Οπλα και παλάσκες φόρτωσε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ, που αποφάσισε 48ωρη απεργία για τις 10 και 11 Νοέμβρη (ωραίο τετραήμερο με το Σαββατοκύριακο ν’ ακολουθεί!).
Αυτοί, που πριν ένα χρόνο είχαν ξεχάσει τι θα πει καν απεργία, που αρνούνταν να κηρύξουν ακόμα κι αυτές τις ξεθυμασμένες 24ωρες ντουφεκιές, τώρα ξεσπάθωσαν.
Τι έγινε ρε παιδιά; Η πασοκική πλειοψηφία της ΔΟΕ αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στην κυβέρνηση; Και μάλιστα συνεπικουρούμενη από τη ΔΑΚΕ, που υπερψήφισε τη σχετική πρόταση;
Οχι βέβαια. Να κάνουν στοιχειώδη αντιπολίτευση προσπαθούν οι πασόκοι. Ο κατήφορος που πήραν οι εκπαιδευτικοί, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι μεγάλος. Καθηλωμένοι μισθοί, που δε φτουρούν πια ως το τέλος του μήνα, αξιολόγηση να επικρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια τους, χιλιάδες κενά, υποχρηματοδότηση και αφόρητη μιζέρια να κατατρώγει τα σχολεία.
Επρεπε, λοιπόν, κάπως να αντιδράσουν. Για να περισωθούν τα προσχήματα (εδώ μπαίνει και η ΔΑΚΕ), να δικαιολογηθούν τα πόστα και η αργομισθία τους, αλλά και να καταφέρουν πλήγματα στην κυβέρνηση, επιδεινώνοντας το γενικότερο σκηνικό (ΠΑΣΚ).
Ομως ως εδώ και μη παρέκει. Απ’ την επαύριο της απεργίας κιόλας θα αρχίσουν να την υπονομεύουν. Ηδη το κάνουν, αραδιάζοντας ένα μακρινάρι αιτημάτων ώστε να χάνεται η στόχευση και αποφεύγοντας να ορίσουν τη συνέχεια. Από κοντά και τα μακριά τους χέρια, στα πρωτοβάθμια σωματεία. Που λειτουργούν σαν απλοί διεκπεραιωτές και μεταφορείς μιας απόφασης, χωρίς να προσπαθούν να κινητοποιήσουν, να ξεσηκώσουν τους εκπαιδευτικούς, να οργανώσουν τούτη την υπόθεση. Λειτουργούν όλοι τους ιδιαίτερα προσεκτικά. Οχι μόνο για να μη φέρουν πραγματικές δυσκολίες στην κυβέρνηση, αλλά και για να μη δημιουργήσουν ελπίδες, προσδοκίες και απαιτήσεις για το μέλλον (οι μελλοντικοί διαχειριστές της εξουσίας).
Εχουν γνώση οι φύλακες…
