Σχεδόν επτά μήνες πέρασαν από τότε που οι δυνάμεις της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια πανηγύριζαν, παρουσιάζοντας το σπάσιμο της απεργίας των διοικητικών στο ΕΜΠ, κατόπιν εισήγησης μελών του ΠΑΜΕ, ως… νίκη. Ενδεικτικά παραθέτουμε τμήμα της ανακοίνωσης του ΜΑΣ (φοιτητική οργάνωση του Περισσού) στις 9 Δεκέμβρη του 2013 (σ.σ. οι επισημάνσεις δικές μας): «Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών χαιρετίζει τον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ οι οποίοι μπαίνουν στην δουλειά με ψηλά το κεφάλι έχοντας κατοχυρώσει μέσα απ’ αυτόν τον αγώνα ότι δεν θα γίνει καμία απόλυση και καμία δίωξη κύριο αίτημα που έβαζαν απ’ την αρχή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ. Είναι αποτέλεσμα του σημαντικού αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι εδώ και τρεις μήνες».
Τι καταλαβαίνει κανείς από αυτή την ανακοίνωση; Οτι οι απεργοί διοικητικοί νίκησαν και επέστρεψαν θριαμβευτές στις σχολές, έχοντας σπάσει τον τσαμπουκά της κυβέρνησης και έχοντας εξασφαλίσει όλες τις θέσεις των διαθέσιμων. Τώρα που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, λες και απευθύνονται σε Λωτοφάγους, ανακοινώνουν τα εξής στις 19 Ιούνη: «Στις 15 Ιούνη λήγει το 8μηνο της διαθεσιμότητας για εκατοντάδες διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων οι οποίοι πλέον οδηγούνται στην απόλυση! Στηρίζουμε την πρόταση για 24ωρη απεργία την Τετάρτη 11 Ιούνη με συγκέντρωση διαμαρτυρίας όλων των εργαζομένων από τα 8 πληττόμενα πανεπιστήμια στη 1 το μεσημέρι στα Προπύλαια και πορεία στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης».
Εμπαιγμός, κοροϊδία, απάτη; Αυτές είναι λέξεις πολύ ήπιες για να περιγράψουν τέτοιες συμπεριφορές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κομματικό μηχανισμό που αναπαράγεται από τις ήττες, από το ξεπούλημα των αγώνων, που βαπτίζει σκόπιμα το κρέας ψάρι, γιατί αλλιώτικα στερείται λόγου ύπαρξης ως διακριτή πολιτική συνιστώσα του συστήματος, που πουλάει ως πραμάτεια στην αστική τάξη το πατρονάρισμα ομάδας εργαζομένων, τη σταδιακή υπονόμευση και το πισώπλατο μαχαίρωμα των εργαζομένων την κατάλληλη στιγμή, όταν οι συσχετισμοί βαραίνουν. Ολα αυτά έγιναν από τις δυνάμεις του Περισσού και σε αυτό τον αγώνα. Οι δυνάμεις του στις φοιτητικές συνελεύσεις δεν ψήφιζαν τις αποφάσεις για κατάληψη προς στήριξη του αγώνα των διοικητικών, καλούσαν τους διοικητικούς να καταθέσουν ένα από τα βασικότερα όπλα τους, τη μη πραγματοποίηση των εγγραφών των πρωτοετών, χαιρέτιζαν την απεργοσπαστική κίνηση των διοικητικών του ΕΜΠ, ενώ συνέχιζαν την απεργία οι συνάδελφοί τους στο ΕΚΠΑ. Πώς αλλιώς θα βρίσκουν μόνιμα στασίδια τα στελέχη του Περισσού στα πάνελ των νταβατζήδων; Πώς θα αποκτούν δημοσιότητα στην απόλυτα ελεγχόμενη τηλοψία που διαμορφώνει την εκλογική «κοινή γνώμη»;
Σε κάθε αναμέτρηση που συμμετείχε ο Περισσός με τις δυνάμεις του και συνέβαλε στην υπονόμευση του αγώνα, η ήττα βαπτιζόταν νίκη και οι ηττημένοι γύριζαν ξανά στις δουλειές «με ψηλά το κεφάλι». Τα κλισέ που συνοδεύουν την ήττα δεν αλλάζουν, είναι ίδια και απαράλλαχτα. Χαλυβουργία 2012, ναυτεργάτες 2006. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε τμήμα άρθρου από το «Ριζοσπάστη» της Παρασκευής 24 Φλεβάρη του 2006, μετά την ήττα της μεγάλης απεργίας των ναυτεργατών. «Στα πόστα τους με το κεφάλι ψηλά! Συγκλονιστικές στιγμές καταγράφηκαν και χτες στα λιμάνια του Πειραιά και της Πάτρας, μέχρι και την τελευταία ώρα της απεργιακής κινητοποίησης. Πιο δυνατοί, εφοδιασμένοι με την πείρα των λαμπρών στιγμών που έγραψε αυτός ο αγώνας, εξοπλισμένοι με το πανίσχυρο όπλο της εργατικής αλληλεγγύης και της ταξικής ενότητας και με το κεφάλι ψηλά, επέστρεψαν στα πόστα τους οι ναυτεργάτες. Χτες, στις 6 το απόγευμα, μετά από 8 μέρες σκληρής ταξικής μάχης, αναμέτρησης σώμα με σώμα με τους εφοπλιστικούς και κυβερνητικούς απεργοσπαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς, ανέβηκαν στους καταπέλτες, σήκωσαν τους κάβους και έβαλαν πλώρη για την ανασύνταξη των δυνάμεών τους».
