Στο ίδιο πάντα φύλλο του «Ριζοσπάστη», που ήταν «περιβόλι», οι γκεμπελίσκοι του Περισσού αισθάνθηκαν την ανάγκη να κριτικάρουν τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, που χαρακτήρισε το άσυλο ως έναν «από τους πιο διαστρεβλωμένους θεσμούς που αντί τελικά να δίνει το δικαίωμα για ελεύθερη έκφραση απόψεων, χρησιμοποιείται καταχρηστικά από τους κουκουλοφόρους τραμπούκους για να φιμώσουν με τη βία κάθε αντίθετη άποψη». Και ποιο ήταν το σχόλιό τους; Ενα ακόμη υβρεολόγιο ενάντια στο αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα: «Για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ότι οι τυχοδιωκτισμοί και οι προβοκάτσιες τον μόνο που ευνοούν είναι την κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς της σχεδιασμούς».
Προσέξτε λογική. Επειδή ο ΟΝΝΕΔίτης (και όχι μόνο) ζητά την κατάργηση του ασύλου, φταίνε οι αγωνιστικές εκδηλώσεις! Μα αν δεν υπήρχαν αγωνιστικές εκδηλώσεις, κανένας δε θα ζητούσε την κατάργηση του ασύλου. Οταν δεν υπάρχει αντίσταση, κανένας δε ζητά καταστολή. Οταν υπάρχει κοινωνική συναίνεση, η αστική δημοκρατία φοράει τη λαμπρότερη στολή της. Η επιχειρηματολογία της ΚΝΕ/ΠΚΣ θυμίζει την επιχειρηματολογία των δωσιλογικών εφημερίδων την περίοδο της ναζιφασιστικής κατοχής. Χρέωναν στο αντάρτικο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ τις θηριωδίες των κατακτητών ενάντια στον άμαχο πληθυσμό. Ομως, το αντάρτικο αναπτύχθηκε και αντρώθηκε κόντρα στα κηρύγματα της υποταγής.
Και μη μας πουν ότι δεν υπάρχουν αναλογίες, γιατί τότε ο λαός ήταν αντίθετος στους κατακτητές. Μήπως σήμερα οι φοιτητές και το μεγαλύτερο μέρος των διδασκόντων δεν είναι αντίθετοι στο νόμο-πλαίσιο; Δεν έκαναν τόσους μήνες καταλήψεις για να μην περάσει; Δε βλέπουν σήμερα με θετικό μάτι κάθε αγωνιστική ενέργεια; Το μόνο που μπορούν να επικαλεστούν είναι η καθηλωμένη «κοινή γνώμη», που τη διαμορφώνουν οι Πρετεντεράκηδες; Τι έκαναν αυτοί, όμως, για ν’ αλλάξουν το κλίμα; Το αντίθετο απ’ αυτό που έπρεπε.
