Οι νέες πρυτανικές αρχές είναι οι εκλεκτοί των κακόφημων Συμβουλίων διοίκησης, καθώς η επιλογή τους έγινε μεταξύ των τριών υποψηφιοτήτων που υπέδειξαν τα Συμβούλια, αποκλείοντας όλες εκείνες τις υποψηφιότητες που δηλώθηκαν από πανεπιστημιακούς που έστω και κατ’ ελάχιστο αντιστάθηκαν στον ενταφιασμό του δημόσιου Πανεπιστήμιου με τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου.
Η επιλογή Φορτσάκη για το Πανεπιστήμιο της Αθήνας πληρούσε όλους τους όρους που έθετε το Συμβούλιο διοίκησης σ’ αυτή την αντιδραστική κατεύθυνση.
Ο Φορτσάκης είχε ταχθεί υπέρ της διαγραφής των «αιώνιων φοιτητών», της ιδιωτικής φύλαξης των ΑΕΙ από σεκιουριτάδες, της ίδρυσης επώνυμων εδρών, χρηματοδοτούμενων από ιδιωτικούς φορείς (καπιταλιστές, και τα ρέστα) και υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ πίεζε πάντοτε για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, εκμεταλλευόμενος κάθε πρόσφορη ευκαιρία και βρίσκοντας πάντοτε φιλοξενία στις σελίδες του αντιδραστικού αστικού Τύπου (είναι χαρακτηριστική η λύσσα με την οποία στράφηκε ενάντια στους 300 απεργούς πείνας μετανάστες).
Γι’ αυτό και όταν ανέβηκε στο βήμα, κατά την τελετή απολογισμού της πρυτανείας του απερχόμενου πρύτανη Πελεγρίνη και υποδοχής της νέας πρυτανικής αρχής, εισέπραξε -δικαίως- την χλεύη των φοιτητών που έκαναν αγωνιστική παρέμβαση στην εκδήλωση. Χολωμένος αποχώρησε, αποκαλύπτοντας με τη δήλωσή του για μια ακόμη φορά το μίσος του για το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα: «Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που παραλαμβάνω. Αφύλακτο, βορά στην αναρχία και την παρανομία, …».
Από την πλευρά του, ο Πελεγρίνης έδωσε ακόμη ένα δακρύβρεχτο σόου «πληρώνω την μήνη των πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας, επειδή υπεράσπισα το δημόσιο Πανεπιστήμιο και στάθηκα κοντά στους φοιτητές που αγωνίζονταν», για τους οποίους επεφύλαξε τον χαρακτηρισμό των «παρασυρόμενων από τον δυναμισμό της διεκδίκησης», που ενίοτε τους οδηγεί να «προβαίνουν σε βίαιες ενέργειες».
