτοια εύοσμα. Ο Κ. Αγαπίου παρατήρησε πως αν ο εισαγγελέας είχε κάνει τον κόπο να διαβάσει αυτά που λέει, θα έβλεπε ότι από την αρχή έχει καταγγείλει αυτούς τους μάρτυρες γραπτώς.
Οι καταθέσεις αυτών των μαρτύρων δεν επιδέχονται ποινικής αξιολόγησης, σχολίασε η Μ. Δαλιάνη. Πρόκειται για ανθρώπους που βρέθηκαν από την αρχή στη δίνη της αντιτρομοκρατικής υστερίας, που προσεγγίστηκαν με επισκέψεις, καφέδες και άλλα τέτοια που δεν εντάσσονται στους κανόνες της ποινικής διαδικασίας. Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν να ποινικοποιήσουν τη συμπεριφορά ενός γείτονά τους, αξιολογώντας ως ύποπτο το ότι είχε μαύρους κύκλους στα μάτια ή έσβηνε το φως του διαδρόμου.
Η κ. Σιώζου δεν μπορεί να προσδιορίσει ούτε το χρόνο που υποτίθεται ότι συνάντησε τον κ. Αγαπίου ούτε κάποιο γεγονός με το οποίο να συνδέει τη συνάντησή τους. Ηρθε εδώ για να περιγράψει με κραυγαλέο τρόπο τη φωτογραφία του κ. Αγαπίου που ήταν δημοσιευμένη σε όλα τα ΜΜΕ.
Και μόνο το ότι η κ. Σιώζου δηλώνει ότι αναγνωρίζει κατά 100% έναν άνθρωπο που ήδη φευγαλέα πριν από 15 χρόνια, είναι εξωφρενικό, σχολίασε ο Ν. Δαμασκόπουλος. Περιγράφει αυτό που είδε στη φωτογραφία και δεν περιγράφει δυο βασικά χαρακτηριστικά: το ύψος του –είναι κοντός ο κ. Αγαπίου- και τη σωματοδομή του. Είναι μια μάρτυρας που θεώρησε ότι έπρεπε να καταθέσει τη δική της συνδρομή στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Τι χρειάζονται αυτές οι καταθέσεις, τι αποδεικνύουν, πώς να τις αξιολογήσουμε; ήταν το ερώτημα-σχόλιο του Μ. Καλογήρου. Ας τις κρατήσουν οι ίδιοι ως μια απόδειξη της αλήθειας τους.
Υπάρχει ένα ιστορικό βάρος στις σχέσεις των Ελλήνων με την αστυνομία, σχολίασε ο Α. Κωνσταντάκης. Η πλειοψηφία δεν θέλει καμιά σχέση. Υπάρχει κι ένα μικρό ποσοστό που θεωρεί ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνδράμει την αστυνομία. Ο κ. Πομώνης λέει ψέματα και σε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται. Λέει για παράδειγμα ότι η αστυνομία ρώτησε μόνο τον ίδιο και τη γυναίκα του και κανέναν άλλο από την πολυκατοικία. Αυτό είναι αυταπόδεικτο ψευδές. Σαράντα πέντε καταθέσεις πήρε η αστυνομία, αλλά τις πέταξε γιατί δεν έλεγαν τίποτα. Ποιος του είπε του κ. Πομώνη να πει αυτό το ψέμα; Και αυτός και η σύζυγός του προσπαθούν να κρύψουν μια ειδική συναισθηματική σχέση που έχουν με την αστυνομία. Κάτι πρέπει να καλύψουν και κάτι να συνεισφέρουν. Σκέφτεται με βάση τις ταινίες που έχει δει –αυτές είναι οι προσλαμβάνουσές του- και λέει «πώς θα ήταν ο τρομοκράτης;». Θα ήταν κάποιος σκοτεινός άνθρωπος, που ακόμα και στο δρόμο περπατάει με προφυλάξεις. Σε άλλη ποινική υπόθεση ο εισαγγελέας δεν θα έφερνε καν ένα μάρτυρα που λέει το παράλογο ότι είδε έναν άνθρωπο πριν 15 χρόνια και τον θυμάται. Εχει κανόνες η επιστήμη.
Τρεις είναι όλοι κι όλοι αυτού του τύπου οι μάρτυρες που κατάφερε να «στήσει» ο Διώτης. Από δεκάδες κατοίκους σε τρεις διαφορετικές πολυκατοικίες (Πάτμου στην Κυψέλη, Αμορίου στον Αγιο Παντελεήμονα και Πολέμωνος στο Παγκράτι) βρέθηκαν μόνο το ζεύγος Πομώνη-Σιώζου (Πάτμου) και η Τόγκα (Παγκράτι), που αυτή τη φορά δεν έρχεται να καταθέσει και έχει διαταχτεί η βίαιη προσαγωγή της. Είναι αυτοί που δέχτηκαν να συνεργαστούν και να προβούν σε «αναγνωρίσεις». Ποινικά αυτές οι «αναγνωρίσεις» δεν σημαίνουν τίποτα, γιατί καμιά απόδειξη δεν υπάρχει ότι τα συγκεκριμένα διαμερίσματα ήταν γιάφκες του ΕΛΑ. Ομως, την εποχή που «στηνόταν» αυτή η υπόθεση, χρειάζονταν εντυπώσεις για να στηρίξουν την τρομοϋστερία, αφού αποδείξεις δεν υπήρχαν. Είναι τιμή για τον ελληνικό λαό, ότι από τόσο κόσμο βρέθηκαν μόνο τρεις για να παίξουν αυτό το βρόμικο ρόλο, ενώ δεκάδες άλλοι αρνήθηκαν, παρά το κλίμα της τρομοϋστερίας.
