Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, που για διάφορους λόγους δεν καταγράφουν επιτυχία στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και δεν περνούν την πόρτα του δημόσιου σχολείου, αναγκάζονται να βρουν στέγη στα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι όμως μια στέγη αφιλόξενη γι’ αυτούς και το συνειδητοποιούν από την πρώτη κιόλας επαφή με τους ιδιοκτήτες του φροντιστηρίου.
Σε αυτήν τη συνάντηση – συνέντευξη, ο καθηγητής θα αισθανθεί σαν να περνά από την Ιερά Εξέταση. Τα πάντα στη συλλογική σύμβαση εργασίας τίθενται σε αμφισβήτηση. Για παράδειγμα, για έναν άγαμο εκπαιδευτικό με 4 – 6 χρόνια προϋπηρεσίας, το ωρομίσθιο που του προτείνεται κυμαίνεται από 7 έως 10 ευρώ (στην καλύτερη περίπτωση), τη στιγμή που η ΕΣΣΕ προβλέπει 11,78 ευρώ καθαρά. Το διάλλειμα εξαφανίζεται, τα ένσημα μειώνονται κάτω και από 50 % (δηλαδή από τις 15 ώρες που κάνει ένας καθηγητής μέσα στην εβδομάδα μπορεί να ασφαλίζεται μόνο για τις 5 από αυτές), τα δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα (που θα ήταν έτσι κι αλλιώς μειωμένα, λόγω του αριθμού των ωρών που δηλώνει ο φροντιστής-καπιταλιστής ότι απασχολεί τον καθηγητή) δε δίνονται.
Και αν ακόμη ο καθηγητής πιει το πικρό ποτήρι και αποδεχτεί όλους τους όρους του ιδιοκτήτη, τον πείσει ότι είναι εργατικός, εχέμυθος, πειθήνιος και ξέρει να διαχειρίζεται τους γονείς των μαθητών, η πρόσληψη δεν ολοκληρώνεται αν πρώτα ο ιδιοκτήτης δεν επικοινωνήσει με το σύλλογο των καπιταλιστών φροντιστών και αντλήσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το «ποιόν» του καθηγητή. Είναι δεδομένη λοιπόν η ύπαρξη μιας μαύρης λίστας στην οποία καταγράφονται τα ονόματα και τα «παραπτώματα» των εργαζόμενων καθηγητών, στην οποία ανατρέχει ο ιδιοκτήτης πριν προχωρήσει στην πρόσληψη.
Η συνδικαλιστική και πολιτική δράση ή η διεκδίκηση του ωρομίσθιου της ΕΣΣΕ, των δώρων, των δεδουλευμένων μέσα από την Επιθεώρηση Εργασίας, θεωρούνται εγκλήματα καθοσιώσεως από την εργοδοσία και θέτουν πάραυτα τον καθηγητή σε αυτή τη μαύρη λίστα. Ακόμη και αν αυτά που διεκδικήσει ο εργαζόμενος, τα πετύχει έστω και προσωρινά, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από την εκδικητική μανία των εμπόρων της γνώσης.
Την ώρα που η κυβέρνηση εντείνει την επίθεσή της σε όλα τα μέτωπα, στον ιδιωτικό τομέα στο χώρο της εκπαίδευσης βασιλεύει η αυθαιρεσία και η τρομοκρατία των εργοδοτών. Ωστόσο παρά το μέγεθος της επίθεσης, οι εργαζόμενοι καθηγητές στα φροντιστήρια διστάζουν να συζητήσουν μεταξύ τους για τον τρόπο με τον οποίο θα την αντιμετωπίσουν. Σε αυτές τις συνθήκες ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) είναι δεδομένο ότι δε θα μπορέσει να υπερασπιστεί τις θέσεις εργασίας, αλλά και να πετύχει την τήρηση της ΕΣΣΕ από τα φροντιστήρια. Προβάλλει λοιπόν περισσότερο από ποτέ η ανάγκη της «παράνομης» πολιτικής δουλειάς μέσα στον εργασιακό χώρο του φροντιστηρίου, που θα στοχεύει τόσο στην αντιμετώπιση των καθημερινών σφετερισμών των φροντιστών καπιταλιστών όσο και στο να γίνει και πάλι ελκυστική η επαναστατική πολιτική, πράγμα που αποτελεί όρο για την συγκρότηση της πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Ενας εργαζόμενος στα φροντιστήρια
