Τι σημαίνει «καλή συνεργασία» και «αμοιβαία εκτίμηση» μεταξύ πολιτικών προσώπων; Σημαίνει ότι ο καθένας εκτιμά στον άλλον το πολιτικό ήθος, τις απόψεις, τη συμπεριφορά και την πραχτική του και ότι υπάρχει το κατάλληλο έδαφος να βρεθεί κοινός τόπος για την προώθηση αποδεκτής και από τους δύο λύσης και πολιτικής.
Τι κοινό μπορεί, λοιπόν, να έχει ένας εκπρόσωπος (προερχόμενος μάλιστα από την καθεστωτική έστω αριστερά) συνδικαλιστικού οργάνου, που προασπίζει υποτίθεται τα συμφέροντα του δημόσιου Πανεπιστήμιου και του διδακτικού του προσωπικού, με την υπουργό της Παιδείας, η οποία ενσαρκώνει μια πολιτική που στραγγαλίζει τα δημόσια ΑΕΙ;
Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση (και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ) και το ΥΠΕΠΘ, που οδηγούν τα Πανεπιστήμια στην οικονομική ασφυξία με την πάγια ταχτική της υποχρηματοδότησης; Μήπως δεν είναι αυτοί που έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους κάτω από τη Διακήρυξη της Μπολόνιας και τώρα πασχίζουν να υλοποιήσουν τις κατευθύνσεις της, υποβαθμίζοντας τα Πανεπιστήμια σε μεταλυκειακά ιδρύματα κατάρτισης τριετούς διάρκειας; Δεν είναι αυτοί που αποδεδειγμένα με το νομοθετικό τους έργο (νόμος για το ΔΟΑΤΑΠ, τα Ινστιτούτα Δια Βίου Μάθησης, την αξιολόγηση, αλλαγές στο νόμο πλαίσιο) στρώνουν το δρόμο σ’ αυτή την υποβάθμιση, την κατηγοριοποίηση των Ιδρυμάτων, την πλήρη εμπορευματοποίησή τους, ενώ καταπνίγουν κάθε ψήγμα ακαδημαϊκής ελευθερίας; Και δεν είναι αυτοί που θέλουν να επιβάλλουν τα ιδιωτικά ΑΕΙ, αβαντάροντας τις μορφωτικές μπίζνες των καπιταλιστών και μετονομάζοντας τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών σε Πανεπιστήμια;
Πως, λοιπόν, μπορείς να εκτιμήσεις μια τέτοια πολιτική και τον πολιτικό που την προωθεί και τι έδαφος συνεργασίας να καλλιεργήσεις μαζί του;
Μόνο αν είσαι διπρόσωπος, παρακειμώμενος της εξουσίας, θεομπαίχτης μπορείς να το κάνεις.
Αυτά και άλλα τέτοια φαιδρά του σαβουάρ βιβρ έλεγε ο εκπρόσωπος των πανεπιστημιακών, της ΠΟΣΔΕΠ, Λ. Απέκης, μετά τη συνάντηση με την υπουργό Παιδείας.
«Συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε σε σημαντικά ζητήματα, αλλά με έναν καλό τρόπο και με μια καλή συνεργασία», είπε.
Κι έπειτα περιμένει κανείς από την ΠΟΣΔΕΠ να διεξάγει σκληρό και συνεπή αγώνα ενάντια σ’ αυτή την πολιτική!
Γιατί και για «αγώνα» μίλησε ο Λ. Απέκης μέχρι να έχουν οι πανεπιστημιακοί «πειστικές δεσμεύσεις», γιατί τώρα πήραν μόνο «διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις» για τη «στήριξη της λειτουργίας του Δημόσιου Πανεπιστημίου»!
Το «τσάι και συμπάθεια» ταιριάζει περισσότερο σε αυτούς τους… «αριστερούς» με το συμπάθειο, ενώ το «άρωμα Γαλλίας» τους πέφτει βαρύ και αποπνικτικό.
Γιούλα Γκεσούλη
