Ο Ζήσης, φυσικά, «δεν ανευρέθη», όπως ενημέρωσε η Ασφάλεια το δικαστήριο με έγγραφό της. Οποία έκπληξη! Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δεν είχε ανευρεθεί και στη δεύτερη δίκη. Ηταν τέτοιο το στραπάτσο που είχε υποστεί στην πρώτη δίκη, ώστε εκρίθη απαραίτητο έκτοτε να εξαφανιστεί. Αλλωστε, το ρόλο του τον είχε επιτελέσει την εποχή της κορύφωσης της τρομοϋστερίας. Τι θα γίνει, όμως, με τα πρακτικά της πρώτης δίκης, που περιέχουν και την κατάθεσή του; Θα αναγνωστούν; Αν είναι έτσι, θα μπορούν ακόμα και ουσιώδεις μάρτυρες να μην εμφανίζονται να καταθέσουν και το δικαστήριο να διαβάζει τις καταθέσεις τους, χωρίς τη δυνατότητα των κατηγορούμενων να τους εξετάσουν στο ακροατήριο. Ετσι, όμως, δεν γίνεται δίκη στο ακροατήριο, αλλά απλώς διεκπεραίωση μέσω της ανάγνωσης εγγράφων. Το ζήτημα τέθηκε από την υπεράσπιση και η πρόεδρος απάντησε ότι το δικαστήριο επιφυλάσσεται.
Ομως, το lapsus linguae της προέδρου, που ακολούθησε, δεν προοιονίζεται νομικά ορθή εξέλιξη, τουλάχιστον από πλευράς προέδρου. «Να εξετάσουμε πρώτα τον κ. Νηστικάκη, που ήρθε από την Κρήτη, και μετά διαβάζουμε τις καταθέσεις των Ντε Μαρσέλους», είπε η πρόεδρος. Ο Ν. Δαμασκόπουλος (υπεράσπιση Αγαπίου) αντέδρασε αμέσως και η πρόεδρος, αντιλαμβανόμενη ότι διέπραξε γκάφα, έσπευσε να πει ότι το δικαστήριο δεν έχει πάρει απόφαση, δεν έχει καν συζητήσει, μετά θα δει αν θα διαβάσει ή όχι τις καταθέσεις «των Μαρσέλων».
Πριν ξεκινήσει η κατάθεση Νηστικάκη, η υπεράσπιση υπέβαλε αίτημα τήρησης φωνογραφημένων πρακτικών. Είναι γνωστό ότι το 142Α του ΚΠΔ δίνει τέτοια δυνατότητα στο δικαστήριο. Η τεχνική υποδομή υπάρχει. Στις δίκες για την υπόθεση της 17Ν τηρήθηκαν πρακτικά. Απλά είναι τα πράγματα. Να τηρηθούν και τώρα φωνογραφημένα πρακτικά, γιατί πρόκειται για μια μεγάλη και σοβαρή δίκη. Η εισαγγελική έδρα επικαλέστηκε τεχνική αδυναμία (!!!) και εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος. Το δικαστήριο, μετά από διάσκεψη, απέρριψε το αίτημα ως «ουσία αβάσιμο», διότι «δεν έχουμε τα μέσα», όπως είπε η πρόεδρος, η οποία συνέστησε στους κατηγορούμενους και τους συνηγόρους να υποδεικνύουν στο γραμματέα τα σημεία που θέλουν να καταγραφούν αναλυτικά στα πρακτικά.
Ο Κ. Νηστικάκης, αρχηγός της ΕΛΑΣ επί Μητσοτάκη το 1992, αναφέρθηκε στη σύλληψη στην Ελλάδα του Βόιτ, διευθυντή της 22ης Διεύθυνσης της Στάζι, που διωκόταν για «τρομοκρατική» δράση στη Γερμανία. Αξιωματικός των δυτικογερμανικών μυστικών υπηρεσιών τον πλησίασε –είπε– και του είπε να μην τον αφήσουν. Ο Βόιτ καταδικάστηκε σε δεκάμηνη φυλάκιση για πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά στη φυλακή δεν κάθησε ούτε μια μέρα. Επί τρεις μήνες συζητούσε κάθε βράδυ (10 με 2) με τον Νηστικάκη. Ηταν «φιλικές συζητήσεις για θέματα τρομοκρατίας», στη διάρκεια των οποίων ο πρώην πράκτορας της Στάζι κατανάλωσε πολλά μπουκάλια ουΐσκι, όπως είπε ο Νηστικάκης, ο οποίος κατέθεσε επίσης ότι όλες αυτές οι συζητήσεις μαγνητοσκοπούνταν. Αλλά, ο Βόιτ δεν έφτανε εκεί που ήθελε ο Νηστικάκης, στην «εγχώρια τρομοκρατία». Του είπε μόνο ότι σ’ ένα φοριαμό στα γραφεία της Στάζι υπήρχαν δύο φάκελοι, «17Ν» και «ΕΛΑ». Ο ίδιος αρνήθηκε να πει ονόματα Ελλήνων και μιλούσε μόνο για ξένες οργανώσεις, για τον Κάρλος και τον Βάινριχ, κατέθεσε ο Νηστικάκης. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τη δυτικογερμανική «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία, που δεν του έδωσε συγκεκριμένα στοιχεία, εκτός από το ότι το ζεύγος Ντε Μαρσέλους είχε επισκεφτεί την Ελλάδα και είχε κάποια ραντεβού, με πρόσωπο που ο Νηστικάκης δήλωσε ότι δεν θυμάται. Παρά την πίεση της προέδρου, επέμεινε στη στάση του, αλλά μίλησε για κάποιον «Φιλίπ», για τον οποίο κατηγορηματικά δήλωσε ότι δεν μπόρεσαν να μάθουν ποιος ήταν.
Κάποια στιγμή, συνέχισε ο Νηστικάκης, άνθρωποι της Αντιτρομοκρατικής έφτασαν στους φακέλους της Στάζι στο Βερολίνο, αλλά δεν πήραν τίποτα, γιατί ο εισαγγελέας Μέλις παρενέβη και τους δήλωσε ότι δε θα πάρουν τίποτα. Ο,τι θέλουν να το ζητήσουν επίσημα. Συμπλήρωσε ότι ο Βόιτ του είχε δηλώσει, πως ο ίδιος επί ένα εξάμηνο έκανε εκκαθάριση στους φακέλους, πριν φύγει από τη Στάζι. Τα μόνα στοιχεία που πήραν ο Νηστικάκες και οι υφιστάμενοί του ήταν από τη γερμανική αστυνομία στο Βισμπάντεν. Από εκεί και όχι από τη Στάζι πήραν διάφορα σημειώματα που αποδίδονται στον Βάινριχ και αναφέρουν ονόματα όπως «Αντριου», «Φιλίπ» και «Τζορτζ». Βρήκαν και τον «υπαρχηγό του Κάρλος», που ήταν σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων στο Μόναχο, αλλά αρνήθηκε να τους δώσει οποιοδήποτε στοιχείο. Ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην Ελβετία για τους Ντε Μαρσέλους και στη Βουδαπέστη, όπου οι Γερμανοί έλεγαν ότι κάποιοι Ελληνες είχαν συναντηθεί με τον Κάρλος, «άνοιξαν κάποιες δουλειές σε βάρος του», παραιτήθηκε και την ίδια εποχή (Οκτώβρης του 1993) έγιναν εκλογές και άλλαξε η κυβέρνηση. Πήρε τηλέφωνο τον Παπαθεμελή για να του πει ότι είναι φορέας στοιχείων, αλλά αυτός αρνήθηκε να τον συναντήσει.
Καταλήγοντας ο Νηστικάκης ήταν σαφέστατος: Δεν έχω τίποτα σε βάρος των παρόντων κατηγορούμενων, ούτε τους ξέρω, ούτε έχω ποτέ ασχοληθεί μαζί τους. Τα ονόματα «Φιλίπ» και «Αντριου» δεν ξέρω αν αντιστοιχούν στους συγκεκριμένους κατηγορούμενους. Αφησε τον υπαινιγμό ότι έχει κρατήσει τις σημειώσεις του και κάποια στιγμή «θα βγουν» (η πρόεδρος του θύμισε ότι στην προηγούμενη δίκη είχε δηλώσει ότι τις κατέστρεψε, δήλωση που ουδείς πίστεψε, όπως είπε!). Ηταν επίσης κατηγορηματικός για τα άτομα που συναντούσε η Ντε Μαρσέλους στην Ελλάδα: «Δεν ξέρω ποιοι ήταν και όταν λέω δεν ξέρω το εννοώ».
Ο εισαγγελέας επέμεινε: «Πρωτοδίκως είπατε ότι για τον κ. Τσιγαρίδα υπήρχαν στοιχεία που έπρεπε να τον παρακολουθήσουμε». «Δεν νομίζω ότι έχω πει τέτοιο πράγμα», απάντησε ο Νηστικάκης. Η Μ. Δαλιάνη (υπεράσπιση Τσιγαρίδα) διαμαρτυρήθηκε και η πρόεδρος συμφώνησε ότι και αυτή δεν θυμάται να έχει πει τέτοιο πράγμα ο Νηστικάκης. Ο εισαγγελέας παρέπεμψε σε μια συγκεχυμένη, αντιφατική και ακατανόητη καταγραφή των πρακτικών (να γιατί έχουν σημασία τα μαγνητοφωνημένα πρακτικά), ο Νηστικάκης διευκρίνισε πως το μόνο που μπορεί να είπε είναι ότι αν η υπηρεσία παρακολούθησε τον Τσιγαρίδα, θα είχε τους λόγους του, και ο εισαγγελέας αναγκάστηκε να υποχωρήσει άτακτα. Παραήταν χοντρή η σπέκουλα που πήγε να κάνει.
Απαντώντας σε ερωτήσεις του αναπληρωτή εισαγγελέα, ο Νηστικάκης ήταν ξεκάθαρος. Ο Βόιτ του είπε πολλά για τον Κάρλος, μέχρι και ότι βρισκόταν στο Σουδάν, όμως όλα αφορούσαν δράση του Κάρλος στο εξωτερικό. Για την Ελλάδα δεν του είπε ούτε λέξη. Ξεκαθάρισε επίσης, ότι ο ίδιος δεν συναντήθηκε με τους Ντε Μαρσέλους για να υλοποιήσει το σχέδιό του να τους φέρει στην Ελλάδα, ενώ δεν πρόλαβε να συνεχίσει ούτε τη γενικότερη έρευνά του. Ο αναπληρωτής εισαγγελέας πήγε να διαβάσει απόσπασμα από κατάθεση της Ντε Μαρσέλους, η πρόεδρος όμως δεν του το επέτρεψε, ενώ ο Ν. Δαμασκόπουλος παρενέβη ταυτόχρονα σε έντονο ύφος.
«Ας μην τον χαρακτηρίσω», είπε για τον Ζήση ο Νηστικάκης, απαντώντας σε ερώτηση του αναπληρωτή εισαγγελέα. «Τον γνώρισα κάποτε στο κόμμα της ΝΔ», συνέχισε, «ήθελε να μου δώσει κάποιες πληροφορίες, αυτή τη δουλειά έκανε, αλλά δεν είχα καμιά συνεργασία μαζί του». Χαρακτήρισε δε «αστείο» τον ισχυρισμό του Ζήση, ότι του έδωσαν έγγραφα της Στάζι, δεδομένου ότι οι εισαγγελικές αρχές αρνήθηκαν να τα δώσουν στους αξιωματικούς της Αστυνομίας και δεν θα τα έδιναν σ’ έναν ιδιώτη. «Ο Ζήσης εκμεταλλευόταν αυτά τα πράγματα, προκειμένου να κάνει επαφή με το Σωκράτη Κόκκαλη και να ασκήσει εκβιασμό, να σας το πω έτσι ξεκάθαρα» (!!!), ήταν η απάντηση του Νηστικάκη, όταν ρωτήθηκε αν ο Ζήσης απλώς έκανε φιγούρα.
«Τα στοιχεία της Στάζι έχουν αξιοπιστία για σας;», ρώτησε εύστοχα ένας εφέτης. «Δεν ξέρω, γιατί δεν τα δούλεψα», απάντησε ο Νηστικάκης. Ο ίδιος εφέτης ξεκαθάρισε και τον υπαινιγμό Νηστικάκη, ότι το ΠΑΣΟΚ έθαψε την υπόθεση. «Δεν είπα τέτοιο πράγμα, ερώτηση έκανα», αναδιπλώθηκε ο μάρτυρας. Ετερος εφέτης ξεκαθάρισε ένα άλλο ζήτημα, αναφερόμενος στα όσα έχει πει στην πρώτη δίκη ο Ζήσης: «Το όνομα Αντριου εσείς το είδατε μόνο του, χωρίς άλλο όνομα δίπλα του». Ο Νηστικάκης το επιβεβαίωσε: Ναι, ήταν μόνο το «Αντριου» στα Αγγλικά. Γιατί έχει σημασία αυτό; Γιατί ο Ζήσης επικαλείται έγγραφο που υποτίθεται ότι γράφει: «Name of Andrew Tsigaridas». Είχε και την πλάκα της η εξέταση Νηστικάκη: «Είπατε ότι ο Βόιτ είχε καταδικαστεί σε 10 μήνες φυλάκιση και σεις τον είχατε, τον κερνάγατε ουϊσκάκια και τον πηγαίνατε βόλτες;», ρώτησε εφέτης. «Ναι, ναι», απάντησε ο Νηστικάκης, καταδεικνύοντας την ξεφτίλα του συστήματος και ξεσκίζοντας τη μάσκα της «άτεγκτης Δικαιοσύνης».
Πριν δοθεί ο λόγους στους συνηγόρους υπεράσπισης, ο Χρ. Τσιγαρίδας ζήτησε να κάνει μια δήλωση. Είπε σε έντονο ύφος:
«Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά, ότι ο ΕΛΑ δεν είχε σχέση ποτέ με μυστικές υπηρεσίες, με εμπόριο όπλων και εκρηκτικών, με όλα αυτά που ακούγονται, τα ονόματα και τα λοιπά. Απόδειξη, ότι αυτά τα στοιχεία που λένε τα είχαν το 1993 και έκαναν συλλήψεις το 2003, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη δικογραφία υπάρχουν τρεις προσκλήσεις των εισαγγελέων προς τον Παπαθεμελή να πάει να καταθέσει για τα στοιχεία που έλεγε ότι είχε και τον έδιωξαν για να μη συνεχίσει τις έρευνες. Δεν πήγε ποτέ και την τελευταία φορά τούς απάντησε ότι δεν έχει στοιχεία, αλλά αυτά που λέει είναι δικανική του πεποίθηση! Μέσα στη δικογραφία υπάρχει ο γερμανικός νόμος για τη διαχείριση των αρχείων της Στάζι. Λέει σαφέστατα, ότι καμιά υπηρεσία δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σ’ αυτά τα αρχεία, εκτός αν υποβάλει επίσημο αίτημα που να εξηγεί τι ερευνά και σε τι στοιχεία θέλει πρόσβαση. Γι’ αυτό ο Μέλις παρενέβη και δεν τους άφησε να δουν τους φακέλους. Ολα αυτά, λοιπόν, που εμφανίζουν σαν αρχεία της Στάζι είναι ή χαλκευμένα ή ψεύτικα».
«Δεν πήραμε αρχεία από τη Στάζι», απάντησε κατηγορηματικά στη Μ. Δαλιάνη ο Νηστικάκης. «Ακούστηκε στον αέρα ότι πήρε στοιχεία ο Παπαθεμελής. Τα πήρε; Δεν ξέρω. Ο Παπαθεμελής είπε ότι τα αρχεία ήταν δυο βαλίτσες και τα πήρε ο Νηστικάκης. Ψέματα. Αρχεία εγώ δεν πήρα. Πήρα μόνο σημειώσεις που μας έδωσε η ομοσπονδιακή γερμανική αστυνομία στο Βισμπάντεν», κατέληξε. «Είναι αδιανόητο, δεν το χωράει το μυαλό μου», απάντησε σε ερώτημα για το αν μπορούσε να τα έχει πάρει ο Ζήσης. «Από το κοινοβούλιο λέει ότι τα πήρε», παρενέβη η πρόεδρος! «Ναι, πήγε στο κοινοβούλιο, εκεί είχαν όλα τα απόρρητα στοιχεία και του είπαν, ορίστε παιδί μου, πάρε ό,τι θέλεις», της απάντησε εύστοχα ο Χρ. Τσιγαρίδας, χωρίς να ζητήσει το λόγο. Η Μ. Δαλιάνη διέλυσε εύστοχα και τη σπέκουλα που είχε προσπαθήσει να κάνει ο εισαγγελέας. Η συνήγορος παρέπεμψε σε συγκεκριμένη σελίδα των πρακτικών της δεύτερης δίκης, όπου ο Νηστικάκης λέει κατηγορηματικά: «Δεν γνωρίζω αν ποτέ παρηκολουθείτο ο κ. Τσιγαρίδας». Ο μάρτυρας διευκρίνισε και πάλι, ότι δεν μπορεί να έχει πει τίποτα το διαφορετικό. «Το πολύ που μπορεί να έχω πει είναι ότι, αν παρηκολουθείτο, αυτοί που τον παρακολουθούσαν θα είχαν τους λόγους τους».
Ο Ν. Δαμασκόπουλος θύμισε άλλα τρία σημεία προηγούμενης κατάθεσης του Νηστικάκη, που λέει: «Δεν ξέρω τίποτα για τον κ. Αγαπίου, ούτε έχω ακούσει ποτέ το όνομα»!
Απαντώντας σε ερωτήσεις του Ι. Μυλωνά, ο Νηστικάκης επιβεβαίωσε προηγούμενες καταθέσεις του ότι δεν γνωρίζει ούτε έχει ακούσει τίποτα για τον Κανά. Ακολούθησε θύελλα, διότι ο Μυλωνάς δεν αρκέστηκε στην κατηγορηματική διαβεβαίωση του Νηστικάκη, αλλά ενδύθηκε το μανδύα του συνηγόρου πολιτικής αγωγής και άρχισε να υποβάλλει ερωτήσεις στον Νηστικάκη, αναφερόμενος σε συνεντεύξεις, παλιές καταθέσεις δικές του και αστυνομικών και να φέρνει στην ημερήσια διάταξη όλο το βόρβορο των μυστικών υπηρεσιών, αμφισβητώντας ευθέως την αξιοπιστία του Νηστικάκη, ο οποίος δεν είχε πει τίποτα για τον πελάτη του, ούτε για κανέναν άλλο από τους κατηγορούμενους. Πρώτος αντέδρασε ο Δ. Τσοβόλας, αντιτιθέμενος στη χρήση από τον Μυλωνά προανακριτικής κατάθεσης αξιωματικού της Ασφάλειας, που δεν έχει αναγνωστεί. Η πρόεδρος έκανε δεκτή την αντίρρησή του. Ελάχιστα λεπτά μετά, αντέδρασε οργισμένος ο Χρ. Τσιγαρίδας, ρωτώντας τον Μυλωνά τι ρόλο παίζει, όταν προσπαθεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία του Νηστικάκη και να μπάσει από το παράθυρο στη διαδικασία τα κουρελόχαρτα της Στάζι! Ο Μυλωνάς αντέδρασε λέγοντας ότι ο Τσιγαρίδας τον έχει υβρίσει εκτός διαδικασίας (!) και τώρα του υποδεικνύει και πώς να ασκήσει τα καθήκοντά του. Αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζεις, απάντησε οργισμένος ο Χρ. Τσιγαρίδας, επικράτησε ένταση και η πρόεδρος διέκοψε τη διαδικασία για μισή ώρα.
Στο διάλειμμα ο Μυλωνάς δεν βγήκε από την αίθουσα ούτε για κατούρημα (ο Κανάς είχε φροντίσει να απουσιάσει από τη συγκεκριμένη διαδικασία), ενώ στον προθάλαμο η κατάσταση μύριζε μπαρούτι, καθώς όλοι ήταν οργισμένοι μ’ αυτό που είχε προηγηθεί, το οποίο ήταν πρωτοφανές. Εχεις ως μάρτυρα έναν πρώην αρχηγό της Αστυνομίας, ο οποίος καταθέτει ότι δεν γνωρίζει τίποτα για κανένα κατηγορούμενο, ότι οι υπηρεσίες του δεν είχαν τίποτα μέχρι το 1993, ότι ουδέποτε πήρε αρχεία της Στάζι, που αμφισβητεί ευθέως την αξιοπιστία των φερόμενων ως αρχείων, κι αντί να του πεις «ευχαριστούμε, κύριε μάρτυρα, δεν έχω τίποτ’ άλλο να ρωτήσω», αμφισβητείς όλα όσα κατέθεσε. Και μάλιστα, τον αμφισβητείς, ενώ στο συγκεκριμένο σκέλος της υπόθεσης δεν εμπλέκεται καθόλου ο πελάτης σου. Ποιος είναι ο σκοπός; Να αφήσεις να αιωρείται η υποψία ότι άλλοι κατηγορούμενοι μπορεί να εμπλέκονται, αλλά αυτός που εκπροσωπείς όχι; «Μόνο ασφαλίτης θα ενεργούσε έτσι», ήταν ένα ευστοχότατο σχόλιο που ακούστηκε από δικηγόρο στις συζητήσεις στη διάρκεια του διαλείμματος.
Με την επανέναρξη της διαδικασίας, ο Μυλωνάς συνέχισε το βιολί του. Αμφισβητούσε ευθέως όσα είχε καταθέσει ο Νηστικάκης, επικαλούμενος μια παλιά κατάθεση του αξιωματικού Καραφλού, που ήταν συνεργάτης του Νηστικάκη. Πρώτα του έκανε παρατήρηση η πρόεδρος, λέγοντάς του να μην αναφέρεται στην κατάθεση Καραφλού, αφού αυτή δεν έχει αναγνωστεί. Στη συνέχεια παρενέβη πάλι ο Δ. Τσοβόλας για τον ίδιο λόγο. Ο Μυλωνάς επέμεινε να ρωτάει τον Νηστικάκη για «φωτοτυπίες» (εγγράφων της Στάζι) που έφερε ο Καραφλός, ενώ ο Νηστικάκης ήταν κατηγορηματικός: Δεν έφερε έγγραφα, μόνο σημειώσεις δικές του έφερε, μου τις έδειξε και με ενημέρωσε προφορικά. Κι ενώ η πρόεδρος παρατηρούσε, ότι ο μάρτυρας δεν είπε τίποτα για κανένα κατηγορούμενο, ο Μυλωνάς «έσκαγε το μυστικό»: Θέλω να αποδείξω ότι ο μάρτυρας που τέσσερις φορές δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τον πελάτη μου, είναι ένας μάρτυρας που ξέρει πάρα πολλά για τη δράση του πραγματικού ΕΛΑ!!! Εφτασε στο σημείο να αναφερθεί και να παρουσιάσει σαν έγκυρο, δημοσίευμα της φυλλάδας του Ψωμιάδη «Το Ονομα»(!!!), που μιλούσε για έκθεση Νηστικάκη, για Στάζι, Κόκκαλη κ.λπ. Ο Νηστικάκης, φυσικά, διέψευσε το περιεχόμενο, σημειώνοντας μάλιστα ότι σ’ αυτό δεν αναφέρεται τίποτα για «τρομοκρατία». Ο Μυλωνάς έφτασε στο σημείο να πει ότι ο Νηστικάκης ξέρει τα μέλη του ΕΛΑ (!!!), προκαλώντας την αντίδραση της προέδρου, που ρώτησε: «Ξέρετε εσείς μέλη του ΕΛΑ, κύριε μάρτυς;». «Οχι», απάντησε για πολλοστή φορά ο Νηστικάκης. Ο Μυλωνάς επανήλθε ζητώντας να αναγνωστεί ολόκληρο το δημοσίευμα της φυλλάδας, όπως και έγινε, αφού αποτελεί έγγραφο της δικογραφίας! Τι έλεγε το δημοσίευμα; Οτι ο Νηστικάκης έφερε όλα τα στοιχεία της Στάζι για τη συνεργασία της με την «τρομοκρατία», αλλά ο Μητσοτάκης έθαψε την έκθεσή του, γιατί ήθελε να προστατέψει τον Κόκκαλη. «Τώρα καταλαβαίνετε γιατί δεν ήρθε να καταθέσει ο Ζήσης, αυτό το δημοσίευμα είναι η κατάθεσή του και επειδή δεν ήρθε ο ίδιος την έδωσε να τη διαβάσει ο Μυλωνάς», σχολίασε ειρωνικά ο Χρ. Τσιγαρίδας, προκαλώντας τη διαμαρτυρία του Μυλωνά, που ζήτησε την προστασία της προέδρου, γιατί ο Τσιγαρίδας τον συκοφαντεί (sic!) συσχετίζοντάς τον με τον Ζήση. «Είσαι διορισμένος δικηγόρος από εξωθεσμικά κέντρα», του απάντησε ο Χρ. Τσιγαρίδας, ενώ ο Μυλωνάς είχε γίνει κατακόκκινος από το θυμό του.
Κι ενώ η πρόεδρος παρατήρησε για πολλοστή φορά «μα δεν είπε και τίποτα ο κύριος μάρτυς», απορώντας και η ίδια μ’ αυτά που έβλεπε και άκουγε, ο Μυλωνάς εξακολούθησε με ερωτήσεις να αμφισβητεί την κατάθεσή Νηστικάκη, λειτουργώντας όπως θα λειτουργούσε ένας συνήγορος πολιτικής αγωγής! Ανέσυρε συνέντευξη Νηστικάκη το 1994, στην οποία εμφανιζόταν να λέει ότι γνωρίζει τα ονόματα μελών του ΕΛΑ. «Είπε τίποτα σήμερα ο μάρτυρας για κανέναν από τους κατηγορούμενους; Τι μας ενδιαφέρει εμάς αν ήξερε πράγματα που δεν θέλει να τα πει;», παρατήρησε η πρόεδρος, σε μια ύστατη προσπάθεια να σταματήσει αυτό το θέατρο του παράλογου. Ο Μυλωνάς ζήτησε να θεωρηθούν αναγνωστέα δυο δημοσιεύματα που παρουσιάζονται ως συνεντεύξεις Νηστικάκη. «Και εγώ δηλώνω ότι τις αμφισβητώ», απάντησε ο Νηστικάκης, ο οποίος στήριξε τον ισχυρισμό του σ’ ένα ατράνταχτο επιχείρημα. Μία από τις φερόμενες ως συνεντεύξεις του τον παρουσιάζει να γνωρίζει 15 ονόματα μελών της 17Ν! «Μπορεί να έλεγα μια κουβέντα κι αυτός να έγραφε δεκαπέντε», ήταν το σχόλιο του Νηστικάκη. «Εκείνη την εποχή ήταν ο κ. Ζήσης δημοσιογράφος στον Ελεύθερο Τύπο, μήπως διευκολύνει αυτό;», σχολίασε ευστοχότατα ο Κ. Αγαπίου, αναφερόμενος στο ΄να δημοσίευμα που ήταν του «Ελεύθερου Τύπου».
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Νηστικάκης, ένας από τους πιστότερους ανθρώπους του Μητσοτάκη, ήταν στη φυλακή. Η πολιτική αντιπαράθεση είχε φτάσει στα άκρα, μετά την ανατροπή επί της ουσίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία από πολλούς αποδιδόταν στον Κόκκαλη. Η πολιτική αντιπαράθεση διαπλεκόταν με τον επιχειρηματικό πόλεμο (Κόκκαλης, Στάζι κ.λπ.). Κάθε πλευρά έριχνε στην πιάτσα ό,τι διευκόλυνε τα σχέδιά της. Ετσι έπεφταν και τα υποτιθέμενα αρχεία της Στάζι. Είναι χαρακτηριστική η ταυτότητα στην τότε στάση του Νηστικάκη και λίγο αργότερα του Παπαθεμελή. Μόλις ο Νηστικάκης βρέθηκε στη φυλακή, άρχισε να διαδίδει ότι τον κυνηγούν γιατί έχει στοιχεία από τα αρχεία της Στάζι. Μόλις ο Παπαθεμελής πετάχτηκε πυξ-λαξ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να λέει ότι τον έδιωξαν γιατί είχε βρει στοιχεία για την «τρομοκρατία». Οταν, όμως, τον καλούσαν εισαγγελείς να τα καταθέσει, δεν πήγαινε και στο τέλος τους μήνυσε ότι δεν έχει τίποτα. Τέτοια είναι η αξία των περιβόητων «αρχείων της Στάζι».
Και όμως, πράγματα που δεν έχουν καμιά αξία, σκουπίδια που η κατηγορούσα αρχή δεν τόλμησε να εισάγει στη δικογραφία και να τα χρησιμοποιήσει (όπως τα διάφορα δημοσιεύματα με τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, τις κατασκευασμένες συνεντεύξεις και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών), τα χρησιμοποιεί η υπεράσπιση ενός κατηγορούμενου, υποστηρίζοντας ότι όντως υπήρχαν αρχεία της Στάζι που έδιναν στοιχεία για τον ΕΛΑ, ότι όλα ήταν σε γνώση της Αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, η οποία τα έθαψε! Μάλιστα, χρησιμοποιεί δημοσιεύματα δεξιών εφημερίδων, οι οποίες μετά την κυβερνητική αλλαγή του 1993 κατηγορούσαν το ΠΑΣΟΚ ότι έθαψε τα στοιχεία της Στάζι, για να υπερασπιστεί τον Κόκκαλη αλλά και τον «πραγματικό ΕΛΑ», επειδή το ΠΑΣΟΚ κάλυπτε την «τρομοκρατία»! Για τέτοια κατάντια μιλάμε.
Ενα εύστοχο σχόλιο έκανε η Τ. Χριστοδουλοπούλου. Θύμισε ότι όλες οι έννομες τάξεις της Ευρώπης δεν αξιοποίησαν ποτέ τα λεγόμενα αρχεία της Στάζι, για συγκεκριμένους λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι αυτά τα αρχεία είναι νομικά άκυρα. Χάσαμε τόση ώρα εδώ «παρανομώντας» όλοι, είπε η συνήγορος (ο Μυλωνάς πετάχτηκε σαν ελατήριο, ουρλιάζοντας σχεδόν ότι αυτός δεν παρανομεί!) και έκανε μια μόνο ερώτηση. Αν ο Νηστικάκης είδε ποτέ και πουθενά να αναφέρεται το όνομα Ειρήνη Αθανασάκη. «Οχι», απάντησε ο Νηστικάκης.
Ο Χρ. Τσιγαρίδας θύμισε ότι την περίοδο της απαγωγής του Μόρο παρουσιάστηκε σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα συνέντευξη του Μόρο και των απαγωγέων του (!!!) και κάλεσε το δικαστήριο να κάνει τους συσχετισμούς.
Ο Κ. Αγαπίου παρατήρησε ότι, σύμφωνα με το δόγμα που επικρατούσε εδώ και καιρό, το εισαγγελικό δόγμα ότι πάση θυσία πρέπει να στηρίξουμε το κατηγορητήριο, η καλλιέργεια εντυπώσεων μέσω αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, δηλαδή να νομιμοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο διαδικασίες που αφήνουν να αιωρούνται κατηγορίες και σενάρια εναντίον όχι του Κόκκαλη αλλά των συγκεκριμένων ανθρώπων που κάθονται εδώ μέσα, συνεχίζεται μέσω ερωτήσεων στον συγκεκριμένο μάρτυρα. Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι ευτελίζεται η αθωωτική απόφαση του δευτέρου δικαστηρίου, κατέληξε. Θύμισε ότι ο Νηστικάκης κλήθηκε διά βοής από την πολιτική αγωγή στο πρώτο δικαστήριο και έκτοτε τον καλεί η εισαγγελία. Για να πει τι; Κάτι σε βάρος των κατηγορούμενων που δεν είχε πει την πρώτη φορά; Οχι, θα ήταν πολύ ανέντιμο εκ μέρους του ν’ αλλάξει στάση. Καλείται για να ανακυκλώνονται τα σκουπίδια, αυτά τα παλιόχαρτα της Στάζι. Για να γίνεται κουβέντα γενικώς και αορίστως γι’ αυτά, ώστε να κατασκευάζεται μια «πραγματικότητα». Η ερώτηση που έκανε στον Νηστικάκη ήταν σαφής: Γνωρίζετε εσείς, λόγω της μακροχρόνιας πείρας σας, κάτι που να συνδέει εμένα ή οποιονδήποτε από τους κατηγορούμενους με οποιαδήποτε ενέργεια αυτής της οργάνωσης; «Οχι», ήταν η μονολεκτική απάντηση του Νηστικάκη.
«Υπάρχει περίπτωση να είχε αποκαλυφθεί κάτι για τους παρόντες κατηγορούμενους και να μην ήλθε στην αντίληψή σας, ως αρχηγού;», ρώτησε ο Δ. Τσοβόλας. «Οχι», απάντησε και πάλι ο Νηστικάκης.
Ο Ι. Μυλωνάς συνόψισε σε σχόλιο όλα όσα με δόσεις είχε πει προηγούμενα: ο Νηστικάκης δεν είπε τίποτα για τους κατηγορούμενους, όμως ξέρει πολλά για τη δράση του πραγματικού ΕΛΑ και όπως λέει ο έγκυρος δημοσιογράφος Ντάσκας (!), ξέρει τουλάχιστον τέσσερα μέλη του ΕΛΑ, που δεν είναι οι παρόντες κατηγορούμενοι. Επειδή για διάφορους λόγους, επειδή έχουν κάνει συμφωνίες ή για άλλους λόγους, δεν θέλουν να φέρουν στο δικαστήριο τα πραγματικά μέλη του ΕΛΑ, φέρνουν τον ταλαίπωρο κ. Κανά, αφού ο ΕΛΑ δε μπορεί να ήταν οργάνωση μόνο του κ. Τσιγαρίδα, πρέπει να βρεθούν και συνεργοί!!!
Πραγματικά τετράγωνη λογική. Ούτε στο μυαλό μικρών παιδιών δε μπορεί να σταθεί. Ας αφήσουμε ότι περιέχει τον απαράδεκτο, ασφαλίτικης έμπνευσης συλλογισμό, ότι η Αστυνομία είχε κλείσει συμφωνία με τον ΕΛΑ! Το ζήτημα είναι τα περιβόητα «αρχεία της Στάζι». Ο Μυλωνάς υποστηρίζει ότι υπάρχουν αυτά τα αρχεία και ότι είναι πραγματικά και εξ αυτών έμαθε η Ασφάλεια όλα όσα έθελε να μάθει για τον ΕΛΑ. Του διαφεύγει, άραγε, ότι στην πρώτη δίκη αναγνώστηκαν περίπου 170 έγγραφα από αυτά τα «αρχεία Στάζι», τα οποία κρίθηκαν έγκυρα, επειδή αποκτήθηκαν με δικαστική συνδρομή; Τα κουρελόχαρτα αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν τόσο σε βάρος του Χρ. Τσιγαρίδα, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ, όσο σε βάρος του Κ. Αγαπίου, για να δοθεί υπόσταση στις τηλεκατευθυνόμενες καταθέσεις των συνεργαζόμενων με τις γερμανικές και ελβετικές αρχές (λέγε με Κάρλα Ντελ Πόντε) Ντε Μαρσέλους, οι οποίοι αρνούνται να εμφανιστούν στο δικαστήριο. Θεωρούμε ως εντελώς υποκριτικό και προσχηματικό τον ισχυρισμό, ότι όλ’ αυτά έγιναν για να καταδειχτεί ότι ο Νηστικάκης ξέρει τον «πραγματικό ΕΛΑ» που δεν είναι οι τρεις από τους τέσσερις που δικάζονται. Ενας υπερασπιστής θα έπρεπε να αρκεστεί στις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις του Νηστικάκη. Οταν νομιμοποιεί τα παλιόχαρτα της Στάζι, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και τη χρήση τους σε βάρος συγκεκριμένων κατηγορούμενων.
Για όσους δεν γνωρίζουν, διευκρινίζουμε ότι τα παλιόχαρτα της Στάζι δεν αναφέρονται σε συνεργασία του ΕΛΑ με τη Στάζι. Υποτίθεται ότι είναι κάποιες σημειώσεις που η Στάζι έκλεψε από τον Βάινριχ, στέλεχος της Οργάνωσης Διεθνών Επαναστατών του Κάρλος. Ποιος, όμως, αποδεικνύει τη γνησιότητα αυτών των χαρτιών, όταν είναι γνωστό ότι τα αρχεία της Στάζι τα πήραν οι Αμερικάνοι και στη συνέχεια άρχισαν επιλεκτικά να τα επιστρέφουν στους Γερμανούς; Γι’ αυτό και μέχρι το 2004 κανένα δικαστήριο, σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα, δεν χρησιμοποίησε αυτά τα παλιόχαρτα. Για πρώτη φορά τα χρησιμοποίησε το δικαστήριο που καταδίκασε τους συγκεκριμένους κατηγορούμενους σε περίπου 1.200 χρόνια φυλακή. Τα χρησιμοποίησε όχι για να αποδείξει κάτι συγκεκριμένα, αλλά για να ενισχύσει την περιρέουσα ατμόσφαιρα της τρομοϋστερίας εκείνης της περιόδου.
Αντικείμενο της δίκης είναι η απόδειξη της ενοχής ή μη των συγκεκριμένων κατηγορούμενων και όχι η αναζήτηση κάποιας γενικής αλήθειας, σχολίασε ο Ν. Δαμασκόπουλος. Απ’ αυτή την άποψη, ο μάρτυρας υπήρξε σαφής, ότι τίποτα ενοχοποιητικό για τους κατηγορούμενους δεν γνωρίζει.
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον κ. Νηστικάκη, γιατί ενώ ήρθε τόσες φορές και είπε ότι δεν γνωρίζει τίποτε σε βάρος μας, εμείς τον κατηγορούμε ως αναξιόπιστο, σχολίασε δηκτικά η Ειρ. Αθανασάκη!
