«Σε ρόλο συνειδητού υποκινητή επεισοδίων, ο υπουργός Παιδείας προκαλεί καθημερινά τους φοιτητές και τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας, επιδιώκοντας να υποδαυλίσει συγκρούσεις μέσα στα πανεπιστήμια, θεωρώντας βάσιμα ότι αν προκληθεί χάος, θα διευκολυνθεί η υλοποίηση των κυβερνητικών σχεδίων. Τα θλιβερά επεισόδια που εκτυλίσσονται τις τελευταίες μέρες δείχνουν ότι ο Ευρ. Στυλιανίδης πετυχαίνει τον στόχο του…
Δικαίως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι “συστηματικά υποθάλπει την πόλωση στον χώρο της παιδείας, με αποτέλεσμα βεβαίως τα έκτροπα, τα οποία εμείς καταδικάζουμε. Καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται, αλλά δεν μπορεί ο υπουργός Παιδείας κάθε πρωί να υποθάλπει την πόλωση στον χώρο της νέας γενιάς”.
Απολύτως σωστή είναι η οξύτατη καταγγελία του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνου, ότι βλέπει τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Παιδείας να ακολουθούν “πολιτική κουκουλοφόρου” στο θέμα των ΑΕΙ…
Η κυβερνητική παράταξη εκμεταλλεύτηκε τον εσωτερικό εκφυλισμό των σχέσεων της ακαδημαϊκής κοινότητας για να προωθήσει μέσα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά δεξιούς παρακρατικούς μπράβους της νύχτας με λοστούς και παραλυτικά σπρέι, ενώ έξω από το ίδρυμα αυτό είχαν προσέλθει αναρχικοί, άσχετοι με τους φοιτητές και οπλισμένοι με μολότοφ, οι οποίοι συγκρούονταν με τα ΜΑΤ…
Το πρόβλημα το έχουν οι φοιτητές και οι καθηγητές που υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ. Τον δικό τους αγώνα βλάπτει η εικόνα αυτών των ημερών και αυτοί έχουν συμφέρον να την ανατρέψουν, ώστε να σφυροκοπηθεί αποτελεσματικά η κυβέρνηση.
Οι δυνάμεις των φοιτητών και των καθηγητών των ΑΕΙ που τάσσονται κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα. Μπορούν να αποτελέσουν φραγμό στα σχέδια της ανωμαλίας στα ΑΕΙ που απεργάζεται η κυβέρνηση Καραμανλή. Αρκεί να μετατρέπουν διαρκώς την αδιαμφισβήτητη υπεροχή τους σε αποφάσεις των οργάνων των πανεπιστημίων ή των αντίστοιχων φορέων. Δεν έχουν καμιά ανάγκη προσφυγής στη δράση μεμονωμένων ομάδων. Αυτοί εκφράζουν τη δημοκρατική νομιμότητα στα ΑΕΙ και όχι η κυβέρνηση, η οποία ευνοείται από την προσφυγή στη βία, την οποία εμμέσως ή ευθέως προωθεί».
Αν νομίσατε ότι τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από την καθημερινή αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», λαθέψατε. Αυτές οι τερατουργίες περιλαμβάνονται σε άρθρο του κ. Γ. Δελαστίκ στο «Εθνος». Ξεσαλωμένος ο αρθρογράφος του συγκροτήματος Μπόμπολα (που είναι ταυτόχρονα στέλεχος του ΝΑΡ και διευθυντής του «Πριν») επιτίθεται στο αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα, επιτίθεται και στους φοιτητές της ΕΑΑΚ που παίρνουν μέρος στον αγώνα. Την ώρα που καταβάλλεται προσπάθεια να απομονωθεί αυτό το κομμάτι του κινήματος, την ώρα που ύψιστο καθήκον κάθε επαναστάτη είναι να στηρίξει τον αγώνα, να βοηθήσει το κίνημα να συνεχίσει, να βοηθήσει να μην κυριαρχήσουν οι ταλαντεύσεις, που είναι λογικό να αναπτύσσονται ύστερα από τη σφροδρότητα της επίθεσης του αντίπαλου και το εύρος του μετώπου που αυτός έχτισε, τέτοια πισώπλατα χτυπήματα επιδιώκουν το αντίθετο. Την ώρα της μάχης κάποιοι επιλέγουν να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο του αντίπαλου, χρησιμοποιώντας μεγάλης κυκλοφορίας αστικά έντυπα και αξιοποιώντας το όποιο κύρος του ονόματός τους. Οταν ο πολιτικός τους χώρος δεν ξεκαθαρίζει τη στάση τους απέναντί τους, όταν κάνει πως δεν καταλαβαίνει, τότε γίνεται συνυπεύθυνος.
