Στο πλαίσιο των συναντήσεων που έκανε την προηγούμενη βδομάδα ο Παπανδρέου με τους «κοινωνικούς φορείς», έσκασε μύτη και ο Πολυζωγόπουλος, με την ιδιότητα του προέδρου της ΟΚΕ. Ουδείς, βέβαια, ασχολήθηκε μαζί του, καθώς την ΟΚΕ την έχουν χεσμένη, αυτός όμως κατέθεσε και υπόμνημα με τον βαρύγδουπο τίτλο «επτά προτάσεις μεσοβραχυχρόνιας απόδοσης και δέκα κατευθυντήριοι στόχοι ενός 10ετούς σχεδίου για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αύξησης του πλούτου και διάθεσής του για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».
Η σειρά με την οποία έχει βάλει τους στόχους τα λέει όλα. Πρώτα θα ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα, η οποία θα οδηγήσει στην αύξηση του πλούτου, ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Δεν αξίζει τον κόπο ν’ ασχοληθεί κανείς με τα φληναφήματα ενός «τελειωμένου» πρώην εργατοπατέρα (κάποιοι άλλοι τα έγραψαν κι αυτός απλά τα κατέθεσε), στεκόμαστε όμως σε ένα κεφάλαιο, το οποίο αναφέρεται στην «ανάπτυξη επιχειρηματικής παιδείας στη χώρα μας».
«Η ενθάρρυνση της φιλοδοξίας, καθώς και η σημασία της δημιουργικότητας και της επιχειρηματικότητας, πρέπει να χαίρουν ευρείας εκτίμησης και να μην συγχέονται αποκλειστικά και μόνον με τις επιχειρήσεις και την αποκόμιση κέρδους», γράφει ο Πολυζωγόπουλος. Αμέσως μετά προτείνει την ευθυγράμμιση των εκπαιδευτικών σ’ αυτό το στόχο: «Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συμμετέχουν πλήρως στην προσπάθεια διάδοσης του ορθού μηνύματος. Οι διδάσκοντες ενδέχεται να διάκεινται αρνητικά σε έναν “στενό” ορισμό της επιχειρηματικότητας, όπως συμβαίνει όσον αφορά τη σύσταση νέων επιχειρήσεων, αλλά να είναι περισσότερο πρόθυμοι να δεχθούν μια ευρεία έννοια του όρου αυτού ως βασικό διά βίου προσόν. Εν προκειμένω, κρίνεται σκόπιμη η χρήση μιας “επιχειρηματικής κλίμακας” για την ανάπτυξη σχετικών δραστηριοτήτων, καθώς και η συμβολή της διδασκαλίας για την εισαγωγή του “επιχειρηματικού πνεύματος” στις τάξεις». Αφού προτείνει διάφορα γενικόλογα για την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών σ’ αυτή την κα- τεύθυνση, φτάνει στο ζουμί: «Η σύναψη εταιρικών σχέσεων με τους εργοδότες, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις ΜΚΟ, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποβαίνει προς όφελος της μεταφοράς γνώσεων».
