Δεύτερη μέρα αγόρευσης του Ι. Μυλωνά ως συνηγόρου του Α. Γιωτόπουλου και ο συνήγορος ξεκίνησε να ασχολείται με τα στοιχεία που παρουσιάζονται για να αποδείξουν ότι ο πελάτης του ήταν μέλος της 17Ν: αποτυπώματα, γραφολογικές πραγματογνωμοσύνες και κυρίως δηλώσεις συγκατηγορουμένων.
Για τα αποτυπώματα είπε πως η ανεύρεσή τους σε κινητά αντικείμενα «δε σημαίνει και πολλά πράγματα». Για τις γραφολογικές πραγματογνωμοσύνες είπε πως θα προσκομίσει την πραγματογνωμοσύνη που έφερε ο κ. Κοντ από τη Γαλλία «που δημιουργεί πάρα πολλές αμφιβολίες ως προς το αν είναι πράγματι δικές του οι γραφές που έχουν βρεθεί». Εκείνο που έχει καθοριστική σημασία –είπε- είναι οι δηλώσεις συγκατηγορούμενων και εκεί θα εστιάσει το ενδιαφέρον του.
Πριν περάσει σ’ αυτό που χαρακτήρισε θέμα καθοριστικής σημασίας, ο Ι. Μυλωνάς ασχολήθηκε με την κατάθεση της γηραιάς κ. Κοφινά, που είχε καταθέσει πρωτόδικα ότι είχε δει τον Γιωτόπουλο στην πολυκατοικία της Πάτμου παρέα μς τον Σάββα. Επικαλέστηκε την κατηγορηματική διάψευση του Σάββα ότι συνέβη ποτέ τέτοιο περιστατικό, καθώς και μια δήλωση του Κουφοντίνα σ’ αυτή τη δίκη (πάλι τον… συνεργαζόμενο επικαλέστηκε), που είχε χαρακτηρίσει την Κοφινά χαρακτηριστικό δείγμα των μαρτύρων που μέσα στο κλίμα της τρομοϋστερίας «είπαν και μια κουβέντα παραπάνω, έκαναν και μια αναγνώριση παραπάνω» και είχε αποδείξει, με βάση τους συνωμοτικούς κανόνες που τηρούσε η 17Ν, ότι προσέλευση δυο ανθρώπων μαζί στο κρησφύγετο δε θα μπορούσε να γίνει.
Ο Ι. Μυλωνάς χώρισε τη δράση της 17Ν σε τρεις περιόδους: 1975 με 1983, 1984 με 1992 και 1993 με 2002. Για την πρώτη περίοδο είπε πως δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τον Γιωτόπουλο και κακώς η πρωτοβάθμια απόφαση τον αναφέρει ως μέλος της 17Ν, δεδομένου ότι η περίοδος αυτή δεν εξετάστηκε, λόγω παραγραφής. Υπάρχει, βέβαια, η ανακριτική κατάθεση του Παύλου Σερίφη. Ενός βαριά άρρωστου ανθρώπου, που «τον είχε του χεριού της η Αντιτρομοκρατική και τον ανάγκασε να δώσει μια καταφανώς ψευδή απολογία». Ο συνήγορος θύμισε τα σχετικά με την απολογία του Π. Σερίφη: Πήγε με το δικηγόρο του στην ανακρίτρια και πήρε προθεσμία για να απολογηθεί. Ξαναγύρισε στην Αντιτρομοκρατική και ξαφνικά, μες στα άγρια μεσάνυχτα, είδε το φως το αληθινό και ανένηψε. Και κουβάλησαν νυχτιάτικα την ανακρίτρια για να απολογηθεί ο Παύλος, χωρίς δικηγόρο βέβαια, γιατί τι να τον κάνει τον δικηγόρο; Δεν περίμεναν το πρωί ή την καθορισμένη μέρα για την οποία είχε πάρει προθεσμία να απολογηθεί! Στον εφέτη ειδικό ανακριτή δεν απολογήθηκε. Στην πρωτοβάθμια δίκη κατήγγειλε την απολογία του αυτή ως προϊόν βασανιστηρίων και το περιεχόμενό της ως εντελώς ψευδές και ανακριβές. Οσο για την υπαναχώρησή του στη δευτεροβάθμια δίκη, ο Ι. Μυλωνάς την απέδωσε σε κακούς συμβούλους και εντόπισε το σημείο που ο Π. Σερίφης δήλωσε ότι δεν έχει καμιά σχέση με τη 17Ν και ότι από τη Γερμανία επέστρεψε το 1976. Συνοψίζοντας, ο συνήγορος είπε πως γι’ αυτή την πρώτη περίοδο δεν υπάρχει τίποτα σε βάρος του Α. Γιωτόπουλου.
Παρακάμπτοντας τη δεύτερη περίοδο, ο Ι. Μυλωνάς πήγε στην τρίτη «που είναι η περίοδος της παρακμής, σιγά – σιγά τα μέλη της 17Ν φυλλορροούν, φεύγουν και από ό,τι φαίνεται έχουν μείνει ελάχιστοι και σε μεγάλο βαθμό κάνουν ληστείες και πρέπει να το πούμε αυτό, και ουσιαστικά δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και ότι θα πρέπει να πάνε σπίτι τους» (έγινε και ιστορικός του ένοπλου ο Μυλωνάς!!!).
Ξεκίνησε με τον Κονδύλη, που δηλώνει ότι γνώρισε τον Γιωτόπουλο μόνο σε κάποια ρεμπετάδικα. «Πώς θα ξεπεράσετε αυτό εδώ το χωρίο της απολογίας του κ. Κονδύλη: Θεωρώ ότι ο Κουφοντίνας ήταν ο αρχηγός;», κατέληξε ο συνήγορος. «Από τη μια έχουμε τον αρχηγό, που κατά τον κ. Κονδύλη ήταν ο Κουφοντίνας, και από την άλλη μεριά έχουμε ένα συνδιασκεδαστή –δική μου η διατύπωση- τον Γιωτόπουλο, που έρχεται στα ρεμπετάδικα που πηγαίνει ο κ. Κονδύλης με τα άλλα μέλη της Οργάνωσης». Την αναφορά του Κονδύλη στα ρεμπετάδικα ο Μυλωνάς τη θεωρεί ψέμα, σημειώνοντας ότι έγινε «μάλλον για να βοηθήσει λιγάκι την Αστυνομία», αλλά ο Κονδύλης «δεν υπερβαίνει κάποια όρια, δεν καταλήγει εκεί που κατέληξαν οι κ.κ. Τσελέντης και Τέλλιος», «κρατάει και κάποια αξιοπρέπεια». Το συμπέρασμα του συνηγόρου: «Αν δεχθείτε ως ειλικρινή την απολογία του κ. Κονδύλη, θα πρέπει να θεωρήσετε ότι και το διάστημα αυτό, το όψιμο αν θέλετε, της τρίτης περιόδου όπως τη χαρακτηρίζω εγώ, δεν ήταν μέλος ο κ. Γιωτόπουλος. Γιατί διαφορετικά θα τον ήξερε και θα τον είχε πει ο κ. Κονδύλης. Και μιλάμε για το 1994, το 1995, το 1996. Το μόνο που είπε ο κ. Κονδύλης και για το οποίο επιτρέψτε μου να διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου για το αν είναι ειλικρινές, ότι τον είχε δει κάποιες φορές στα ρεμπετάδικα».
Περνώντας στις άλλες προανακριτικές ο Ι. Μυλωνάς ξεκίνησε με τον Καρατσώλη που έχει υπογράψει ότι είδε τον Γιωτόπουλο έξω από το ΑΤ Βύρωνα και σ’ ένα πάρκο πριν τη ληστεία στον ΟΤΕ Πατησίων. Στην ίδια προανακριτική λέει υπογράφει πράγματα για τις δυο περιπτώσεις. Στη δεύτερη περίπτωση, που υποτίθεται ότι έχει ξανασυναντηθεί με τον «Λάμπρο» στο ΑΤ Βύρωνα, φέρεται να λέει ότι τον είχε ξαναδεί δυο-τρεις φορές σε ταβέρνες. Αυτή η αντίφαση –κατά τον Ι. Μυλωνά- λέει ότι είναι φτιαχτή η προανακριτική του Καρατσώλη. Αλλά και πέραν αυτού, ο Καρατσώλης, που φέρεται ως μέλος επί 14 χρόνια, γίνεται να έχει δει τον «αρχηγό του» μόνο δυο φορές όλα αυτά τα χρόνια και άλλες δυο-τρεις σε ταβέρνες; Ασε που ο Σάββας φέρεται να λέει πως στο ΑΤ Βύρωνα ο Γιωτόπουλος ήταν μέσα στο αυτοκίνητο με κουκούλα! Οσο για τον Βασίλη Ξηρό, φέρεται να έχει δει τον «Λάμπρο» μόνο στη ληστεία στα ΕΛΤΑ Βύρωνα, όπου φορούσε κουκούλα και δεν τον άκουσε καν να μιλά, ενώ ο Καρατσώλης, που φέρεται να συμμετέχει και σε αυτή την ενέργεια, δεν λέει τίποτα. Αμφιβολίες, λοιπόν, και εδώ. Τι μένει για την περίοδο από το 1994 μέχρι το 2002; Οι προανακριτικές του Σάββα, με τις οποίες θα σχοληθεί στο τέλος, όπως δήλωσε ο Ι. Μυλωνάς.
Στη συνέχεια πέρασε στην ενδιάμεση περίοδο, ξεκινώντας με την προανακριτική του Θωμά Σερίφη, που αναφέρει τον «Λάμπρο» μόνο σε μια ταβέρνα στη Δραπετσώνα, όπου δεν έγινε καμιά συζήτηση για την Οργάνωση. Από τις προανακριτικές του Τζωρτζάτου –είπε- το μόνο που βγαίνει είναι πως υπήρχε μια ομάδα στην οποία όλοι ήταν ισότιμοι. Κανένας ηθικός αυτουργός. Στην προανακριτική του Χριστόδουλου υπάρχει η μεγάλη αντίφαση, από τη μια να μιλά για αρχηγικό ρόλο του Γιωτόπουλου στις ενέργειες και όταν αναφέρεται στις ενέργειες να περιγράφει μια ισότιμη λειτουργία στην απόφαση και απουσία του στην εκτέλεση! Οσο για τον Τέλιο, το παραμύθι του για τη συνάντηση με τους «αρχηγούς» δε μπορεί να αντέξει στην κοινή λογική, δε συναντιέται με καμιά άλλη απολογία κατηγορούμενου και είναι εμφανώς κατασκευασμένο. Ο Τσελέντης είπε όσα είπε για τον Γιωτόπουλο στην πρώτη και τη δεύτερη δίκη, όμως στην Αστυνομία δεν έχει πει τίποτα. Ούτε στους ανακριτές. Δεν υπάρχει γι’ αυτόν ο Γιωτόπουλος. Θα πρέπει, λοιπόν, το δικαστήριο να αποφασίσει ποιον Τσελέντη θα διαλέξει, αυτόν της προδικασίας ή αυτόν των δικών; Πέρα απ’ αυτό, όμως, «ακόμη κι αυτός ο μεταμελημένος, ο συνεργαζόμενος κ. Τσελέντης σε αυτό το θέμα είναι κατηγορηματικός: “δεν είχαμε αρχηγό, δεν μας έβαζε κάποιος. Ισοτιμία όλων και όχι ιεραρχική υποταγή”. Πως εσείς αυτό θα το ξεπεράσετε και θα πείτε “ναι ήταν αρχηγός”;». Με τα όσα έχει πει ο Τσελέντης ασχολήθηκε εξαντλητικά ο Ι. Μυλωνάς, για να αποδείξει πως ακόμα και με τις περιγραφές του Τσελέντη δεν προκύπτει αρχηγός, εκτελεστική γραμματεία, ιεραρχική δομή της 17Ν.
Κατά συνέπεια, συνοψίζοντας για τη δεύτερη περίοδο, ο μόνος που το δικαστήριο μπορεί να θεωρήσει αξιόπιστο, ο Τσελέντης, μ’ αυτά που λέει οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Γιωτόπουλος ήταν «ένα μέλος απλό, παλαιότερο μέλος κατά την εκδοχή του κ. Τσελέντη, με εμπειρία ιδίως στα συνωμοτικά και στις παρακολουθήσεις, που τον σεβόταν γιατί ήξερε παραπάνω πράγματα από αυτόν, όπως σεβόταν αντίστοιχα και τον κ. Κουφοντίνα, που και αυτός ήταν παλαιότερος στην Οργάνωση. Πουθενά δε γίνεται λόγος από τον κ. Τσελέντη για ηθική αυτουργία ή για αρχηγό Γιωτόπουλο, αυτό που γίνεται λόγος όχι στην ανάκριση αλλά στα δύο ακροατήρια είναι ότι ήταν μέλος ο κ. Γιωτόπουλος… Νομίζω, υπό την χειρότερη δυνατή εκδοχή, την οποία για τους λόγους που σας προανέφερα δεν ασπάζομαι αλλά δεν θα επανέλθω πάλι, υπό την χειρότερη δυνατή εκδοχή, τι μπορεί ίσως το δικαστήριό σας να δεχθεί, δεχόμενο εσφαλμένα την αξιοπιστία του κ. Τσελέντη βέβαια; Οτι ο κ. Γιωτόπουλος ήταν ένα απλό μέλος από το 1985 μέχρι το 1988».