Ηοικονομική κρίση χτύπησε δραστικά και τον αριθμό των γεννήσεων. Η μάστιγα της ανεργίας, που έχει πλήξει με ιδιαίτερη οξύτητα τους νέους ανθρώπους, τους αποτρέπει από το να δημιουργούν οικογένεια.
Τις συνέπειες πληρώνει και το δημόσιο σχολείο, του οποίου ο μαθητικός πληθυσμός έχει συρρικνωθεί τουλάχιστον την τελευταία διετία.
Τη μεγαλύτερη μείωση μαθητών υπέστη το δημόσιο νηπιαγωγείο, αφού τα παιδιά που γράφτηκαν φέτος σε αυτό έχουν γεννηθεί το 2010, χρονιά που κάλπαζε ήδη η κρίση.
Η μείωση των μαθητών αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία και δικαιολογία για τις αστικές κυβερνήσεις και το υπουργείο Παιδείας να προχωρούν σε συμπτύξεις τμημάτων και συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων. Κανόνας γι' αυτούς δεν είναι η μικρή αναλογία των μαθητών προς τον δάσκαλο (που προκύπτει αντικειμενικά με τη μείωση των εγγεγραμμένων μαθητών), αλλά η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συγκέντρωση των μαθητών σε πολυπληθή τμήματα, ώστε να μειώνονται οι δαπάνες και να αποφεύγονται οι διορισμοί εκπαιδευτικών. Με τον τρόπο αυτό «εξαφανίζονται» και τα κενά, η δημοσιοποίηση των οποίων κάνει κακό στην εικόνα της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση:
α) Ο αριθµός των εγγεγραµµένων µαθητών κατά το σχολικό έτος 2013/2014, σε σχέση µε το 2012/2013, παρουσίασε µείωση 3,4% στα Νηπιαγωγεία και µείωση 0,8% στα ∆ηµοτικά Σχολεία.
β) Οι σχολικές µονάδες µειώθηκαν κατά 3,2% στα Νηπιαγωγεία και κατά 1,4% στα ∆ηµοτικά Σχολεία.
γ) Το διδακτικό προσωπικό µειώθηκε κατά 2,5% στα Νηπιαγωγεία, και κατά 0,3% στα ∆ηµοτικά Σχολεία.
δ) Η αναλογία µαθητών προς διδακτικό προσωπικό είναι 11,9 προς 1 στα Νηπιαγωγεία και 9,6 προς 1 στα ∆ηµοτικά Σχολεία.
ε) Η Περιφέρεια Αττικής συγκεντρώνει το 28,2% των εγγεγραµµένων µαθητών στα Νηπιαγωγεία και 34,3% στα ∆ηµοτικά Σχολεία.
Σημειώνουμε ότι η παραπάνω αναλογία μαθητών/διδακτικό προσωπικό είναι προφανώς ο μέσος όρος και δεν ανταποκρίνεται στα μεγέθη που ισχύουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδίως στην Αθήνα, με τη μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού. Εδώ η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, καθώς και οι δυσκολίες στη διεκπεραίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας μεγάλες, αφού υπάρχουν πλήθος αλλοδαπά παιδιά.
Τους αριθμούς τους ερμηνεύει η κάθε πλευρά (η εργαζόμενη κοινωνία από τη μια μεριά και η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό από την άλλη) καταπώς βολεύει τα συμφέροντά της. Πίσω από αυτούς κρύβονται άνθρωποι. Και η εργαζόμενη κοινωνία πρέπει να προτάσσει το δίκιο της μόρφωσης των παιδιών της σε δημόσια σχολειά, στελεχωμένα με όλο το απαραίτητο διδακτικό προσωπικό.
