Φοιτητές του Πολυτεχνείου Κρήτης ερεύνησαν τις δαπάνες μιας ελληνικής οικογένειας από την περίοδο της προετοιμασίας του παιδιού της για τις πανελλήνιες εξετάσεις έως τη στιγμή της ορκωμοσίας του για την απόκτηση του πτυχίου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, μολονότι όλοι τα υποψιαζόμαστε, είναι ανατριχιαστικά.
Τα παιδιά (που σε ποσοστό 91% φοίτησαν σε δημόσιο σχολείο και 9% σε ιδιωτικό) κατέφυγαν σε «εξωσχολική βοήθεια» στο συντριπτικό ποσοστό του 98%.
Το 43% των υποψηφίων γράφτηκε σε κάποιο φροντιστήριο, το 24% έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και το 28% και τα δυο (φροντιστήριο και ιδιαίτερα).
Το μέσο μηνιαίο κόστος αυτής της επίπονης διαδικασίας για κάθε υποψήφιο ανέρχεται στα 385,7 ευρώ, ενώ υπολογίζοντας ότι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες διαρκεί συνήθως 20 μήνες, η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το μέσο κόστος για να εισαχθεί κάποιος στα ΑΕΙ την πρώτη φορά που δίνει εξετάσεις ανέρχεται στις 7.714 ευρώ.
Τα βάσανα συνεχίζονται και μετά την είσοδο στα ΑΕΙ, αφού οι φοιτητικές εστίες είναι είδος εν ανεπαρκεία και τα ενοίκια των σπιτιών υπέρογκα.
Το μέσο μηνιαίο κόστος ζωής ανά φοιτητή (στα Χανιά) ανέρχεται στα 706,36 ευρώ και το μέσο ετήσιο κόστος διαβίωσης στα 7.644,6 ευρώ.
Για το σύνολο των σπουδών (μέσος χρόνος απόκτησης του πτυχίου στο Πολυτεχνείο τα 6,5 έτη) απαιτούνται 49.689,9 ευρώ.
Εάν στο ποσό αυτό προστεθεί και το κόστος της προετοιμασίας, τότε το μαγικό χαρτί (πτυχίο) κοστίζει 57.403,9 ευρώ (δηλαδή περίπου 20 εκατομμύρια δραχμές).
Κι έπειτα έχεις την υπουργό Παιδείας που δηλώνει κάθε τρεις και λίγο ότι η αύξηση των δαπανών για την Παιδεία δεν είναι πανάκεια.
Και έχεις, βεβαίως, κι εκείνους, που με άλλοθι τούτο τον τραγικό διασυρμό της δωρεάν Παιδείας, επιδιώκουν την πλήρη κατεδάφισή της.
Και έχεις και τους άλλους που σκύβουν, καταπλακωμένοι απ’ τη ζοφερή πραγματικότητα, το κεφάλι, δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι, αφήνοντας τους λύκους ν’ αλωνίζουν και να πολλαπλασιάζουν την όρεξή τους, αντί να ξεσηκωθούν όχι μόνο να υπερασπίσουν τα στοιχειώδη κεκτημένα αλλά να δώσουν σάρκα και οστά σ’ αυτά που σημαίνουν κυριολεκτικά οι λέξεις «δημόσια και δωρεάν».
